Ο Ιωάννης Γιαννόπουλος (1895 - 16 Σεπτεμβρίου 1972) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που διετέλεσε 11 φορές βουλευτής Ηλείας.
Γεννήθηκε στον Πύργο και σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στα πανεπιστήμια της Λειψίας, της Χαϊδελβέργης, του Φράιμπουργκ και του Μονάχου. Είχε χρηματίσει πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου ενώ ο αδερφός του, ο Βασίλης Γιαννόπουλος, ήταν πρόεδρος του εμπορικού επιμελητηρίου. Το 1925 πραγματοποιήθηκε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από τον δημοσιογράφο Αγγελόπουλο.
Το 1926 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ηλείας με το Κόμμα Ελευθεροφρόνων. Επίσης επανεξελέγη βουλευτής το 1932 και το 1936 με το ίδιο κόμμα, το 1946 με την Ηνωμένη Παράταξη Εθνικοφρόνων και με το Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων, το 1950 με το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου, το 1956 και το 1958 με το Κόμμα Φιλελευθέρων, το 1961, το 1963 και το 1964 με την Ένωση Κέντρου.[1] Το 1951 διορίστηκε υπουργός Μεταφορών και Δικαιοσύνης, το 1963 και το 1965 υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, ενώ είχε χρηματίσει υφυπουργός οικονομικών τη χρονιά 1950. Εξέδωσε την μελέτη Αστική οικονομία και σοσιαλισμός (1939) και μετέφρασε το έργο του Καρόλου Ντήλ περί σοσιαλισμού, κομμουνισμού και αναρχισμού (1923).[1]
Απεβίωσε το Σεπτέμβριο του 1972 και κηδεύτηκε στον Πύργο[2]. Με τη διαθήκη του δώρισε το πατρικό του σπίτι στο νοσοκομείο Πύργου.
Πηγές
- ↑ 1,0 1,1 Εγκυκλοπαίδεια Παπυρος Λαρους Μπριταννικα, Αθήνα, τόμος 17, σελίδα 246
- ↑ Κηδεύθηκε ο Ι. Γιαννόπουλος, Τα Νέα, 18/9/1972, σελ. 16
