Ιερισσός

Συντεταγμένες: 40°23′54″N 23°52′42″E

Ιερισσός
Ιερισσός 40°23′54″N 23°52′42″E
Χώρα	Ελλάδα
Περιφέρεια	Κεντρικής Μακεδονίας
Νομός	Χαλκιδικής
Δήμος	Αριστοτέλη
Διοικητική υπαγωγή	Δήμος Αριστοτέλη
Πληθυσμός	3.208 (2021)
Ταχ. κωδ.	630 75
Τηλ. κωδ.	2377
Σχετικά πολυμέσα

Η Ιερισσός είναι οικισμός με 3.208 κατοίκους σύμωνα με την Ελληνική απογραφή 2021. Βρίσκεται στην αρχή της χερσονήσου του Άθω της Χαλκιδικής και απέχει περίπου 100 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη. Η πρόσβαση γίνεται μέσω της Εθνικής Οδού 16 (Θεσσαλονίκης- Πολυγύρου - Ιερισσού), είτε μέσω της Εγνατίας οδού και την έξοδο της Ρεντίνας ή την έξοδο της Ασπροβάλτας. Αποτελεί μια σύγχρονα δομημένη παραλιακή κωμόπολη, με σημαντική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Αποτελεί την έδρα του Δήμου Αριστοτέλη.

Πληροφορίες

Στη θέση της σημερινής Ιερισσού βρίσκεται η αρχαία Άκανθος, η οποία φημιζόταν για το κρασί της. Οι νεότεροι Ιερισσιώτες ασχολούνται με την αλιεία, τη ναυπηγική^[1][2], το εμπόριο, την κατασκευή έργων στο Άγιο Όρος και τον τουρισμό. Χαρακτηρίζονται μάλιστα ως σπουδαίοι καραβομαραγκοί, συνεχίζοντας ένα παμπάλαιο επάγγελμα που διαδίδετααι από γενιά σε γενιά. Τα καρνάγια Ιερισσού είναι από τα παλιότερα στην Ελλάδα, με σπουδαίους καραβομαραγκούς με πιο γνωστό τον δάσκαλο παραδοσιακής ναυπηγικής τέχνης Δημήτριο Σ. Παπαστεριανό (Καπετάν Μήτσος Ζουμπίλης)

Στο κέντρο της κωμόπολης λειτουργεί από το 2005 το Κέντρο Πολιτισμού που φιλοξενεί αντικείμενα θρησκευτικής λατρείας μεγάλης αξίας, που σήμερα φυλάσσονται επιμελώς από τους πατέρες της μοναστικής πολιτείας. Στο Πολιτιστικό Κέντρο από τον Απρίλιο του 2019 λειτουργεί μόνιμα η έκθεση συλλογής του Ευθύμιου Βαρλάμη με θέμα «Το Άγιον Όρος». Στο πρώτο ψηφιακό αμφιθέατρο 3D στην Ελλάδα, που διαθέτει το Κέντρο, παρουσιάζονται στερεοσκοπικά ντοκιμαντέρ με θέματα το Άγιο Όρος και τη θαλάσσια ζωή.

Σε όλη τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου ήταν ένα από τα Μαδεμοχώρια^[3]. Οι κάτοικοι της Ιερισσού συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο οπλαρχηγός Βλαχομιχάλης, οι γιοι του Αθανάσιος και ο Κωνσταντίνος^[4][5], ο προύχοντας Αστέριος Πέτρου^[6][7] που έδωσε την περιουσία του στον αγώνα κ.α.. Το 1932 η παλιά Ιερισσός ισοπεδώθηκε από σεισμό εντάσεως 7.0 R^[8][9][10]. Οι περισσότεροι επισκέπτονται σήμερα την Ιερισσό είτε για να μεταβούν στο Άγιο Όρος είτε για παραλίες της.

Ιστορία

Αρχαία Άκανθος

Η Ιερισσός κατοικείται συνεχώς από τους προϊστορικούς χρόνους ως σήμερα^[11][12][13]. Η αρχαιότερη βεβαιωμένη οικιστική φάση της αρχαίας πόλης (με τα λίγα ανασκαφικά δεδομένα που υπάρχουν) χρονολογείται στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου^[14]. Ένας μικρός αριθμός υπολειμμάτων οικισμού δείχνουν ότι ο πυρήνας της δραστηριότητας αυτής της περιόδου βρισκόταν μέσα στη τοποθεσία Κάστρο, στον βόρειο λόφο του αρχαιολογικού χώρου^[15][16]. Ιστορικά την ύπαρξη της προελληνικής πόλης την βεβαιώνει ο Πλούταρχος^[17] (Ελλην. Ζητήματα 30). Εντυπωσιακός όσο και ενδιαφέρον μάρτυρας αυτής της εποχής είναι το κεντρικό τμήμα μίας ανθρωπόμορφης μαρμάρινης στήλης τύπου Menhir που αποτελεί και το αρχαιότερο «έργο γλυπτικής» της Χαλκιδικής.^[18][15]

