Ο Κλάους Μάρτιν Σβαμπ (γερμ.: Klaus Martin Schwab) (γεν.: 30 Μαρτίου 1938) είναι Γερμανός μηχανικός, οικονομολόγος και ιδρυτής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Έχει διατελέσει πρόεδρος του εν λόγω οργανισμού από την ίδρυσή του το 1971.
Βίος
Ο Σβαμπ γεννήθηκε στο Ράβενσμπουργκ.[11][12] Οι γονείς του είχαν μετακομίσει από την Ελβετία στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, προκειμένου ο πατέρας του να αναλάβει τον ρόλο του διευθυντή στην Escher Wyss AG.[13] Η οικογένεια του Σβαμπ παρακολουθείτο από την Γκεστάπο,[14] η οποία το 1944 ανέκρινε επίσης τη μητέρα του (που καταγόταν από τη Ζυρίχη) επειδή χρησιμοποιούσε δημόσια την ελβετική προφορά.[13] Είναι πολίτης της Γερμανίας, αν και έχει τρεις Ελβετούς παππούδες και δύο Ελβετούς αδελφούς.[14]
Ο Σβαμπ είναι παντρεμένος από το 1971 με τη Χίλντα Σβαμπ, πρώην βοηθό του.[15] Ο γάμος έγινε στην Κοιλάδα του Σέρτιγκ, στην Ελβετία, σε εκκλησία Μεταρρυθμιστών.[16] Το ζευγάρι ζει στην Κολωνία της Ελβετίας.[17] Οι Σβαμπ έχουν δύο ενήλικα παιδιά, τη Νικό (γεννημένη το 1975/76) και τον Ολίβιε. Η Νικόλ Σβαμπ είναι συνιδρύτρια του προγράμματος για την ισότητα των φύλων.[18]
Εκπαίδευση
Ο Σβαμπ φοίτησε στην 1η και 2η τάξη του δημοτικού σχολείου της περιοχής Βάντενσβιλ, στην Ελβετία. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η οικογένεια επέστρεψε στη Γερμανία, όπου ο Σβαμπ φοίτησε στο Spohn-Gymnasium του Ράβενσμπουργκ μέχρι το Abitur (είδος γερμανικού πτυχίου) του το 1957.[14][19]
Το 1961 αποφοίτησε ως μηχανολόγος μηχανικός από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης,[20] το οποίο τού απένειμε διδακτορικό δίπλωμα μηχανικής με τίτλο: Der longerfristige Exportkredit als betriebswirtschaftliches Problem des Maschinenbaues (Η μακροπρόθεσμη εξαγωγική πίστωση ως επιχειρηματικό πρόβλημα στη μηχανολογία).[21] Του απονεμήθηκε επίσης διδακτορικό δίπλωμα στα οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Φρίμπουργκ[22][23] και μεταπτυχιακό δίπλωμα δημόσιας διοίκησης από τη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης John F. Kennedy του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.[24]
Καριέρα
Ο Σβαμπ ήταν καθηγητής επιχειρηματικής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης από το 1972 έως το 2003 και έκτοτε είναι επίτιμος καθηγητής εκεί.[22] Από το 1979, δημοσιεύει την Παγκόσμια Έκθεση Ανταγωνιστικότητας, μια ετήσια έκθεση που αξιολογεί τις δυνατότητες αύξησης της παραγωγικότητας και της οικονομικής ανάπτυξης των χωρών σε όλο τον κόσμο, η οποία συντάσσεται από μια ομάδα οικονομολόγων. Η έκθεση βασίζεται σε μια μεθοδολογία που ανέπτυξε ο ίδιος, η οποία μετρά την ανταγωνιστικότητα όχι μόνο με όρους παραγωγικότητας αλλά και με βάση κριτήρια βιωσιμότητας.[25]
Κατά τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, υπηρέτησε σε διάφορα διοικητικά συμβούλια εταιρειών, όπως η Swatch Group, η Daily Mail Group και η Vontobel Holding.
