Ο Αλέξανδρος "Κέκος" Γεροθανάσης (Αστακός 1917 - Πάτρα 1944) ήταν Έλληνας αντιστασιακός, πρόσκοπος, αθλητής και πανελληνιονίκης στην πετοσφαίριση και την υδατοσφαίριση.
Γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας το 1917[1] και μεγάλωσε στην Πάτρα. αταγόταν από οικογένεια με Ηπειρώτικη καταγωγή και προγόνους που συμμετείχαν στις πολιορκίες του Μεσολογγίου[2]. 'Ηταν παντρεμένος με την Χαρίκλεια αδελφή του φίλου και συναθλητή του Ανδρέα Γεωργιάδη[2]. Από τους πρωτοπόρους του Προσκοπισμού στην Πάτρα και την Ελλάδα ήταν μέλος της τοπικής εφορείας Πατρών και υπαρχηγός της, το σημερινό 2ο Σύστημα Προσκόπων Πάτρας[3]
Αθλητική καριέρα
Αγωνίστηκε στις Ε.Α. Πατρών και Ν.Ο. Πατρών με τους οποίους αναδείχτηκε πρωταθλητής Ελλάδας στην υδατοσφαίριση και την πετοσφαίριση. Στην ΕΑΠ φαίνεται να γράφτηκε, πιθανότατα, το 1932 όταν έγιναν αθλητές της την ίδια χρονιά σχεδόν όλοι οι αθλητές του Ναυτικού Ομίλου λόγω της μη συμμετοχής τους με τον όμιλο σε πρωτάθλημα[4]. Με την Ε.Α. Πατρών ήταν πρωταθλητής Ελλάδος στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα πετοσφαίρισης του 1938[5]. Με τον θανατό του ο σύλλογος τον τίμησε διοργανώνοντας για εννέα έτη το Κύπελλο Γεροθανάση, τριετές επαμειβόμενο[6].
Με τον Ν.Ο. Πατρών ήταν από τους πρώτους αθλητές που εγράφησαν σε αυτόν αμέσως με την ίδρυση του[7] και μέλος της ομάδας που ήταν πρωταθλήτρια Ελλάδος μαζί του το 1935, 1937, 1938, 1939 και το 1940. Έπαιξε μάλιστα στο πρώτο στην ιστορία του ομίλου αγώνα υδατοσφαίρισης για το πρωτάθλημα Ελλάδος με τον Άρη Θεσσαλονίκης στις 16 Αυγούστου 1930, στην Αθήνα[8].
Αντιστασιακή δράση και Θάνατος
Με την Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ο Γεροθανάσης ανέπτυξε αντιστασιακή δράση με ομάδα που βοήθησε στην ίδρυση της στην περιοχή του Ξηρόμερου Αιτωλοακαρνανίας όπου ήταν το χωριό της οικογένειας του[2]. Ο ιστορικός Τριανταφύλλου αναφέρει καταγωγή της οικογένειας από τον Αστακό[9]. Διωγμένος από το Ξηρόμερο από τα Ιταλικά στρατεύματα κατοχής πήγε αρχικά στην Αθήνα και έπειτα επέστρεψε στην Πάτρα[2]. Τον Οκτώβριο του 1943 έγινε μέλος της ομάδας V 7 του κλιμακίου της συμμαχικής οργάνωσης 122 A.F. όπου για την αντιστασιακή του δράση έλαβε δίπλωμα από τον Αρχιστράτηγο Μέσης Ανατολής Χάρολντ Αλεξάντερ[10].
Συνελήφθη από την Γκεστάπο στις 28 Φεβρουαρίου 1944 στο πατρικό του σπίτι στην Πάτρα κρατώντας πάνω του ενοχοποιητικά έγγραφα, και οδηγήθηκε στις φυλακές "Μαργαρίτη[6][10]. Κατά την παραμονή του στη φυλακή, φίλοι του μαζί και ο Ανδρέας Γεωργιάδης δωροδόκησαν τον Γερμανό φρουρό ώστε να δραπετεύσει, η οικογένεια του όμως δεν δέχτηκε το σχέδιο επειδή πίστευαν είχαν βρει καλύτερη λύση[6]. Είχαν μεταβεί στην Αθήνα και είχαν λάβει υπόσχεση από ανώτερο Γερμανό αξιωματικό ότι θα τον αφήσουν ελεύθερο, αλλά αυτός μόλις βγήκαν από το γραφείο του έδωσε εντολή να εκτελεστεί αμέσως[6], όπως κι έγινε στις 6 Απριλίου 1944[9].
Μετά την απελευθέρωση η οικογένεια του δεν κατάφερε να βρει τα οστά του, βρέθηκε μόνο η βέρα του που επιστράφηκε στην συζυγό του Χαρίκλεια[6].
Παραπομπές
↑Κουφός, Ιωάννης (1970). Αιτωλοακαρνανική και Ευρυτανική Εγκυκλοπαίδεια. Αθήνα: Αιτωλία. σελ. 653.
Νίκος Τόμπρος, Ναυτικός Όμιλος Πατρών (1929-2009), 80 χρόνια χρυσής ιστορίας στον υγρό στίβο, έκδοση Αντώνης Παπαντωνόπουλος, Πάτρα 2010, ISBN 978-960-99443-0-4