Η αρχαία Άκανθος βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της Ακτής, της ανατολικής χερσονήσου της Χαλκιδικής, στη θέση της σημερινής Ιερισσού. Ο Θουκυδίδης αναφέρει την Άκανθο, ενώ ο Πλούταρχος τη θεωρεί μεικτή αποικία Ανδρίων και Χαλκιδέων, που ιδρύθηκε στην «Ακτή του Δράκοντος», στη θέση προϋπάρχοντος οικισμού. Σύμφωνα με τον Ευσέβιο και τα αρχαιολογικά δεδομένα, πιθανή χρονολογία ίδρυσής της είναι το 655 π.Χ. Οι οικονομικοί πόροι της προέρχονταν από το εμπόριο, το κρασί, τον ορυκτό και δασικό της πλούτο αλλά και τα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα που διακινούνταν από το αξιόλογο λιμάνι της.

Η πρώιμη ιστορία δεν είναι γνωστή. Την ανάπτυξή της στην αρχαϊκή περίοδο αντανακλά η μεγάλη κυκλοφορία των νομισμάτων της, που αρχίζει γύρω στο 530 π.Χ. με έμβλημα το ταυροκτόνο λιοντάρι. Είναι γνωστοί τουλάχιστον 92 τύποι. Το πρώτο ιστορικό στοιχείο, ήδη από τα τέλη του 6ου αι. π.Χ., τη συσχετίζουν με τους περσικούς πολέμους. Ως ελεύθερη πόλη η Άκανθος αρχικά ήταν μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας και αργότερα της Σπαρτιατικής. Στις αρχές του 4ου αι. π.Χ., σε περίοδο μεγάλης ακμής, αντιτάχθηκε και δεν προσχώρησε ποτέ στη Χαλκιδική Συμμαχία. Το 348 π.Χ. κατακτήθηκε από τους Μακεδόνες χωρίς να καταστραφεί. Αργότερα ενσωματώθηκε στην περιοχή της Ουρανούπολης, η νέα πόλη που ιδρύθηκε στον ισθμό, ανάμεσα στο Στρυμονικό και στο Σιγγιτικό κόλπο, από τον Αλέξαρχο, τον αδελφό του Κασσάνδρου. Σύμφωνα με τον Λίβιο γύρω στο 200 π.Χ. η Άκανθος πολιορκήθηκε από τους Ρωμαίους, που αξιοποίησαν τις φυσικές πηγές πλούτου^[19] και το λιμάνι της. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, μαρτυρείται επιγραφικά στην πόλη η ύπαρξη ρωμαϊκής κοινότητας (conventus civium Romanorum).^[20] Η ζωή της Ακάνθου συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια των βυζαντινών μέχρι τα νεότερα χρόνια.

Η αρχαία πόλη εκτείνεται σε λοφοσειρά, 600 μέτρα περίπου νοτιοανατολικά από τον οικισμό της Ιερισσού, όπου διατηρούνται λείψανα των τειχών, ένα τμήμα της ακρόπολης, διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη και οικοδομικά απομεινάρια ελληνιστικών χρόνων. Στον ίδιο αρχαιολογικό χώρο σώζονται μία ερειπωμένη βυζαντινή εκκλησία και δύο μεταβυζαντινές. Η Άκανθος δεν έχει ανασκαφεί ακόμη συστηματικά αντίθετα με τη νεκρόπολη, που η έρευνά της άρχισε ήδη από το 1973. Ιδιαίτερα εκτεταμένος ο χώρος του νεκροταφείου κατέχει το παράλιο τμήμα της Ιερισσού και έχουν ερευνηθεί μέχρι σήμερα περισσότεροι από 12.000 τάφοι.

Χρησιμοποιήθηκε μια μεγάλη χρονική περίοδο, από την αρχαϊκή εποχή μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια, και στη συνέχεια, ίσως με κάποιες διακοπές, μέχρι το 17ο αι. Οι τάφοι εκτείνονται σε δύο ή τρία τουλάχιστον επάλληλα στρώματα, είτε σε μικρό βάθος, στο στρώμα του χώματος, είτε σε μεγαλύτερο, στην άμμο. Η διάταξη των τάφων είναι συνήθως παράλληλη στη γραμμή του αιγιαλού. Ο προσανατολισμός των νεκρών είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, από νοτιοανατολικά (κρανίο νεκρών- στόμιο αγγείων) προς βορειοδυτικά. Στην Άκανθο ενήλικες και παιδιά θάβονται στον ίδιο χώρο σύμφωνα με τα γνωστά ταφικά έθιμα της αρχαιότητας, στα οποία κυριαρχεί ο ενταφιασμός. Χρησιμοποιούνται διάφορα είδη τάφων, όπως ορθογώνιοι λάκκοι είτε απλοί είτε επενδυμένοι με πηλό ή πήλινες λάρνακες, συνήθως ακόσμητες, μερικές φορές όμως με ανάγλυφη η ζωγραφική διακόσμηση, κιβωτιόσχημοι τάφοι, κεραμοσκεπείς και εγχυτρισμοί, δηλαδή ταφές μέσα σε πίθους ή μικρότερα αγγεία- αμφορείς, υδρίες, στάμνοι, που αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό βρεφικών ή παιδικών ταφών.