Ο Σβαμπ είναι συγγραφέας ή συσυγγραφέας αρκετών βιβλίων. Ορισμένοι τον θεωρούν "ευαγγελιστή" του "καπιταλισμού των ενδιαφερομένων μερών".[27] Η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, το θέμα ενός βιβλίου που έγραψε το 2016, είναι μια άλλη ιδέα που έχει εκλαϊκεύσει.[28] Τον Ιανουάριο του 2017 ο Στίβεν Πουλ στην εφημερίδα The Guardian επέκρινε το βιβλίο του Σβαμπ για την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση,[29] επισημαίνοντας ότι το "διαδίκτυο των πραγμάτων" θα μπορούσε πιθανώς να παραβιαστεί. Επέκρινε επίσης τον Σβαμπ επειδή δείχνει ότι οι μελλοντικές τεχνολογίες μπορεί να χρησιμοποιηθούν για καλό ή κακό, αλλά δεν παίρνει θέση επί των ζητημάτων, αλλά προσφέρει μόνο αόριστες συστάσεις πολιτικής. Ο "συντάκτης καινοτομίας" των Financial Times διαπίστωσε ότι "η άναρθρη ζωντάνια της πρόζας" τον οδήγησε στο να «υποψιαστεί ότι αυτό το βιβλίο γράφτηκε πραγματικά από ανθρώπους - από ανθρώπους που κατοικούν σε έναν παράξενο κόσμο του λυκόφωτος των ενδιαφερόμενων μερών, των εξωτερικοτήτων, των σημείων καμπής και των "αναπτυξιακών έργων"».[30]
Ο πολιτικός επιστήμονας Κλάους-Γκερντ Γκέσσεν υποστήριξε ότι η κυρίαρχη ιδεολογία της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης είναι ο υπερανθρωπισμός.[31][32]
Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ
Το 1971, ο Σβαμπ ίδρυσε το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Διοίκησης, το οποίο μετονομάστηκε σε Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το 1987.[33] Το 1971 δημοσίευσε επίσης το βιβλίο Moderne Unternehmensführung im Maschinenbau (Σύγχρονη διοίκηση επιχειρήσεων στη μηχανολογία).[34] Σε αυτό το βιβλίο, υποστήριξε ότι η διοίκηση μιας σύγχρονης επιχείρησης πρέπει να εξυπηρετεί τόσο τους μετόχους όσο και τα εταιρικά ενδιαφερόμενα μέρη (die Interessenten), για να επιτευχθεί μακροπρόθεσμη ανάπτυξη και ευημερία. Ο Σβαμπ έχει υπερασπιστεί την έννοια της πολυμερούς συμμετοχής από την ίδρυση του ΠΟΦ.
Το 2003 ο Σβαμπ διόρισε τον Χοσέ Μαρία Φιγκέρες ως Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΠΟΦ,[35] τον προβλεπόμενο διάδοχό του. Τον Οκτώβριο του 2004, ο Φιγκέρες παραιτήθηκε[36] λόγω της αδήλωτης λήψης αμοιβών συμβούλων ύψους άνω των 900. 000 δολαρίων ΗΠΑ από τη γαλλική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Alcatel, ενώ εργαζόταν στο Φόρουμ.[37][38] Το 2006, η Διεθνής Διαφάνεια επισήμανε το περιστατικό αυτό στην Παγκόσμια Έκθεση για τη Διαφθορά.[39]
Ο Σβαμπ (δεξιά) ανοίγει το εναρκτήριο Ευρωπαϊκό Φόρουμ Διοίκησης στο Νταβός το 1971.
Το 2015, το ΠΟΦ αναγνωρίστηκε επίσημα από την ελβετική κυβέρνηση ως "διεθνής οργανισμός".[40]
Κριτική
Επίπεδο μισθών και έλλειψη οικονομικής διαφάνειας
Ενώ ο Σβαμπ δήλωσε ότι οι υπερβολικά υψηλοί μισθοί των διευθυντικών στελεχών "δεν είναι πλέον κοινωνικά αποδεκτοί",[41] ο δικός του ετήσιος μισθός ύψους περίπου ενός εκατομμυρίου ελβετικών φράγκων έχει επανειλημμένα επισημανθεί από διάφορα μέσα ενημέρωσης. Ο ελβετικός ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός οργανισμός SRF ανέφερε αυτό το επίπεδο μισθού στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων δημόσιων συνεισφορών στο ΠΟΦ και του γεγονότος ότι το Φόρουμ δεν καταβάλλει ομοσπονδιακούς φόρους.[42] Επιπλέον, ένας πρώην δημοσιογράφος της Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο Γιούργκεν Ντανχ, άσκησε την κριτική ότι οι οικονομικές εκθέσεις του ΠΟΦ δεν ήταν ιδιαίτερα διαφανείς, καθώς δεν αναλύονταν ούτε τα έσοδα ούτε οι δαπάνες.[43] Ο Σβαμπ έχει επίσης προκαλέσει κοινωνική κατακραυγή για την ανάμειξη των οικονομικών του μη κερδοσκοπικού ΠΟΦ και άλλων κερδοσκοπικών επιχειρηματικών εγχειρημάτων. Για παράδειγμα, το ΠΟΦ ανέθεσε σύμβαση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων στην USWeb το 1998. Ωστόσο, λίγο μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας, ο κ. Σβαμπ πήρε θέση στο διοικητικό συμβούλιο της ίδιας εταιρείας, αποκομίζοντας πολύτιμα δικαιώματα προαίρεσης αγοράς μετοχών.[44][45]
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Σβαμπ ανταλλάσσουν χειραψία στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης.
Κατάληψη των δημοκρατικών δομών και θεσμών
Ο Σβαμπ έγραψε τον πρόλογο σε μια έκθεση του 2010 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για την "Πρωτοβουλία Παγκόσμιου Ανασχεδιασμού", η οποία υποστηρίζει ότι ένας παγκοσμιοποιημένος κόσμος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα από ισχυρότερους πολυεθνικούς οργανισμούς.[46]
Σύμφωνα με το Διακρατικό Ινστιτούτο (TNI), το Φόρουμ σχεδιάζει να αντικαταστήσει ένα αναγνωρισμένο δημοκρατικό μοντέλο με ένα μοντέλο όπου μια αυτο-επιλεγμένη ομάδα "ενδιαφερομένων" λαμβάνει αποφάσεις για λογαριασμό του λαού.[47] Η δεξαμενή σκέψης συνοψίζει ότι εισερχόμαστε όλο και περισσότερο σε έναν κόσμο όπου συγκεντρώσεις όπως το Νταβός αποτελούν "ένα σιωπηλό παγκόσμιο πραξικόπημα" για την κατάληψη της διακυβέρνησης.
