Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|26|12|2024}}
Ο Χαντ παντρεύτηκε δύο φορές. Αφού διαλύθηκε ο αρραβώνας του το 1859 με το μοντέλο του Άνι Μίλερ (Annie Miller, 1835 – 1925), νυμφεύθηκε την Fanny Waugh, η οποία όμως πέθανε στην ώρα του τοκετού της στην Ιταλία. Για δεύτερη φορά παντρεύεται την αδελφή της Fanny Waugh, Edith. Την εποχή εκείνη ήταν παράνομο στη Βρετανία να παντρεύεται κανείς την αδελφή της πεθαμένης συζύγου κι έτσι ο Χαντ αναγκάστηκε να ταξιδέψει στο εξωτερικό για να τελέσει το δεύτερο γάμο του.
Καλλιτεχνικό έργο
Ο Χαντ αντέδρασε στην επιρροή που ασκούσε στην αγγλική τέχνη ο Τζόσουα Ρέυνολντς (Joshua Reynolds, 1723 – 1792) και από κοινού με τον Τζων Έβερετ Μίλαι αναζητούσαν τρόπους για να ανανεώσουν την τέχνη της εποχής τους, δίνοντας έμφαση στον πραγματικό κόσμο της φύσης σ’ ένα πνεύμα αλήθειας και αντλώντας έμπνευση από τη μεσαιωνική τέχνη. Δημιούργησε, αφού γνωρίστηκε με τον ποιητή και καλλιτέχνη Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι, το προραφαηλιτικό κίνημα στην Αγγλία, το 1848.
Οι πίνακες του Χαντ, με έντονες νατουραλιστικές σκηνές της σύγχρονής αγροτικής και αστικής ζωής, όπως το βουκολικής έμπνευσης «The Hireling Shepherd” (1851) και «Η ένοχη συνείδηση» (1853, Πινακοθήκη Τέητ, Λονδίνο), του χάρισαν ξεχωριστή αναγνώριση στους καλλιτεχνικούς κύκλους της αγγλικής πρωτεύουσας. Ήταν όμως οι πίνακές του με θρησκευτικό περιεχόμενο που τον έκαναν διάσημο, όπως το αριστουργηματικό «Το Φως του Κόσμου» (1851 – 1853), που βρίσκεται σήμερα στο Κολέγιο Κίμπλ (Keble College) της Οξφόρδης, όπως και μια δεύτερη παραλλαγή του που υπάρχει στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1850, ο Χαντ ταξίδεψε στους Αγίους Τόπους σε αναζήτηση τοπογραφικού και εθνογραφικού υλικού για τους θρησκευτικούς πίνακές του. Εκεί ζωγράφισε τους πίνακες «Ο αποδιοπομπαίος τράγος» (1854 – 55, Πινακοθήκη Τέχνης, Μάντσεστερ), «Η εύρεση του Σωτήρα στο Ναό» (1860) και «Η σκιά του θανάτου» (1871, Πινακοθήκη Τέχνης, Μάντσεστερ).
Επισκέφτηκε επίσης το Κάιρο το 1854, πριν ακόμη από διάνοιξη της Διώρυγας του Σουέζ, όπου εντυπωσιάστηκε από το διαφορετικό πολιτισμό, τα ήθη και έθιμα και τις σκηνές στους δρόμους, που του ενέπνευσαν τον οριενταλιστικό πίνακα «Η ερωτοτροπία του φανοποιού: Μια σκηνή σε δρόμο του Καϊρου» (περ. 1854). Στο ίδιο κλίμα είναι και ο πίνακας «Η νύφη του Λιβάνου» (1891, Λίβερπουλ, Walker Art Gallery).
Ο Χαντ ζωγράφισε ακόμη πολλά έργα βασισμένα σε ποιήματα, όπως «Ισαβέλα ή Η γλάστρα με το βασιλικό» (1868), από ένα ποίημα του Τζων Κητς (John Keats) και « Η κυρία του Σάλοτ» (1905), από μια βικτωριανή μπαλάντα του Άλφρεντ Τένυσον (Alfred Tennyson), έργο που άρχισε να το ζωγραφίζει το 1886 και το τελείωσε μετά είκοσι περίπου χρόνια το 1905, ένα από τα τελευταία μεγάλα έργα της προραφαηλιτικής ζωγραφικής.
Επιλογή έργων
Ο Χριστός και οι δύο Μαρίες, 1847 & 1897, Αδελαΐδα, Art Gallery of South Australia
Κλαύδιος και Ισαβέλλα, 1850, Λονδίνο, Τέιτ Μπρίταιν
Ο κακός βοσκός, 1851, Μάντσεστερ, Art Gallery
Οι αγγλικές μας ακτές, (Χαμένα πρόβατα) , 1852, Λονδίνο, Τέιτ Μπρίταιν
Η αφυπνιζόμενη συνείδηση, 1853, Λονδίνο, Τέιτ Μπρίταιν
Η ανεύρεση του Χριστού στον Ναό, 1855, Μπέρμιγχαμ, Museum and Art Gallery
Η σκιά του θανάτου, 1870-1873, Μάντσεστερ, Art Gallery
Ο θρίαμβος των Αθώων, 1876-87, Λίβερπουλ, Walker Art Gallery
Το θαύμα του Αγίου Φωτός, 1892-1899, Κέιμπριτζ (Μασαχουσέτη), Fogg Art Museum
Η Κυρά του Shalott, 1905, Χάρτφορντ, Wadsworth Atheneum
.jpg)
