Μούχλα σε φρούτα και σε
κτίριαΜε τον όρο μούχλα περιγράφονται μύκητες οι οποίοι αναπτύσσονται σε νημάτια που ονομάζονται υφές. Στην πραγματικότητα είναι αποικίες (βλ. αποικία στη Μικροβιολογία) που σχηματίζονται στην επιφάνεια διαφορετικών ουσιών, όπως τα φρούτα, το ψωμί, οι μαρμελάδες, τα χόρτα, κ.λ.π. από μικροσκοπικούς μύκητες. Η μούχλα που σχηματίζεται εξαρτάται από το είδος πάνω στο οποίο αναπτύσσεται και μπορεί να έχει άλλοτε βελούδινη άσπρη μορφή και άλλοτε διαφόρων χρωματισμών[1]. Η ένδειξη της μούχλας σε ξεχασμένα τρυβλία μικροβιακών καλλιεργειών που χρησιμοποιούσε ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ το 1928, στις έρευνές του για τον σταφυλόκκοκο, τον οδήγησε στην ανακάλυψη της πενικιλλίνης (βλ. Μια τυχαία ανακάλυψη)[2].
Πολύ γνωστές μούχλες είναι ο μούκορ ο ευρώς (Mucor) που αναπτύσσεται στο υγρό ψωμί, η κυανή μούχλα (penicillium italicum) και η γκρίζα μούχλα (penicillium digitarum) που προσβάλλουν τα εσπεριδοειδή και η πράσινη μούχλα (penicillium glaucum) των φρούτων. Μπορεί ακόμα να σχηματιστεί πάνω από στάσιμα ή αργοκινούμενα νερά σχηματίζοντας πράσινο βλεννώδη αφρό αλλά και στα θερμά νερά. Στις περιπτώσεις αυτές αναφέρονται ως Κυανοφύκη (βλ. Κυανοβακτήρια)[1]. Αρκετά είδη μούχλας μπορούν να αναπτυχθούν και στα σπίτια (οροφές, ντουλάπες, μπάνιο, στρώματα) από την εσωτερική ή εξωτερική υγρασία και τον εξαερισμό των δωματίων. Οι μικροοργανισμοί της μούχλας τρέφονται με οργανική ύλη και αναπαράγονται απελευθερώνοντας σπόρια. Μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα υγείας, όπως ασθματικές κρίσεις, ιγμορίτιδα, βρογχίτιδα και άλλα νοσήματα των πνευμόνων, καθώς και αλλεργικές αντιδράσεις.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
