Ιούλιοι Νόμοι

Ο Lex Julia (ή: Lex Iulia , πληθυντικός: Leges Juliae / Leges Iuliae ) ήταν ένας αρχαίος ρωμαϊκός νόμος που εισήχθη από οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας του Julian . Τις περισσότερες φορές, οι «νόμοι της Ιουλιανής», οι Ιούλιοι Νόμοι αναφέρονται σε ηθική νομοθεσία που εισήγαγε ο Αύγουστος το 23 π.Χ. ή σε νόμο της δικτατορίας του Ιούλιο του Καίσαρα .

Lex Iulia de Civitate Latinis et Sociis Danda (90 π.Χ.)

Εκτός από τους νόμους του Αυγούστου για το γάμο, αυτό το Lex Julia είναι πιθανώς το πιο γνωστό από τους νόμους με αυτό το όνομα. Στη μέση του Κοινωνικού Πολέμου , μιας σύγκρουσης μεταξύ των Ιταλών και των Ρωμαίων σχετικά με την παραίτηση της ιταλικής ιθαγένειας, ο πρόξενος Λουκιούς Ιούλιος Καίσαρας ψήφισε νόμο για να παραχωρήσει σε όλους τους Ιταλούς που δεν υπόκεινται σε υπηκοότητα όπλων^[1]. Κρίθηκε κυρίως για να αποτρέψει όσους δεν είχαν υψωθεί ενάντια στη Ρωμαϊκή κυριαρχία από το να το πράξουν. Τον επόμενο χρόνο, οι Ρωμαίοι εισήγαγαν το lex Plautia Papiria de Civitate Sociis Danda , το οποίο παραχώρησε τη ρωμαϊκή υπηκοότητα στους συμμάχους που είχαν επαναστατήσει, σε μια προσπάθεια να σταματήσουν περαιτέρω την εξέγερση^[2].

Lex Iulia de Repetundis (59 π.Χ.)

Αυτός ο νόμος ψηφίστηκε από τον Γάιο Ιούλιος Καίσαρα , περιορίζοντας τον αριθμό των «δώρων» που θα μπορούσε να λάβει ένας κυβερνήτης κατά τη διάρκεια της θητείας του σε μια επαρχία και επίσης εξασφάλισε ότι οι κυβερνήτες ισορροπούσαν τους λογαριασμούς τους πριν φύγουν από μια επαρχία.

Lex Iulia Municipalis (45 π.Χ.)

Ορίζει κανονισμούς για τους ιταλικούς δήμους

Ηθική νομοθεσία του Αυγούστου (18-17 π.Χ.)

Κάτω από τον Αύγουστο, οι Leges Juliae του 18-17 π.Χ. προσπάθησαν να ανυψώσουν τόσο τα ηθικά όσο και τον αριθμό των ανώτερων τάξεων στη Ρώμη και να αυξήσουν τον πληθυσμό ενθαρρύνοντας το γάμο και να αποκτήσουν παιδιά ( Lex Julia de maritandis ordibus ). Επίσης, καθιέρωσαν τη μοιχεία ως ιδιωτικό και δημόσιο έγκλημα ( Lex Julia de multeriis ).

Για να ενθαρρύνει την επέκταση του πληθυσμού, το Leges Juliae προσέφερε προτροπές στο γάμο και επέβαλε αναπηρίες στο άγαμο . Ο Αύγουστος ίδρυσε τον «Νόμο των τριών γιων», ο οποίος κρατούσε εκείνους που ήταν σε υψηλό βαθμό που παρήγαγαν τρεις άντρες^[3] απογόνους. Οι παντρεμένοι ηλικιωμένοι και οι νεαρές χήρες που δεν θα παντρεύονταν απαγορεύτηκαν να λάβουν κληρονομιά και να συμμετάσχουν σε δημόσια παιχνίδια.

Augustan Leges Iuliae

· Lex Iulia de Ambitu (18 π.Χ.): Τιμωρία της δωροδοκίας όταν αποκτά πολιτικά αξιώματα.

