Ιωάννης (στρατηγός)

Ιωάννης (στρατηγός)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	6ος αιώνας
Θάνατος	6ος αιώνας[1] Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησης	Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Ιουστίνη[2]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Γοτθικός Πόλεμος 535-554 και Battle of Mucellium
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Στρατηγός στρατηγός

Ο Ιωάννης, ( ? - πέθανε μετά το 553) ήταν βυζαντινός αριστοκράτης, μάγιστρος και στρατηγός τον 6ο αιώνα. Ο Ιωάννης ήταν ανιψιός του Βιταλιανού, υπάτου το 520 και στρατιωτικού στην υπηρεσία του Αυτοκράτορα Ιουστίνου Α΄^[3] .

Στο 537, ο Ιωάννης με Θράκες ιππείς^[4] συμμετείχε στην εκστρατεία κατά των Οστρογότθων της Ιταλίας, προς ενίσχυση του Βελισάριου, στον γοτθικό πόλεμο εναντίον των Οστρογότθων του Ουίτιγις. Ο Ιωάννης αποβιβάστηκε στον Τάραντα και το Δεκέμβριο του 537 πήγε στη Ρώμη, η οποία βρισκόταν σε πολιορκία από τους Γότθους, για να βοηθήσει την πολιορκημένη πόλη με τρόφιμα και επιπλέον στρατεύματα. Το χειμώνα του 537/538 ο Βελισάριος διέταξε τον Ιωάννη, ο οποίος είχε στρατοπεδεύσει στην Πίκενουμ να επιτεθούν στο έδαφος των γότθων για να πιεστεί ο Ουίτιγις να σταματήσει την πολιορκία της Ρώμης. Ο Ιωάννης έφτασε σε σύντομο χρονικό διάστημα το Ρίμινι, μια μέρα μακριά από τη γοτθική πρωτεύουσα της Ραβέννας. Αυτό αναγκάστηκε ο Ουίτιγις να σπάσει την πολιορκία της Ρώμης για να υπερασπιστεί την πρωτεύουσα. Ο Ιωάννης παρέμεινε στην πόλη και δέχτηκε την πολιορκία των Γότθων, χωρίς βοήθεια από τον Βελισάριο. Η άφιξη του Ναρσή, το 538 έλυσε την πολιορκία.

Όταν οι Βελισσάριος και Ναρσής διαφώνησαν γιια την εκστρατεία ο Ιωάννης πήρε το μέρος του Ναρσκαι τον ακολούθησε στην Αιμίλια χωρίς την σύμφωνη γνωμη του Βελισσάριο. Ο Ιωάννης συμμετείχε στην κατάκτηση της Αιμίλια, αλλά η διαίρεση του στρατού, η οποία προέκυψε από την αντιπαλότητα μεταξύ Βελισάριους και Ναρσή, συνέβαλε αποφασιστικά στην πτώση του Μιλάνου στους Οστρογότθους. Αυτό έπεισε τον Ιουστινιανό για την ανάγκη ανάκλησης το 539 του Ναρσή αφήνοντας την απόλυτη διοίκηση στον Βελισάριο.

Μετά την κατάκτηση της Ραβένας και την ανάκληση του Βελισάριου στην Κωνσταντινούπολη το 540, ο Ιωάννης παρέμεινε στην Ιταλία. Οι Γότθοι ανασυντάχθηκαν υπό το νέο τους βασιλιά Τωτίλα και πολιόρκησαν την Φλωρεντία, όπου ο διοικητής της φρουράς Ιουστίνος ζήτησε βοήθεια. Τα βυζαντινά στρατεύματα έφτασαν αναγκάζοντας τον Τωτίλα να υποχωρήσει προς το Μουγκέλο. Εκεί νίκησε το βυζαντινό στρατό με τέχνασμα, διέσπειρε ψευδής φήμες για το θάνατο του Ιωάννη που οδήγησαν το βυζαντινό στρατό σε άτακτη φυγή. Ο Ιωάννης δραπέτευσε στη Ρώμη, όπου παρέμεινε μέχρι το 544 και αντικαταστάθηκε από τον Βέσσα με εντολή του Βελησάριου, ο οποίος στο μεταξύ επέστρεψε στην Ιταλία.

Το 545 στάλθηκε από τον Βελισσάριο στην Κωνσταντινούπολη για να αναζητήσει προμήθειες, εκεί ο Ιωάννης παντρεύτηκε τη Ιουστίνα, την κόρη του Γερμανού. Σύμφωνα με τη Μυστική Ιστορία του Προκοπίου η αυτοκράτειρα Θεοδώρα δεν ήθελε η Ιουστίνη να τον παντρευτεί και τον απέσυρε από την αποστολή για προμήθειες^[5]. Το 550, όταν Ο Ναρσής ανέλαβε την αρχηγία όλων των βυζαντινών δυνάμεων στην Ιταλία ο Ιωάννης αποκαταστάθηκε.

Παραπομπές

1. Ανακτήθηκε στις 26  Νοεμβρίου 2018.
2. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2020.
3. Prokopios von Caesarea führt den gelegen kommenden Mord an Vitalian, dem größten Konkurrenten Justinians um den Kaiserthron, auf einen Befehl Justinians zurück (Prokopios, Geheimgeschichte, 6, S. 26–28).
4. Prokopios, Historien, 6,5,1.
5. Prokopios, Geheimgeschichte, 5.

Πηγές

• Ioannes 46. In: Arnold Hugh Martin Jones, John R. Martindale, John Morris: The Prosopography of the Later Roman Empire. Band 3: John R. Martindale: A. D. 527–641. Teilband A: Abandanes – 'Iyād ibn Ghanm. Cambridge University Press, Cambridge u. a. 1992, ISBN 0-521-20160-8, S. 652–661.