Οι πιο ογκώδεις εξωπλανήτες περιγράφονται συνήθως με τη μάζα του Δία, καθώς αυτή παρέχει μια κατάλληλη κλίμακα για σύγκριση. Ένας πλανήτης με τη μάζα του Δία σε μια τροχιακή απόσταση 1 AU από ένα άστρο παρόμοιο με τον Ήλιο προκαλεί πλάτος μετατόπισης ίσο με 28 m/s, η οποία είναι ανιχνεύσιμη με την τρέχουσα τεχνολογία.[1] Οι πιο εύκολα ανιχνεύσιμοι πλανήτες μέσω της ακτινικής ταχύτητας, έχουν μεγάλη μάζα και είναι σε κοντινή τροχιά. Ομοίως, η μάζα του Δία ή μεγαλύτερη, σε έναν εξωπλανήτη είναι πιο πιθανό να ανιχνευθεί μέσω άλλων μέσων, όπως οι διελεύσεις ή μικροεστιασμός.[2]
Οι πλανήτες με τη μάζα του Δία μπορεί να μην έχουν τις ίδιες διαστάσεις.
Η θεωρητική ελάχιστη μάζα που ένα αστέρι μπορεί να έχει, και εξακολουθεί να υφίστανται σύντηξηυδρογόνου-1 στον πυρήνα, εκτιμάται ότι είναι περίπου 75 φορές η μάζα του Δία. Ωστόσο η σύντηξη δευτερίου μπορεί να συμβεί σε μάζες χαμηλότερες και από 13 μάζες του Δία.[3][4][5]
Στο ηλιακό σύστημα
Στο Ηλιακό Σύστημα, οι μάζες των εξωτερικών πλανητών μπορεί να αναφέρονται στη μάζα του Δία. Οι άλλοι αέριοι γίγαντες είναι πολύ λιγότερο ογκώδεις από τον Δία.
↑Boss, Alan (3 Απριλίου 2001). «Are They Planets or What?». Carnegie Institution of Washington. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2006.