Καμίλλο Γκόλτζι

Καμίλλο Γκόλτζι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	7  Ιουλίου 1843 Κόρτενο Γκόλτζι
Θάνατος	21  Ιανουαρίου 1926 Παβία
Τόπος ταφής	monumental cemetery of Pavia
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Ιταλίας (1861–1926) Αυστριακή Αυτοκρατορία (έως 1859) Βασίλειο της Σαρδηνίας (1859–1861)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιταλικά
Εκπαίδευση	διδάκτωρ ιατρικής
Σπουδές	Ugo Foscolo - Pavia Πανεπιστήμιο της Παβίας (1860–1865)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κυτταροβιολόγος ιατρός νευρολόγος καθηγητής πανεπιστημίου παθολόγος ανατόμος πολιτικός βιολόγος επιστήμονας διδάσκων πανεπιστημίου
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο της Σιένα (από 1876) Πανεπιστήμιο της Παβίας (1876–1918)
Οικογένεια
Σύζυγος	Lina Aletti
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	γερουσιαστής του Βασιλείου της Ιταλίας (1900–1926)
Βραβεύσεις	βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας (1906) Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες doctor honoris causa from the University of Paris (1923)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Καμίλλο Γκόλτζι (Camillo Golgi, 7 Ιουλίου 1843 – 21 Ιανουαρίου 1926) ήταν Ιταλός ιατρός, παθολογοανατόμος και βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ. Πολλές δομές και φαινόμενα στην ανατομία και στη φυσιολογία φέρουν το όνομά του, συμπεριλαμβανομένων του συμπλέγματος Golgi, το όργανο του τένοντα του Golgi και του αντανακλαστικού τενόντων Golgi.

Βιογραφία

Ο Γκόλτζι γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1843 στο χωριό Κορτένο (Corteno) της επαρχίας Μπρέσια (Λομβαρδία), η οποία τότε αποτελούσε τμήμα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Το χωριό ονομάζεται σήμερα "Corteno Golgi" προς τιμήν του. Ο πατέρας του ήταν γιατρός, αρχίατρος της περιοχής. Ο Γκόλτζι σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Παβίας, όπου εργάστηκε στο εργαστήριο πειραματικής παθολογίας υπό την επίβλεψη του Τζούλιο Μπιτσοτσέρο (Giulio Bizzozero), ο οποίος ερμήνευσε τις ιδιότητες του μυελού των οστών. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1865. Πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του μελετώντας το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ωστόσο, οι τεχνικές χρώσης ιστών κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ήταν ανεπαρκείς για τη μελέτη του νευρικού ιστού. Ενώ εργαζόταν ως επικεφαλής ιατρικός σύμβουλος σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, πειραματίστηκε με τεχνικές χρώσης ιστών με ενώσεις μετάλλων, χρησιμοποιώντας κυρίως ενώσεις του αργύρου. Ανακάλυψε μια μέθοδο χρώσης νευρικού ιστού που έδιδε χρώση σε περιορισμένο αριθμό κυττάρων τυχαία από το σύνολό τους. Αυτό του επέτρεψε να διακρίνει για πρώτη φορά τις διαδρομές των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο. Αποκάλεσε την ανακάλυψή του «μαύρη αντίδραση» (στα ιταλικά reazione nera), που αργότερα πήρε το όνομά του (μέθοδος χρώσης Golgi). Ο λόγος για την τυχαία αυτή χρώση δεν είναι ακόμη κατανοητός.

Η μαύρη αντίδραση συνίστατο στην απόθεση σωματιδίων χρωμικού αργύρου ((Ag₂CrO₄) στο νευρείλημμα (έλυτρο του Schwann), με αντίδραση νιτρικού αργύρου με διχρωμικό κάλιο. Αυτό οδήγησε σε μια έντονη μαύρη απόθεση στο σώμα (cyton) του νευρικού κυττάρου, καθώς και στον άξονα και τους δενδρίτες, παρέχοντας ένα εξαιρετικά σαφές και με ισχυρή αντίθεση (κοντράστ) εικόνα των νευρώνων σε κίτρινο φόντο. Η δυνατότητα ν ξεχωριστής απεικόνισης νευρώνων πιθανώς οδήγησε στην αποδοχή της θεωρίας των νευρώνων.^[1] Ωστόσο, ο ίδιος ο Γκόλτζι οδηγήθηκε στην πεποίθηση ότι το νευρικό σύστημα είναι ένα ενιαίο δίκτυο, όχι ξεχωριστά κύτταρα η έννοια που ονομάζεται «δικτυακή θεωρία». Υποστήριξε αυτήν τη θεωρία ακόμη και όταν αυτή είχε απαξιωθεί και στη διάλεξή του κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ.^[2][3][4]

Εκτός από αυτή την ανακάλυψη, ο Γκόλτζι ανακάλυψε το αισθητήριο όργανο του μυικού τένοντα που φέρει το όνομά του (υποδοχέας Golgi). Μελετώντας τον κύκλο ζωής του Plasmodium και συσχέτισε τα χρονοδιαγράμματα του τριταίου και του τεταρταίου πυρετού, που παρατηρούνται στην ελονοσία, με τον κύκλο ζωής των οργανισμών που σήμερα ονομάζονται Plasmodium vivax και Plasmodium malariae, αντίστοιχα.^[5] Χρησιμοποιώντας την τεχνική χρώσης του, εντόπισε το 1898 το ενδοκυτταρικό οργανίδιο που φέρει το όνομά του, το σύμπλεγμα Golgi.

