Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 29/11/2017.
Γεννήθηκε στο Κάστρο (σημερινή Μύρινα) Λήμνου το 1931. Πατέρας του ήταν ο Οδυσσέας Σαββούρας, βιομήχανος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και ευεργέτης της Λήμνου με σπουδαίες δωρεές, τον οποίον όμως έχασε σε ηλικία 5 ετών και μητέρα του η Ανδρομάχη Σαββούρα. Είχε τρία αδέλφια. Έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Λήμνο και φοίτησε στο τοπικό Γυμνάσιο. Ως παιδί κατά τη διάρκεια της κατοχής πρόσφερε υπηρεσίες στους Βρετανούς κομάντος και μεταπολεμικά βραβεύτηκε για αυτή του τη δράση από τον Βρετανό στρατηγό Χάρολντ Αλεξάντερ.
Από νέος ήταν φίλος των γραμμάτων και το 1958 ήταν πρόεδρος στον «Πνευματικό Όμιλο Νέων Λήμνου», με αξιόλογη πολιτιστική δραστηριότητα. Παράλληλα, υπήρξε διεθνής αθλητής της πυγμαχίας στην κατηγορία βαρέων βαρών. Σπούδασε στην Ιταλία, (Πίζα και Σάσσαρι) και ήταν διδάκτωρ κτηνιατρικής. Άσκησε το επάγγελμά του στην Αθήνα. Είχε κτηνιατρείο στο Κολωνάκι και αργότερα την κτηνιατρική κλινική «Κυανούς Σταυρός» στο Παλαιό Φάληρο. Με την Ανθή Πριoβόλου απέκτησε τον Ακρίτα. Ο Ακρίτας Σαββούρας δολοφονήθηκε στις 11 Ιουλίου 2004 στο Παλαιό Φάληρο, σε μια συμπλοκή κατά την οποία τραυματίστηκε σοβαρά και ο 24χρονος Αλβανός Νικόλα Αράπη, την οποία η αστυνομία απέδωσε σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών.[2] Με την σύζυγό του Πάμελα απέκτησε τον Οδυσσέα.
Ο Ιπποκράτης Σαββούρας απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς στην Αθήνα στις 10 Αυγούστου 2017.[3] Η κηδεία του έγινε στο Παλαιό Φάληρο στις 12 Αυγούστου.
Πολιτική καριέρα
Το ξεκίνημα
Για πρώτη φορά αποφάσισε να πολιτευτεί στην εκλογική περιφέρεια Λέσβου-Λήμνου κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1961 με το Κόμμα Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη, αλλά, έπειτα από τη σύμπραξη του κόμματος με την Ένωση Κέντρου, απέσυρε την υποψηφιότητά του. Ήταν, όμως, υποψήφιος στις εκλογές του 1963 πάλι με το Κόμμα του Μαρκεζίνη. Με 1.586 σταυρούς (τους 1.507 από τη Λήμνο) αναδείχθηκε πρώτος βουλευτής του συνδυασμού στο νομό αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί. Στις εκλογές του Φεβρουαρίου του 1964 το Κόμμα Προοδευτικών συνεργάστηκε με την Ε.Ρ.Ε. Οι παλιοί πολιτευτές του νομού Λέσβου απαίτησαν να μη συμπεριληφθούν στον ενιαίο συνδυασμό οι υποψήφιοι του 1963 Ελευθέριος Δαγκλής της ΕΡΕ από τη Λέσβο και Ιπποκράτης Σαββούρας του Κόμματος Προοδευτικών από τη Λήμνο, με συνέπεια οι δύο τελευταίοι να συγκροτήσουν τον «Ανεξάρτητο Συνδυασμό Νομού Λέσβου», χωρίς να εκλεγούν. Ο Σαββούρας έλαβε 1.813 σταυρούς (τους 1.160 από τη Λήμνο).
Δικτατορία - Αντίσταση
Με την επικράτηση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 δημιούργησε την ένοπλη φιλομοναρχική αντιστασιακή οργάνωση «Κίνημα Εθνικής Αντίστασης» (Κ.Ε.ΑΝ) με το ψευδώνυμο «Στρατηγός Ακρίτας», η οποία σκορπούσε προκηρύξεις και τοποθέτησε πάνω από 70 βόμβες διαμαρτυρίας, χωρίς να αποσκοπεί σε τραυματισμούς ανθρώπων. Επίσης, επιχείρησε απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Συνελήφθη, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, και εκτοπίστηκε για δύο χρόνια στη Σαμοθράκη και άλλα δύο στο ΘέρμοΑιτωλοακαρνανίας.