Τα κτερίσματα, που συνήθως είναι τοποθετημένα μέσα στους τάφους δίπλα ή επάνω στους νεκρούς, είναι πολυάριθμα και ποικίλα ανάμεσα τους υπερτερούν τα πήλινα αγγεία, είτε για τροφή στερεή ή υγρή. Πολλές φορές τα κτερίσματα που συνοδεύουν τους νεκρούς αποτελούσαν και τα προσωπικά τους αντικείμενα ή σχετίζονταν με τα επαγγέλματα και τις προσωπικές τους ασχολίες, όπως κοσμήματα, περόνες, πόρπες, καθρέφτες, στλεγγίδες, βελόνες, αγκίστρια, κλαδευτήρια, μαχαίρια. Όπλα αποκαλύπτονται σπάνια. Πολύ συχνά, στις γυναικείες και στις παιδικές ιδιαίτερα ταφές, υπάρχουν πήλινα ειδώλια, που απεικονίζουν χθόνιες θεότητες, διάφορες γυναικείες ή ανδρικές μορφές, ηθοποιούς, ερωτιδείς, ζώα. Τα ευρήματα παρουσιάζουν πλατιά τυπολογία και προέλευση. Αντιπροσωπεύονται διάσημα εμπορικά κέντρα του αρχαίου κόσμου και διάφορα εργαστήρια, ενώ είναι αισθητή η παράλληλη ανάπτυξη και της τοπικής παραγωγής. Συγγενικά ταφικά έθιμα, παρόμοιοι τύποι ταφών και ευρήματα απαντούν σε πολλά άλλα νεκροταφεία των αρχαίων πόλεων της Μακεδονίας και της Θράκης και φανερώνουν επιδράσεις, επαφές και εμπορικές συναλλαγές τόσο με την ελληνόφωνη Ανατολή όσο και με γνωστά κέντρα του νησιώτικου χώρου, την Εύβοια, την Αθήνα, την Κόρινθο και τη Βοιωτία.

Ακάνθιοι

Οι Ακάνθιοι συμμάχησαν αρχικά με τους Πέρσες, μετά με τους Αθηναίους και κατόπιν με τους Σπαρτιάτες.

Το 199 π.Χ. την πόλη λεηλάτησαν οι Ρωμαίοι, οι οποίοι την μοίρασαν σε λεγεωνάριους. Κάποια εποχή οι Ρωμαίοι ήταν οι μόνοι κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι την ονόμασαν Ericius, δηλαδή Ερισσός και αργότερα έγινε Ιερισσός.

Η αρχαία Άκανθος απλωνόταν στους λόφους σε μία έκταση περίπου 560 στρεμμάτων. Τα λείψανα, που είναι ορατά σήμερα, είναι ίχνη από την οχύρωση της πόλης και τα σπίτια. Στο κέντρο του οικισμού ανασκάφηκε ένα δημόσιο κτίριο με δύο πηγάδια με μαρμάρινα στόμια.

Οι ανασκαφές στην περιοχή ξεκίνησαν στο νεκροταφείο της Ακάνθου, ακριβώς πάνω στο οποίο είναι χτισμένη η σημερινή Ιερισσός. Έχουν ερευνηθεί περισσότεροι από 12.000^[21] ελληνιστικοί και κλασσικοί τάφοι (2009) και τα περισσότερα ευρήματα βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πολυγύρου. Σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η Ιερισσός ήταν έδρα επισκόπου. Διοικητικά υπαγόταν στο ναχιγιέ των Σιδηροκαυσίων αρχικά και του Παζαργκιάχ αργότερα, ενώ παράλληλα αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά χωριά των Μαδεμοχωρίων.