Στη νεφρική φυσιολογία ο Γκόλτζι έγινε γνωστός καθώς ήταν ο πρώτος που κατέδειξε ότι το ακραίο σωληνάριο του άνω νεφρώνα επιστρέφει στο αρχικό νεφρικό σπείραμα, ανακάλυψη που δημοσίευσε το 1889 ("Annotazioni intorno all'Istologia dei reni dell'uomo e di altri mammifieri e sull'istogenesi dei canalicoli oriniferi". Rendiconti R. Acad. Lincei 5: 545–557, 1889).

Ο Γκόλτζι μαζί με τον Σαντιάγο Ραμόν υ Καχάλ (Santiago Ramón y Cajal), έλαβαν το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας - Ιατρικής το 1906 για τις μελέτες τους για τη δομή του νευρικού συστήματος. Το 1900 ονομάστηκε γερουσιαστής από τον βασιλιά Ουμβέρτο Α΄.^[6]

Απεβίωσε στην Παβία στις 21 Ιανουαρίου του 1926.

Παραπομπές

1. The MIT Encyclopedia of the Cognitive Sciences (1999), The MIT Press Bradford book, by Kathleen S. Rockland, σελ. 353
2. Marina Bentivoglio (20 Απριλίου 1998). «Life and Discoveries of Camillo Golgi». Nobelprize.org. Nobel Media. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2013. 
3. Cimino G (1999). «Reticular theory versus neuron theory in the work of Camillo Golgi». Physis Riv Int Stor Sci 36 (2): 431-472. PMID 11640243. 
4. Raviola E, Mazzarello P (2011). «The diffuse nervous network of Camillo Golgi: facts and fiction». Brain Res Rev 66 (1-2): 75-82. doi:10.1016/j.brainresrev.2010.09.005. PMID 20840856. 
5. Golgi C. "On the cycle of development of malarial parasites in tertian fever: differential diagnosis between the intracellular parasites of tertian and quartant fever." Archivio per le Scienza Mediche. 13: 1730196. 1889. (μεταφρασμένος τίτλος από τα ιταλικά)
6. «από τον ιστοχώρο της ιταλικής Γερουσίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2014. 

Πηγές

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Καμίλλο Γκόλτζι

• Paolo Mazzarello (2010), Golgi: A Biography of the Founder of Modern Neuroscience, New York: Oxford University Press, ISBN 9780195337846 
• De Carlos, Juan A; Borrell, José (2007), «A historical reflection of the contributions of Cajal and Golgi to the foundations of neuroscience.», Brain research reviews 55 (1): 8–16, August 2007, doi:10.1016/j.brainresrev.2007.03.010, PMID 17490748 
• Muscatello, Umberto (2007), «Golgi's contribution to medicine.», Brain research reviews 55 (1): 3–7, August 2007, doi:10.1016/j.brainresrev.2007.03.007, PMID 17462742 
• Kruger, Lawrence (2007), «The sensory neuron and the triumph of Camillo Golgi.», Brain research reviews 55 (2): 406–10, October 2007, doi:10.1016/j.brainresrev.2007.01.008, PMID 17408565 
• Dröscher, A (1998), «The history of the Golgi apparatus in neurones from its discovery in 1898 to electron microscopy.», Brain Res. Bull. 47 (3): 199–203, October 1998, doi:10.1016/S0361-9230(98)00080-X, PMID 9865850 
• Fabene, P F; Bentivoglio, M (1998), «1898–1998: Camillo Golgi and "the Golgi": one hundred years of terminological clones.», Brain Res. Bull. 47 (3): 195–8, October 1998, doi:10.1016/S0361-9230(98)00079-3, PMID 9865849 
• Mironov, A A; Komissarchik, Ia Iu; Mironov, A A; Snigirevskaia, E S; Luini, A (1998), «[Current concept of structure and function of the Golgi apparatus. On the 100-anniversary of the discovery by Camillo Golgi]», Tsitologiia 40 (6): 483–96, PMID 9778732 
• Farquhar, M G; Palade, G E (1998), «The Golgi apparatus: 100 years of progress and controversy.», Trends Cell Biol. 8 (1): 2–10, January 1998, doi:10.1016/S0962-8924(97)01187-2, PMID 9695800 
• Bentivoglio, M (1998), «1898: the Golgi apparatus emerges from nerve cells.», Trends Neurosci. 21 (5): 195–200, May 1998, doi:10.1016/S0166-2236(98)01229-6, PMID 9610881