Αργότερα αφέθηκε ελεύθερος και δημιούργησε νέα ένοπλη οργάνωση την «Ελληνική Αντιδικτατορική Νεολαία» (Ε.Α.Ν.) με το ψευδώνυμο «Συνταγματάρχης Πορφύρης», στην οποία συνεργάστηκαν και αξιωματικοί που μετείχαν στο Κίνημα του Ναυτικού το Μάιο του 1973. Συνελήφθη ξανά, δικάστηκε στο έκτακτο στρατοδικείο στις 9-11 Αυγούστου 1973 και καταδικάστηκε ξανά σε κάθειρξη 18 ετών. Αφέθηκε ελεύθερος τον Ιούλιο του 1974 μετά από την κατάρρευση της χούντας.
Βουλευτής Ν. Δημοκρατίας
Στις εκλογές του 1974 ήταν υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στην εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών (Υπόλοιπο πρώην Δήμου Αθηναίων)[4] και εξελέγη για πρώτη και μοναδική φορά βουλευτής με 12.882 ψήφους.[5] Όμως παρέμεινε πιστός στις φιλομοναρχικές απόψεις του, παρά το αρνητικό για το βασιλικό πολίτευμα αποτέλεσμα που προέκυψε στο δημοψήφισμα του 1974. Ήταν μέλος φιλοβασιλικής οργάνωσης και το 1976 στο σπίτι του ανακαλύφθηκε μεγάλο οπλοστάσιο, με αποτέλεσμα να διαγραφεί από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στις 13 Ιανουαρίου 1976[5] και να αρθεί η βουλευτική του ασυλία.
Στη δίκη που ακολούθησε τον υπερασπίστηκαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι από όλο το κομματικό φάσμα, όπως ο Γεώργιος Μαύρος, ο Ιωάννης Ζίγδης, ο Παύλος Μπακογιάννης, ο Αλέκος Παναγούλης, ο Μανώλης Μπαντουβάς κ.ά., όχι τόσο για το οπλοστάσιο που διατηρούσε όσο για την αγωνιστική αντιδικτατορική του δράση.
Πολιτευτής και δημοτικός σύμβουλος
Μετά τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία η πολιτική του καριέρα ακολούθησε φθίνουσα πορεία. Δεν κατάφερε να εκλεγεί ξανά βουλευτής, αφού συμμετείχε στις εκλογές είτε ως ανεξάρτητος είτε ως υποψήφιος μικρών κομμάτων πάντα στη Β΄ Αθήνας. Στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977 κατήλθε ως ανεξάρτητος επικεφαλής του κόμματος «Εθνική Αναγέννηση». Στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 ήταν υποψήφιος με το Κόμμα Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη.
Στη συνέχεια ασχολείται με την τοπική αυτοδιοίκηση και εκλέγεται δύο φορές δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος στο Παλαιό Φάληρο, το 1994 και το 1998. Το 2002, μετά την άρνηση του Κώστα Καραμανλή να του δώσει το χρίσμα του κόμματος ως υποψηφίου Δημάρχου Π. Φαλήρου, αποχωρεί από τη Νέα Δημοκρατία και προσχωρεί στον ΛΑ.Ο.Σ. του Γιώργου Καρατζαφέρη. Στις δημοτικές εκλογές του 2010, κατέβηκε υποψήφιος δήμαρχος στο Π.Φάληρο όπου και εκλέχτηκε ανεξάρτητος με το συνδυασμό Φαληρικός Συναγερμός. Τον Ιούνιο του 2012 τέθηκε σε αργία για εκκρεμότητες του με τη δικαιοσύνη.[6]
Το 2010 αποφάσισε να επανιδρύσει προσωπικό κόμμα με την επωνυμία «Κίνημα Εθνικής Αντίστασης» (Κ.Ε.ΑΝ), προσανατολισμένο στις αρχές του πατριωτισμού και του εθνικισμού.
Συγγραφική δραστηριότητα
Κάστρο κότσινα. Το άγαλμα της θρυλικής Μαρούλας που φιλοτέχνησε ο Ιπποκράτης Σαββούρας
Ο Ιπποκράτης Σαββούρας έχει εκδώσει δύο βιβλία και υπήρξε εκδότης τοπικών εφημερίδων
Βιβλία
Προδομένη Αντίσταση, τόμος Α΄, Αθήνα 1977.
Προδομένη Αντίσταση, τόμος Β΄ (επαυξημένος), Αθήνα 1997.