· Lex Iulia de Maritandis Ordinibus (18 π.Χ.): Περιορισμός του γάμου πέρα από τα όρια της κοινωνικής τάξης (και ως εκ τούτου θεωρείται ως έμμεσο θεμέλιο της παλλακίδας , που αργότερα ρυθμίστηκε από τον Ιουστινιανό , δείτε επίσης παρακάτω).

· Lex Iulia de Adulteriis Coercendis (17 π.Χ.): Ο νόμος αυτός τιμωρούσε τη μοιχεία με την εξορία^[4]. Οι δύο ένοχοι στάλθηκαν σε διαφορετικά νησιά ("dummodo in diversas insulas relegentur"), και μέρος της περιουσίας τους κατασχέθηκε. Επιτράπηκε στους πατέρες να σκοτώσουν τις κόρες και τους συντρόφους τους στη μοιχεία .Οι σύζυγοι θα μπορούσαν να σκοτώσουν τους συντρόφους υπό ορισμένες συνθήκες και υποχρεώθηκαν να χωρίσουν τις μοίρες^[5]. Ο ίδιος ο Αύγουστος ήταν υποχρεωμένος να επικαλεστεί το νόμο εναντίον της κόρης του, της Τζούλια (υποβιβασμένη στο νησί της Παντατερίας ) και εναντίον της μεγαλύτερης κόρης της ( Τζούλια η νεότερη ). Σημάδιπροσθέτει την επίπληξη ότι ο Αύγουστος ήταν αυστηρότερος για τους συγγενείς του από ό, τι ο νόμος όντως απαιτούσε ( Annals III 24

· Lex Iulia de vicesima hereditatum (5 μ.Χ.): (επί του φόρου κληρονομιάς ) θέσπισε φόρο 5 τοις εκατό επί των κληρονομιών, εξαιρώντας στενούς συγγενείς.

· Lex Papia Poppaea (9 μ.Χ.): (για την ενθάρρυνση και την ενίσχυση του γάμου) θεωρείται συνήθως ως αναπόσπαστο μέρος των νόμων του Αυγούστου. Το Lex Papia Poppaea προώθησε επίσης ρητώς τους απογόνους (εντός νόμιμου γάμου), με αποτέλεσμα επίσης να κάνει διακρίσεις εναντίον της αγαμίας.

Μεταγενέστερες ενημερώσεις για τους νόμους της Ιουλιανής

Τα παρακάτω αποσπάσματα προέρχονται από μεταγενέστερους νομικούς κώδικες και εγχειρίδια, αλλά είναι επίσης πολύτιμα υπό την έννοια ότι βασίζονται, και συχνά αναφέρονται από, το πραγματικό κείμενο των νόμων του Αυγούστου

Ulpian (3ος αιώνας)

Όπως γράφτηκε από τον Ulpian

Η Lex Julia σχετικά με το γάμο

( Επίτομο 13-14) Σύμφωνα με τους όρους της Lex Julia, οι γερουσιαστές και οι απόγονοί τους απαγορεύεται να παντρευτούν ελεύθερες γυναίκες ή γυναίκες που έχουν ακολουθήσει οι ίδιοι το επάγγελμα της σκηνής ή των οποίων ο πατέρας ή η μητέρα το έχουν κάνει. Απαγορεύεται σε άλλα ελεύθερα πρόσωπα να παντρευτούν μια κοινή πόρνη, ή μια περιφέρεια, ή μια γυναίκα που έχει καλλωπιστεί από έναν προμηθευτή ή μια εταιρεία, ή μια γυναίκα που έχει παγιδευτεί σε μοιχεία, ή μια καταδικασμένη σε δημόσια αγωγή ή σε μια γυναίκα που έχει ακολουθήσει το επάγγελμα της σκηνής ....

Ιουστινιανός (6ος αιώνας)

Υπό τον κανόνα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού

Η Lex Julia για τη μοιχεία

( Ινστιτούτα 4, 18, 2-3) Οι δημόσιες διώξεις έχουν ως εξής .... η Lex Julia για την καταστολή της μοιχείας τιμωρεί με θάνατο όχι μόνο εκείνους που ατιμούν το γαμήλιο κρεβάτι ενός άλλου, αλλά και εκείνους που επιδίδονται στην ανείπωτη επιθυμία με τους άνδρες . Το ίδιο Lex Julia τιμωρεί επίσης το αδίκημα της αποπλάνησης, όταν ένα άτομο, χωρίς τη χρήση βίας, ξεφλουδίζει μια παρθένα ή σαγηνεύει μια αξιοσέβαστη χήρα. Η ποινή που επιβάλλει το καταστατικό σε αυτούς τους παραβάτες είναι η κατάσχεση του μισού περιουσιακού τους αντικειμένου, εάν έχουν αξιοσέβαστο κύρος, σωματική τιμωρία και εκδίωξη στην περίπτωση ανθρώπων των κατώτερων τάξεων.