Σε συνέντευξή του το 2017, ο Σβαμπ δήλωσε ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είχε αναγνωριστεί ως Νέος Παγκόσμιος Ηγέτης, ενώ αναφέρθηκε και στον Καναδό πρωθυπουργό Τζάστιν Τρυντώ: "Πρέπει να πω, όταν αναφέρω τώρα ονόματα, όπως η κυρία (Άνγκελα) Μέρκελ και ακόμη και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, και ούτω καθεξής, όλοι τους έχουν υπάρξει Νέοι Παγκόσμιοι Ηγέτες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Αλλά αυτό για το οποίο είμαστε πολύ περήφανοι τώρα είναι η νέα γενιά, όπως ο πρωθυπουργός Τζάστιν Τρυντώ . . . Διεισδύουμε στο ντουλάπι. Έτσι, χθες ήμουν σε μια δεξίωση για τον πρωθυπουργό Τριντό και ξέρω ότι το μισό υπουργικό συμβούλιο του, ή και περισσότερο από το μισό, είναι στην πραγματικότητα Νέοι Παγκόσμιοι Ηγέτες".[48]
Διαμάχη με τον δήμο του Νταβός
Τον Ιούνιο του 2021, ο Σβαμπ επέκρινε έντονα την "κερδοσκοπία", τον "εφησυχασμό" και την "έλλειψη δέσμευσης" του δήμου του Νταβός σε σχέση με την ετήσια συνάντηση του ΠΟΦ. Ανέφερε ότι η προετοιμασία της συνάντησης που σχετίζεται με το COVID στη Σιγκαπούρη το 2021/2022[49] δημιούργησε μια εναλλακτική λύση για τη φιλοξενία της στην Ελβετία και θεωρεί ότι η πιθανότητα να παραμείνει η ετήσια συνάντηση στο Νταβός είναι μεταξύ 40 και 70 %.[50][51]
Βραβεία και τιμητικές διακρίσεις
Μεταξύ άλλων βραβείων, ο Σβαμπ έχει τιμηθεί με τη γαλλική Λεγεώνα της Τιμής (ιπποτική διάκριση), τον Μεγάλο Σταυρό με Αστέρι του Εθνικού Τάγματος της Γερμανίας και το ιαπωνικό Μεγάλο Κορδόνι του Τάγματος του Ανατέλλοντος Ηλίου.[52] Του απονεμήθηκε επίσης το βραβείο Dan David[53] και η Βασίλισσα Ελισάβετ τον ανακήρυξε ιππότη του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ και Αγίου Γεωργίου.[54]
Ο Σβαμπ έχει τιμηθεί με πολλαπλούς τίτλους επίτιμου διδάκτορα από ιδρύματα όπως το London School of Economics,[55] το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης[56] και το Korea Advanced Institute of Science and Technology.[57] Είναι τιμώμενο μέλος από την FC Bayern Munich.
Βιβλία
Ο Σβαμπ έχει συγγράψει ή συν-συγγράψει αρκετά βιβλία:
Η Tέταρτη Bιομηχανική Eπανάσταση. Γενεύη: Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (2016). (ISBN978-1944835002)
Διαμορφώνοντας το Mέλλον της Tέταρτης Bιομηχανικής Eπανάστασης, με τον Νίκολας Ντέιβις. Νέα Υόρκη: Crown Publishing Group (2018).
↑Norton, Tom (25 Ιανουαρίου 2022). «Klaus Schwab is not related to the Rothschild family». Full Fact (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2022. Mr Schwab also dedicated his book “Stakeholder Capitalism”, published in 2021, to his parents Eugen Wilhelm Schwab and Erika Epprecht.
↑Schwab, Klaus· Vanham, Peter (2021). Stakeholder Capitalism: A Global Economy that Works for Progress, People and Planet. Wiley. ISBN978-1119756132.
↑«Some of our Graduates». Faculty of Management, Economics and Social Sciences, University of Fribourg (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2020.
↑Giesen, Klaus-Gerd (2018). «Le transhumanisme comme idéologie dominante de la quatrième révolution industrielle». Journal International de Bioéthique et d'Éthique des Sciences29 (3): 189–203. doi:10.3917/jibes.293.0189. PMID30767456.
↑Giesen, Klaus-Gerd (2020). «The Transhumanist Ideology and the International Political Economy of the Fourth Industrial Revolution». Ideologies in World Politics. Staat – Souveränität – Nation. σελίδες 143–156. doi:10.1007/978-3-658-30512-3_9. ISBN978-3-658-30511-6.Unknown parameter |s2cid= ignored (βοήθεια)
