Η Κριστίν Ότο (Kristin Otto, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1966) είναι Γερμανίδα αθλήτρια της κολύμβησης. Έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε έξι χρυσά μετάλλια σε μια διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στη Σεούλ, με την αγωνιστική της παρουσία στη διοργάνωση να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της αθλητικής ιστορίας.[1][2] Ήταν επίσης η πρώτη γυναίκα που κολύμπησε το αγώνισμα των 100 μέτρων ύπτιο σε λιγότερο από ένα λεπτό, στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα το 1983.[3][4]
Βιογραφία
Η Ότο γεννήθηκε στη Λειψία (επαρχία Λειψίας, στη σημερινή Σαξονία) της Ανατολικής Γερμανίας και ξεκίνησε την κολύμβηση στην ηλικία των 11, εκπαιδευόμενη σε Ανατολικογερμανική αθλητική Ακαδημία, έχοντας εντοπιστεί το ταλέντο της στο άθλημα. Στα δεκάξι της, συμμετείχε στο πρώτο της Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1982, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα ύπτιο, καθώς και δύο επιπλέον χρυσά μετάλλια στις σκυταλοδρομίες 4 επί 100 μέτρα για την ομάδα της Ανατολικής Γερμανίας.[5][6]
Μετά το 1982, ο Ότο άλλαξε προπονητές και αγωνιστικό στυλ προτιμώντας το ελεύθερο. Στο επόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1983 στη Ρώμη, τερμάτισε δεύτερη στα 100 μέτρα ελεύθερο, ακολουθώντας την επίσης Ανατολικογερμανή Μπίργκιτ Μάινεκε.[7]
Το 1984, η Ότο έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μ. ελεύθερο. Ήταν αναμενόμενο να κερδίσει μετάλλια στους Ολυμπιακούς του 1984 στο Λος Άντζελες, αλλά δεν συμμετείχε λόγω του μποϊκοτάζ από 14 χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Γερμανίας. Στους Αγώνες Φιλίας που διοργανώθηκαν από τις χώρες αυτές κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια (100 και 200 μέτρα ελεύθερο και στα 4×100 σκυταλοδρομία ελεύθερο). Το 1985 υπέστη κάταγμα αυχενικού σπονδύλου και έμεινε εκτός διοργανώσεων για το μεγαλύτερο μέρος του έτους και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Επέστρεψε στην κολύμβηση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 στη Μαδρίτη, όπου και κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια (100 μέτρα ελεύθερο, 200 μέτρα σκυταλοδρομία, 4×100 μέτρα σκυταλοδρομία ελεύθερο και 4×100 μέτρα μικτή ομαδική) και δύο ασημένια (50 μ. ελεύθερο, 100 μ. πεταλούδα). Ο θρίαμβος της στα 100 μέτρα ελεύθερο έφτασε σε χρόνο παγκοσμίου ρεκόρ και η επίδοση άντεξε ως παγκόσμια για περισσότερα από πέντε χρόνια. Η επιτυχία της συνεχίστηκε και το επόμενο έτος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1987, όπου κέρδισε πέντε χρυσά μετάλλια.[6][8]
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 ήταν αναμενόμενο να κερδίσει πολλαπλές πρωτιές. Κέρδισε έξι χρυσά μετάλλια συνολικά σε τρία διαφορετικά στυλ κολύμβησης (50 μ. ελεύθερο, 100 μ. ελεύθερο, 100 μ. ύπτιο, 100 μ. πεταλούδα και στις δύο σκυταλοδρομίες), και κατέρριψε δύο ολυμπιακά ρεκόρ στα 100 μέτρα πεταλούδα και στα 50 μέτρα ελεύθερο.[1][9][10] Μέχρι τότε καμία κολυμβήτρια δεν είχε καταφέρει να κατακτήσει περισσότερα από τέσσερα χρυσά μετάλλια.[5][11] Τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 1988, μετά τη λήξη των αγώνων έλαβε χρυσό στέμμα από τοπικές εφημερίδες ως η πολυτιμότερη αθλήτρια των αγώνων της Σεούλ.
