Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 16/01/2021.
Μπρόνισλαβ Καμίνσκι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα
Bronisław Kamiński (Πολωνικά) και Бронислав Владиславович Каминский (Ρωσικά)
Ο Μπρόνισλαβ Βλαντισλάβοβιτς Καμίνσκι (ρωσικά:Ками́нский Бронисла́в Владисла́вович, 16 Ιουνίου1899 - 28 Αυγούστου1944) ήταν ο διοικητής της Ταξιαρχίας Καμίνσκι (γνωστή και ως Ρωσικός Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός - Russkaya Osvoboditelnaya Narodnaya Armiya, RONA), μιας ρωσικής αντι - κομμουνιστικής ένοπλης δύναμης που πολέμησε στο πλευρό Ναζιστικής Γερμανίας και αργότερα ενσωματώθηκε στα Waffen-SS.
Ως μηχανικός, ο Καμίνσκι κατηγορήθηκε ότι ανήκε σε μια αντιεπαναστατική ομάδα, συνελήφθη και φυλακίστηκε το 1930, και ξανά το 1937. Εξέτισε την ποινή του σε ένα γκούλαγκ-αποστακτήριο στην περιοχή Μπριάνσκ της Ρωσίας, κοντά στη Λευκορωσία. Αφέθηκε ελεύθερος από τη φυλακή το 1941 και στάλθηκε σε εσωτερική εξορία στο Λόκοτ.
Αρχηγός της πολιτοφυλακής
Όταν οι Γερμανοίναζί κατέλαβαν την περιοχή Μπριάνσκ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα, ένας συμμαθητής του Καμίνσκι, ο Κονσταντίν Βοσκομπόινικ, ο οποίος ήταν επίσης στο παρελθόν πολιτικός κρατούμενος, τοποθετήθηκε από αυτούς επικεφαλής στο Μπριάνσκ. Ο Καμίνσκι έγινε βοηθός του Βοσκομπόινικ και οι δυο μαζί οργάνωσαν αρκετές χιλιάδες εθελοντές για να πολεμήσουν εναντίον των ανταρτών της Σοβιετικής Ένωσης που έκαναν επιδρομές από τα δάση του Μπριάνσκ. Αυτός ο σχηματισμός σύντομα αυξήθηκε στους 10.000 άντρες και ονομάσθηκε από αυτούς Ρωσικός Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός (συντομογραφία στα ρωσικά ως "Ρόνα").
Για μια διετία, ο Καμίνσκι, εγκαθίδρυσε, με τη γερμανική υποστήριξη, μια προσωποκεντρική εξουσία στην περιοχή του Λόκοτ[4].
Όταν ο Βοσκομπόινικ σκοτώθηκε σε μία σύγκρουση εναντίον των ανταρτών, ο Καμίνσκι έγινε ο διοικητής της Ρόνα και κατάφερε να αυξήσει τους άνδρες του σε 20.000.
Οι Σοβιετικοί προσπάθησαν να πάρουν με το μέρος τους τον Καμίνσκι και τους άνδρες του, υποσχόμενοι αμνηστία και εκ νέου στράτευση. Ο Καμίνσκι αρνήθηκε, όμως αρκετές εκατοντάδες από τους άντρες του εγκατέλειψαν το στράτευμα για να ενωθούν με τους Σοβιετικούς.
Στρατηγός των SS
Με το τέλος του 1943 ο Καμίνσκι χρειάστηκε να οπισθοχωρήσει στη Λευκορωσία. Οι Γερμανοί συμπλήρωσαν τις τάξεις της Ρόνα με Λευκορώσους αστυνομικούς, αιχμαλώτους πολέμου και πρώην φυλακισμένους. Η μονάδα μετονομάσθηκε 1η Ρωσική Μεραρχία SS και ο Καμίνσκι προήχθη σε υποστράτηγο των SS. Επίσης παρασημοφορήθηκε με τον Σιδηρό Σταυρό των Ανατολικών Λαών[4]. Ο ίδιος είχε αποκτήσει μέσω της δράσης του ιδιαίτερα κακή φήμη ακόμη και στις τάξεις των Γερμανών, ενώ οι άνδρες του προχωρούσαν συστηματικά σε διάφορα εγκλήματα πολέμου. Παρόλα αυτά, κατά τον Μαζάουερ, ο Καμίνσκι είχε την ανοχή του φον Κλούγκε διότι θεωρούνταν χρήσιμος στις αντιανταρτικές επιχειρήσεις[4].
Τον Αύγουστο του 1944 ο Χίμλερ τον διέταξε να βοηθήσει τις δυνάμεις ασφαλείας της SS στην αντιμετώπιση της εξέγερσης της Βαρσοβίας. Ο Καμίνσκι έστειλε στη Βαρσοβία 1.700 άντρες υπό την ηγεσία του Φρόλοφ, ο οποίος έδωσε πλήρη άδεια στους άντρες του να βιάζουν και να κάνουν πλιάτσικο. Στην πραγματικότητα, η ταξιαρχία Καμίνσκι έχασε τη μαχητική της αξία και ο Καμίνσκι επικεντρώθηκε αποκλειστικά στη συλλογή τιμαλφών που είχαν κλαπεί από σπίτια αμάχων. Στις σφαγές της Βαρσοβίας σκοτώθηκαν δεκάδες χιλιάδες άμαχοι, πολλοί από τους οποίους δολοφονήθηκαν από τους άνδρες του Καμίνσκι.
Ο θάνατος
Οι θηριωδίες του αποσπάσματος που έστειλε στη Βαρσοβία χρησιμοποιήθηκε από τον Χάινριχ Χίμλερ ως πρόσχημα για να εκτελέσει τον Καμίνσκι και τα υψηλόβαθμα στελέχη της Ρόνα. Ως εκ τούτου, ο Καμίνσκι και οι αξιωματικοί του δικάστηκαν για κλοπή περιουσίας του Ράιχ - καθώς οικειοποιήθηκαν κλοπιμαία - και για υπερβολική χρήση βίας[5]. Ο Καμίνσκι εκτελέσθηκε στις 28 Αυγούστου1944 στο Λοτζ της Πολωνίας.
↑ 4,04,14,2Mazower, Mark (2009). Η Αυτοκρατορία του Χίτλερ. Ναζιστική εξουσία στην κατοχική Ευρώπη. Αθήνα: Αλεξάνδρεια. σελ. 465.
↑Davies, Norman (2007). Η Ευρώπη σε Πόλεμο. Η έναρξη, οι συγκρούσεις, οι ηγέτες και το τέλος του Φασισμού - 1939-1945. 2. Αθήνα: Ιωλκός. σελ. 387 - 388.
