Λουί-Ερνέστ Μπαριά

Λουί-Ερνέστ Μπαριά
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Louis-Ernest Barrias (Γαλλικά)
Γέννηση	13  Απριλίου 1841[1][2][3] Παρίσι[4][2]
Θάνατος	4  Φεβρουαρίου 1905[2][3][5] 17ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[6]
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο του Πασί
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία[7]
Σπουδές	Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και Γαλλική Ακαδημία Ρώμης (1866, 1869)[8]
Ιδιότητα	γλύπτης
Τέκνα	Paul Barrias
Αδέλφια	Félix-Joseph Barrias
Κίνημα	Neo-Baroque
Καλλιτεχνικά ρεύματα	Neo-Baroque
Σημαντικά έργα	The Oath of Spartacus, Jeune fille de Mégare και La Défense de Paris
Βραβεύσεις	βραβείο της Ρώμης (1865), Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1878) και Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (16  Αυγούστου 1900)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Μπαριά στο ατελιέ του στο Παρίσι

Ο Λουί-Ερνέστ Μπαριά (Louis-Ernest Barrias, 13 Απριλίου 1841 – 4 Φεβρουαρίου 1905) ήταν Γάλλος γλύπτης.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Λουί Μπαριά γεννήθηκε στο Παρίσι. Ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο γνωστός ζωγράφος Φελίξ-Ζοζέφ Μπαριά, ενώ και ο πατέρας τους ήταν ζωγράφος (αντικειμένων πορσελάνης). Ο Λουί-Ερνέστ άρχισε και αυτός ως ζωγράφος, με δάσκαλο τον Λεόν Κονιέ, αλλά αργότερα πήρε μαθήματα γλυπτικής από τον Πιέρ-Ζυλ Καβελιέ. Το 1858 έγινε δεκτός στην Ανώτατη Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών (École nationale supérieure des Beaux-Arts), στο Παρίσι, όπου δάσκαλός του ήταν ο Φρανσουά Ζουφρουά. Το 1865 ο Λουί Μπαριά κέρδισε την υποτροφία Prix de Rome για σπουδές στη Γαλλική Ακαδημία της Ρώμης. Ο γλύπτης συμμετείχε στη διακόσμηση της `Οπερας των Παρισίων και του Hôtel de la Païva στη Λεωφόρο των Ηλυσίων. Το έργο του ήταν κυρίως σε μάρμαρο, σε ρομαντικό ρεαλιστικό στιλ με επίδραση από τον Ζαν-Μπατίστ Καρπώ.

Το 1878 ο Μπαριά έγινε ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής. Αντικατέστησε τον Ντυμόν στο Ινστιτούτο της Γαλλίας το 1884 και στη συνέχεια διαδέχθηκε τον Καβελιέ ως καθηγητής στην Ανώτατη Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών. Από το 1900 ως το 1903 υπηρέτησε στο Συμβούλιο Εθνικών Μουσείων. Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονται οι Χοσέπ Κλαρά, Σαρλ Ντεσπιώ, Ανρί Μπουσάρ και Βικτόρ Σεγκοφέν.

Ο Μπαριά ήταν πολύ επηρεασμένος από το στιλ της Αρ Νουβό, πολύ διαδεδομένο κατά την εποχή του στη Γαλλία. Θέματα από τη φύση και φιλήδονος χαρακτήρας ανήκουν στα συχνά απαντώμενα χαρακτηριστικά αυτής της τέχνης, σε πολλά από τα έργα του Μπαριά, όπως στο «Η Φύση αποκαλυπτομένη ενώπιον της Επιστήμης». Το έργο αυτό φιλοτεχνήθηκε το έτος 1899, όταν η Αρ Νουβό ήταν δημοφιλής. Το γνωστότερο έργο του Μπαριά, ωστόσο, είναι το «Πορτρέτο του νεαρού Μότσαρτ». Συχνά επίσης χρησιμοποιούσε αναφορές από τη λογοτεχνία στα γλυπτά του^[9].

Επιλεγμένα έργα

Η άμυνα των Παρισίων

Στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ:

• Τάφος του Τομά Κουτύρ (περ. 1879)
• Τάφος του Ανατόλ ντε λα Φορζ (1893)

Στον κήπο του Κεραμεικού:

• «Ο όρκος του Σπάρτακου» (1869)

Στη Λα Ντεφάνς:

• «La Défense de Paris», μνημείο των υπερασπιστών των Παρισίων το 1870 (1880–1883)

Στο Μουσείο Ορσέ:

• «Η Φύση αποκαλυπτομένη ενώπιον της Επιστήμης» (1899)
• Προτομή του Ανρί Ρενιώ (1871)
• «Νούβιοι κυνηγοί κροκοδείλων» (1893–1894)

Στο Ντρε:

• Νεκρικό μνημείο της δούκισσας του Αλανσόν^[10]

Σε ιδιωτικές συλλογές:

• «Ο πρώτος θρήνος» (ο Αδάμ και η Εύα μεταφέροντες τον νεκρό Άβελ, 1878)
• Φήμη (περ. 1893)

Παραπομπές

1. Ruth Butler: «Nineteenth Century French Sculpture: Monuments for the Middle Class» (Αγγλικά) The Museum. 1971. σελ. 29.
2. Pierre Kjellberg: «Bronzes of the 19th century» (Αγγλικά) Schiffer Publishing. 1994. σελ. 49.
3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14801944f. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
4. Ruth Butler: «Nineteenth Century French Sculpture: Monuments for the Middle Class» (Αγγλικά) The Museum. 1971. σελ. 21.
5. «Ernest Barrias» (Δανικά, Αγγλικά) 1252.
6. archives.paris.fr/s/4/etat-civil-actes/resultats/.
7. (Ολλανδικά) RKDartists. 209731. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2020.
8. «AGORHA» (Γαλλικά) 130368. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2019.
9. Fusco, Peter & H.W, Janson (επιμ.): The Romantics to Rodin. Εκδόσεις Los Angeles County Museum of Art, Νέα Υόρκη 1980. Print.
10. Antoinette Le Normand-Romain: Mémoire de marbre: La Sculpture funéraire en France 1804-1914, Παρίσι 1995.