Το στέμμα (Paek Sang), κατασκευασμένο από χρυσό 20 καρατίων και σχεδιασμένο σύμφωνα με τα καλύμματα κεφαλής των αρχαίων Κορεατών πολεμιστών, κόστισε 11.000 δολάρια σύμφωνα με τους δωρητές του. Αν και δεν ήταν επίσημο βραβείο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ο νικητής επιλέχθηκε από μια επιτροπή τεσσάρων μελών της ΔΟΕ.[12] Την ίδια χρονιά ψηφίστηκε ως αθλήτρια της χρονιάς στην Ευρώπη. Συνέχισε την καριέρα της για ένα ακόμη χρόνο μετά την Ολυμπιάδα κατακτώντας τέσσερα ακόμη μετάλλια με δύο χρυσά (100 ύπτιο και σκυταλοδρομία 400 μικτής) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1989 στη Βόννη.[7] Στη διάρκεια της καριέρας της διατήρησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τις παγκόσμιες επιδόσεις στα 100 μέτρα και 200 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης. Επίσης συμμετείχε στην κατάρριψη τεσσάρων παγκοσμίων ρεκόρ στα ομαδικά αγωνίσματα.[8]
Τον Οκτώβριο του 1986 τιμήθηκε από το κράτος με το Αστέρι Λαϊκής Φιλίας σε χρυσό (δεύτερη κλάση) για τις αθλητικές της επιτυχίες.[13] Αποσύρθηκε από την κολύμβηση το 1989.[14] Το 1993 εισήχθη στο Hall of Fame της FINA.[15] Εργάζεται ως αθλητική ρεπόρτερ για τη γερμανική τηλεόραση.[6][16]
Η καριέρα της συνοδεύτηκε από την εκτεταμένη επικράτηση των κολυμβητριών της Ανατολικής Γερμανίας στις μεγάλες διοργάνωσεις με επιστέγασμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 με την κατάκτηση των 10 από τα 25 χρυσά μετάλλια, γεγονός που έφερε ανησυχίες στην αμερικανική πλευρά που είδε στη Σεούλ τις αθλήτριες της να βρίσκονται σε δεινή θέση σε σύγκριση με τις προηγούμενες διοργανώσεις.[11][17] Επιπλέον, η Ανατολική Γερμανία στη διοργάνωση της Σεούλ κατέκτησε συνολικά 102 μετάλλια, δεύτερη σε αριθμό μετά τη Σοβιετική Ένωση, επιβεβαιώνοντας την άποψη ότι είχε αναπτύξει ένα μοναδικό αθλητικό μοντέλο, αναλογικά με τον πληθυσμό και τα μέσα, το καλύτερο που έχει δει ποτέ η ιστορία.[18] Όμως, οι μετέπειτα αποκαλύψεις για χρήση αναβολικών από κολυμβήτριες της Ανατολικής Γερμανίας διαφοροποίησαν την εικόνα: η πρώην συναθλήτριά της και χρυσή Ολυμπιονίκης της Μόσχας Πέτρα Σνάιντερ παραδέχθηκε το 1998 πως είχε κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών.[19][20] Ωστόσο, η Ότο δήλωσε ότι δεν έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών και πέρασε όλα τα τεστ ντόπινγκ κατά τη διάρκεια της καριέρας της, λέγοντας: «Τα μετάλλια είναι η μόνη υπενθύμιση του πόσο σκληρά δούλεψα. Δεν ήταν μόνο ντόπινγκ».[21] Παρά την έλλειψη αποδείξεων, καθώς ουδέποτε ασκήθηκε νομική ή άλλη κατηγορία εις βάρος της, το περιοδικό Swimming World της αφαίρεσε τη διάκριση της Κολυμβήτριας της Χρονιάς για τα έτη 1984, 1986 και 1988.[15]
