Ο Ζαν Λουί Ροντόλφ Αγκασιζ (ή και Λουδοβίκος Αγκασίζ)[6] (αγγλικά: Jean Louis Rodolphe Agassiz προφέρεται: [/ˈæɡəsi/]) (28 Μαΐου 1807 – Κέιμπριτζ, 14 Δεκεμβρίου 1873) ήταν Αμερικανό–Ελβετόςβιολόγος και γεωλόγος. Σπουδαστής ακόμα συνέγραψε μελέτη για τα ψάρια της Βραζιλίας, μαζί με τον συνάδελφό του Γιόχαν φον Σπιξ, η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ μετά τον θάνατο του Σπιξ. Αργότερα ήρθε κι η συνεργασία του με τον Αλεξάντερ φον Χούμπολτ και Ζωρζ Κυβιέ στο Παρίσι το 1831. Κυρίως ασχολήθηκε με τα Μαλάκια και τα Εχινόδερμα, παλαιοντολογικά ή σύγχρονα, αλλά κατά κύριο λόγο οι έρευνες του έτειναν προς τα ψάρια.[6]
Το 1846 πήγε στην Αμερική, ως επικεφαλής επιστημονικής ομάδας, όπου κι έμεινε. Δύο χρόνια αργότερα, το 1848, έγινε καθηγητής της φυσικής στο Χάρβαρντ. Ενώ σημαντικός θεωρείται και ο ρόλος του ως προς τους νέους προσανατολισμούς της Αμερικής στον τομέα των φυσιογνωστικών επιστημών. Εν τούτοις, δε συμφωνούσε με τη Θεωρία της Εξέλιξης.[6]
Ο Αγκασίζ επικεντρώθηκε στην έρευνα των παγετώνων και από αυτό, προσέφερε μία νέα θεωρία στην επιστήμη: «Θεωρία των Παγετώνων του Αγκασίζ». Η θεωρία αυτή αναπτύχθηκε ενδελεχώς στο έργο Etudes sur les glaciers (1840).[7]
Dexter, R W (1979). «The impact of evolutionary theories on the Salem group of Agassiz zoologists (Morse, Hyatt, Packard, Putnam)». Essex Institute historical collections115 (3): σελ. 144–71. PMID11616944.
Lurie, E (1954). «Louis Agassiz and the races of Man». Isis; an international review devoted to the history of science and its cultural influences45 (141): σελ. 227–42. Sep 1954. PMID13232804.
Mackie, G O (1989). «Louis Agassiz and the discovery of the coelenterate nervous system». History and philosophy of the life sciences11 (1): σελ. 71–81. PMID2573108.
