Ο Μπέλα Ταρ είναι Ούγγρος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός. Είναι ένας απο τους πιο αναγνωρισμένους σκηνοθέτες όλων των εποχών, και μια απο τις πιο σεβαστές φιγούρες στον κόσμο του κινηματογράφου. Είναι γνωστός για ασπρόμαυρες και χαρακτηριστικά αργές ταινίες του οι οποίες περιέχουν μεγάλες σε διάρκεια λήψεις.
Γεννήθηκε το 1955 στο Πεκς της Ουγγαρίας. Σε ηλικία 16 ετών ξεκίνησε να γυρίζει super 8[5] και η πρώτη του επαγγελματική δουλειά ήρθε το 1977[6].
Δημιούργησε διαφορές ταινίες, έως ότου, το 1988 σκηνοθέτησε το Κολαστήριο, οπού πολλοί θεωρούν οτι επιτέλους βρήκε το χαρακτηριστικό του κινηματογραφικό στυλ. Μετά απο αυτο, σκηνοθέτησε 4 ταινίες, και όλες έλαβαν διθυραμβικές κριτικές. Η λιγότερο αναγνωρισμένη απο αυτές τις ταινίες είναι το Ο άνθρωπος από το Λονδίνο, το οποίο παρ' όλ' αυτά ήταν υποψήφιο για το βραβείο Χρυσού Φοίνικα στο Φεστιβαλ Καννών. Οι άλλες τρεις ταινίες είναι τα Sátántangó, Οι Αρμονίες του Βεκμάιστερ και Το άλογο του Τορίνο, τα οποία έχουν αποκληθεί αριστουργήματα απο πολλούς. Το Οι Αρμονίες του Βεκμάιστερ ονομάστηκε μια απο τις καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα απο το BBC.Το άλογο του Τορίνο, το οποίο ο Ταρ ανακοίνωσε πως θα ήταν η τελευταία του ταινία, κέρδισε στο 61ο φεστιβάλ του Βερολίνου την Αργυρή Άρκτο και το βραβείο FIPRESCI[7]. To Sátántangó θεωρείται ευρέως το αριστούργημα του Ταρ και μια απο τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Είναι γνωστό για την τεράστια του διάρκεια των 7,5 ωρών, και έχει αποκληθεί "το Άγιο Δισκοπότηρο του Κινηματογράφου" [8]. Το 2012, ψηφίστηκε ως μια απο τις 40 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών απο το σεβαστό έντυπο Sight and Sound. Στην ίδια ψηφοφορία συμπεριλήφθηκαν Οι Αρμονίες του Βεκμάιστερ και Το άλογο του Τορίνο, που έλαβαν τον τίτλο της 172ης και της 231ης καλύτερης ταινίας όλων των εποχών αντίστοιχα.[9]
Στην πλειοψηφία των έργων του απο την τελευταία περίοδο της καρίερας του συνεργάστηκε με την σύζυγό του Άγκνες Χρανίτσκι και με τον συγγραφέα Λάσλο Κρασναχορκάι[10].
Οι σκηνοθέτες Τζιμ Τζάρμους και Γκας Βαν Σαντ έχουν εκφράσει το θαυμασμό τους για τη δουλειά του[11].
Φιλμογραφία
- 1978 Ξενοδοχείο Magnezit (μικρού μήκους)
- 1979 Οικογενειακή φωλιά
- 1981 Ο Αουτσάιντερ
- 1982 Προκατασκευασμένες σχέσεις
- 1984 Φθινοπωρινό Αλμανάκ
- 1988 Κολαστήριο
- 1990 Το τελευταίο καράβι (μικρού μήκους)
- 1994 Satantango
- 1995 Ταξίδι στη μεγάλη ουγγρική πεδιάδα (μικρού μήκους)
- 2000 Οι αρμονίες του Βεκμάιστερ
- 2004 Visions of Europe (μέρος «Πρόλογος»)
- 2007 Ο άνθρωπος από το Λονδίνο
- 2011 Το άλογο του Τορίνο
Παραπομπές