Εισαγωγή παραγράφου

( Digest 4, 4, 37) Όμως, όσον αφορά τις διατάξεις της Lex Julia .... ένας άντρας που ομολογεί ότι έχει διαπράξει το αδίκημα [δηλ. Μοιχεία] δεν έχει δικαίωμα να ζητήσει τη διαγραφή της ποινής με την αιτιολογία ότι ήταν κάτω από την ηλικία? Ούτε, όπως έχω πει, θα επιτρέπεται οποιαδήποτε ύφεση εάν διαπράξει οποιοδήποτε από τα αδικήματα που τιμωρεί το καταστατικό με τον ίδιο τρόπο όπως η μοιχεία · όπως, για παράδειγμα, εάν παντρεύεται μια γυναίκα που εντοπίζεται σε μοιχεία και αρνείται να την χωρίσει, ή όπου κερδίζει κέρδος από τη μοιχεία της, ή δέχεται δωροδοκία για να αποκρύψει την παράνομη επαφή που εντοπίζει, ή δανείζει το σπίτι του για διάπραξη μοιχείας ή παράνομης επαφής εντός αυτής · Η νεολαία, όπως είπα, δεν αποτελεί δικαιολογία έναντι σαφών διατάξεων, όταν ένας άντρας που, αν και απευθύνεται στον νόμο, ο ίδιος το παραβιάζει.

Παραπομπές

1. Duncan, Mike (Podcaster),. The storm before the storm : the beginning of the end of the Roman Republic (First edition έκδοση). New York, NY. ISBN 978-1-61039-721-6. 972386931. 
2. Pallottino, Missimo (2014-06-17). A History of Earliest Italy (Routledge Revivals). doi:10.4324/9781315778556. http://dx.doi.org/10.4324/9781315778556. 
3. Κανελλοπούλου, Χάρις. Οι εικαστικές παρεμβάσεις στους δημόσιους χώρους της Αθήνας από το 1950 έως το 2004. National Documentation Centre (EKT). http://dx.doi.org/10.12681/eadd/21055. 
4. Κουβέλη, Βασιλική. Οι παράμετροι της ηθικής και της πολιτικής στις οικονομικές δραστηριότητες κατά τον Αριστοτέλη. National Documentation Centre (EKT). http://dx.doi.org/10.12681/eadd/10637. 
5. Woolf, Greg. (2007). Ancient civilizations : the illustrated guide to belief, mythology, and art. New York: Barnes & Noble. ISBN 1-59223-489-5. 191823585. 

Βιβλιογραφικές αναφορές

1. Duncan, Mike (2017). Η καταιγίδα πριν από την καταιγίδα: η αρχή του τέλους της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας (Πρώτη έκδοση). Νέα Υόρκη: PublicAffairs. Π. 178. ISBN 9781610397216. OCLC 972386931 .

2. ^ Pallottino, M., A History of the Early Italy, Routledge Revivals, (2014), σ. 157

3. ^ "Οι Ρωμαίοι: Από το χωριό στην αυτοκρατορία: Μια ιστορία της Ρώμης από τους πρώτους χρόνους έως το τέλος της δυτικής αυτοκρατορίας" από τους M. Boatwright, et al. 2η έκδοση. 2011.

4. "Οι νόμοι γάμου της Ιουλιανής". Unrv.com. Ανακτήθηκε στις 2010-11-29 .

5. Greg Γουλφ (2007). Αρχαίοι πολιτισμοί: ο εικονογραφημένος οδηγός για την πίστη, τη μυθολογία και την τέχνη . Barnes & Noble. Π. 386.ISBN 978-1-4351-0121-0.