| Μάχη της Αρκαδιούπολης |
|---|
| Πόλεμος μεταξύ Ρως και Βυζαντινών (968-971) |
![]() |
| Χρονολογία | άνοιξη 970 |
|---|
| Τόπος | Αρκαδιούπολη |
|---|
| Αποτέλεσμα | Νίκη των Βυζαντινών |
|---|
| Αντιμαχόμενοι |
|---|
|
| Ηγετικά πρόσωπα |
|---|
|
| Απολογισμός |
|---|
550 νεκροί, πολλοί τραυματίες |
πολύ μεγάλες απώλειες |
|
Η μάχη της Αρκαδιούπολης (σημ. Λουλέ Μπουργκάς της Τουρκίας) ήταν αιματηρή μάχη μεταξύ Ρώς και Βυζαντινών, το 970 μ.Χ., η οποία κατέληξε σε νίκη των Βυζαντινών.
Είχε προηγηθεί η εισβολής των Ρως στη Θράκη την άνοιξη του 970, επακόλουθο της κατάληψης από τους ίδιους της Βουλγαρίας. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ιωάννης Τσιμισκής, βρισκόταν σε εκστρατεία εναντίων των Αράβων, στην περιοχή της Αντιόχειας και δεν μπορούσε να αναλάβει ο ίδιος δράση. Γι αυτόν τον λόγο, έστειλε τον Βάρδα Σκληρό, μαζί με τον στρατοπεδάρχη πατρίκιο Πέτρο Φωκά, ικανό στρατηγό και αυτόν, εναντίον των Ρως. Οι τελευταίοι είχαν διεισδύσει βαθιά στο βυζαντινό έδαφος, αιφνιδιάζοντας τις τοπικές φρουρές, λεηλάτησαν τη Φιλιππούπολη και βάδιζαν προς την Κωνσταντινούπολη. Οι εντολές που είχε ο Σκληρός με τον Πέτρο ήταν να προστατεύσουν όσο μπορούσαν το έδαφος της αυτοκρατορίας, να γυμνάσουν τους στρατιώτες τους και να μάθουν περισσότερα για τις προθέσεις του Σβιατοσλάβου, βασιλιά των Ρως. Η δύναμη του Βυζαντινών ανερχόταν σε10.000-12.000 περίπου άντρες.[1]
Συναντώντας τους Ρως, ο Σκληρός χρησιμοποίησε το τέχνασμα της προσποιητής υποχώρησης. Διαίρεσε τον στρατό του σε 3 σώματα και παρέταξε τα δύο από αυτά σε καλά κρυμμένες θέσεις. Το τρίτο το οδήγησε ο ίδιος εναντίον των Ρως και στη συνέχεια σήμανε συντεταγμένη υποχώρηση. Οι Πετσενέγοι, σύμμαχοι των Ρως, νομίζοντας πως οι Βυζαντινοί τράπηκαν σε φυγή, τους καταδίωξαν άτακτα, πέφτοντας έτσι απροετοίμαστοι στην ενέδρα. Δεχόμενοι βαριές απώλειες, τράπηκαν σε φυγή, παρασύροντας τους Ρως και τους Βουλγάρους που ακολουθούσαν.[2]
Οι απώλειες των εισβολέων ήταν πολύ βαριές (μερικές χιλιάδες) ενώ από τους Βυζαντινούς σκοτώθηκαν περίπου 550 και τραυματίστηκαν πολλοί, όπως και πολλά άλογα, από τα βέλη των Πετσενέγων. Χάρη στη νίκη αυτή, ο Τσιμισκής κέρδισε πολύτιμο χρόνο ώστε να επιστρέψει ο ίδιος τον επόμενο χρόνο, επικεφαλής ισχυρότατου στρατού, και να νικήσει αποφασιστικά τον Σβιατοσλάβο στις μάχες του Δορύστολου.[2]
Παραπομπές
- ↑ Haldon 2001, σελ. 97-98.
- ↑ 2,0 2,1 Haldon 2001, σελ. 98.
Πηγές
Haldon, Johhn (2001). The Byzantine Wars, Tempus Publishing, ISBN 9780752417950
