Ο Χίτλερ στον χαρακτηριστικό χαιρετισμό.Ο Χίτλερ συνήθιζε να απαντάει στον χαρακτηριστικό χαιρετισμό με μια δική του προσωπική παραλλαγή, όπου η παλάμη του στρεφόταν προς τα πίσω και παράλληλα προς τον ουρανό.
Ο ναζιστικός χαιρετισμός είναι μια χειρονομία που χρησιμοποιούνταν ως χαιρετισμός στη ναζιστική Γερμανία. Συνοδευόταν από τις λέξεις Χάιλ Χίτλερ (γερμ. «Heil Hitler» Ζήτω ο Χίτλερ) ή «Sieg Heil» (Ζιγκ Χάιλ, Ζήτω η Νίκη) ή ακόμα και «Heil» σκέτο, και την ανύψωση του δεξιού χεριού σε γωνία 45° και με την παλάμη παράλληλα με το χέρι.[1] Ωστόσο, αν ο χαιρετισμός γινόταν από αρκετά μεγάλη απόσταση, τότε δεν ήταν απαραίτητο να γίνει προσφώνηση, παρά μόνο η χειρονομία. Υπήρχε και η παραλλαγή «Heil mein Führer» (Ζήτω ο Ηγέτης μου) όταν ήταν ο Χίτλερ μπροστά. Καθιερώθηκε από τον Χίτλερ ως φιλοφρόνηση για όλες τις περιπτώσεις καλωσορίσματος και αποχαιρετισμού των Γερμανών. Γι' αυτό και λεγόταν επίσης «Γερμανικός χαιρετισμός» και «χαιρετισμός του Χίτλερ».
Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε δύο τρόπους χαιρετισμού. Όταν επιθεωρούσε τις στρατιωτικές του δυνάμεις ή τα μεγάλα πλήθη στις συγκεντρώσεις, συνήθιζε τον παραδοσιακό τρόπο ανύψωσης του δεξιού χεριού. Όταν όμως χαιρετούσε στην καθημερινότητα, είχε την δική του χαρακτηριστική ιδιόμορφη παραλλαγή του χαιρετισμού αυτού, λυγίζοντας το δεξί χέρι του σε γωνία 90° και με την παλάμη του να στρέφεται προς τα πίσω και παράλληλα προς τον ουρανό.
↑Αν κάποιος, ωστόσο, για λόγους φυσικής κατάστασης, δεν μπορούσε να υψώσει το δεξί χέρι, τότε ήταν αποδεκτό να υψώσει το αριστερό.
Πηγές
Tilmann Allert: Der Deutsche Gruß. Geschichte einer unheilvollen Geste. Eichborn, Berlin 2005, ISBN 3-8218-5761-7 (gebunden) und Reclam, Ditzingen 2010, ISBN 978-3-15-020191-6 (Taschenbuch).[1]
Karl Prause: Deutsche Grußformeln in neuhochdeutscher Zeit, Breslau 1930. (Älteste/erste Sekundärliteratur zu diesem Thema).