Σεισμός του 1932

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1932 στη ΒΑ Χαλκιδική σημειώθηκε σεισμός μεγέθους 7,1 ρίχτερ. Η Ιερισσός καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς, καθώς γκρεμίστηκαν 650 σπίτια, 83 άτομα έχασαν τη ζωή τους και περισσότερα από 300 τραυματίστηκαν. Στα υπόλοιπα χωριά περισσότερα από 2.000 σπίτια είτε κατέρρευσαν είτε κατέστησαν ακατοίκητα.^[22][23]

Στην περιοχή εντοπίζονται τρία ενεργά σεισμικά ρήγματα, με το πλέον επικίνδυνο να υπολογίζεται 30 χλμ. σε μήκος και τουλάχιστον 10 χλμ. σε βάθος. Σύμφωνα με σεισμολόγους η εξορυκτική δραστηριότητα σε τόσο σεισμογενείς περιοχές δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλεια τόσο των εργαζομένων όσο και των κατοίκων.^[24][25][26] Ιδιαίτερη ανησυχία εγείρουν τα φράγματα μεταλλευτικών αποβλήτων που κατασκευάζονται για λογαριασμό της καναδικής Eldorado Gold στα πλαίσια εξορυκτικής επένδυσης (χρυσού-χαλκού).^[27][28]

Ασχολίες και οικονομία

Οι κάτοικοι της Ιερισσού, της Στρατονίκης και των Σταγείρων είναι γηγενείς.

Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι ο τουρισμός, η αλιεία, τα μεταλλεία, η γεωργία, η υλοτομία και οι υπηρεσίες. Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η φυσική ιδιομορφία του Δήμου, που ξεκινάει από ορεινές και δασώδεις περιοχές, για να καταλήξει σε ανοιχτές θάλασσες και καθαρές αμμουδιές, ενώ παράλληλα το νησάκι της Αμμουλιανής είναι το μοναδικό στην ευρύτερη περιοχή.

Η κτηνοτροφία αποτελεί το 18% του ακαθάριστου προϊόντος του πρωτογενούς τομέα. Κυριαρχεί η ποιμενική αιγοτροφία και προβατοτροφία, ενώ υπάρχει και οργανωμένη αγελαδοτροφία. Σημαντική είναι και η παραγωγή μελιού.

Παρόλο που τα δάση καλύπτουν το 50% της έκτασης του Δήμου, η συμμετοχή της δασικής παραγωγής στην Ακαθάριστη Αξία Παραγωγής είναι μόνο 5%.

Το υπέδαφος είναι πλούσιο σε ορυκτά και μεταλλεύματα στην περιοχή των Μαντεμοχωρίων, με οικονομικό ενδιαφέρον και μεγάλη μεταλλευτική παράδοση αιώνων.

Εκκλησίες

Η Ιερισσός ανήκει στην Αρχιερατική Περιφέρεια Ιερισσού και Ουρανουπόλεως. Αυτή υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου. Κύριοι ναοί είναι:

• o Ἱερός Καθεδρικὸς Ναός Γενεσίου Θεοτόκου Ἱερισσοῦ^[29], που αποτελεί συνέχεια του ομώνυμου Βυζαντινού Επισκοπικού Ναού^[30] του 10ου αι.. Ο Ναός αυτός καταστράφηκε στον σεισμό του 1932.
• ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου^[31].

Δ.δ. Ιερισσού

Με 3.455 κατοίκους το 2011, η Δημοτική Κοινότητα Ιερισσού περιλαμβάνει τους οικισμούς:

• Ιερισσός [ 3.266 ]
• Γαβράδια [ 73 ]
• Κουμίτσα [ 40 ]
• Λιμάνι [ 4 ]
• Ξηροπόταμος [ 66 ]
• Νηρέας [ 6 ]

Πρόσωπα

• Βλαχομιχάλης, οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
• Αθανάσιος Βλαχομιχάλης, αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
• Κωνσταντίνος Βλαχομιχάλης, αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
• Γεώργιος Γιαγκλής, Μακεδονομάχος οπλαρχηγός μικρασιατικής καταγωγής
• Γιώργος Μπαντής , πρώην ποδοσφαιριστής του Ηρακλή, του Πανιωνίου, του Αστέρα Τρίπολης και της Ομόνοιας Λευκωσίας και ΝΥΝ πρόεδρος του ΠΣΑΠ .
• Μανώλης Παπαστεριανός, ποδοσφαιριστής έχει αγωνιστεί στις ομάδες του Ηρακλή, του Άρη Θεσσαλονίκης, της Ξάνθης, της ρουμάνικης Άστρα και της Τρίγλιας.
• Γιώργος Μπίκας , πρώην διεθνής διαιτητής ποδοσφαίρου.
• Τάκης Κόμνος , πρώην ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και προπονητής στις ακαδημίες του Άγιαξ στη Θεσσαλονίκη.
• Νίκος Ψυχογιός , πρώην ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης , του Άρη Θεσσαλονίκης, του Ολυμπιακού Βόλου και της Δόξας Δράμας.
• Δημήτριος Τερτυλίνης, πρώην πρόεδρος του Ηρακλή Θεσσαλονίκης.
• Στυλιανός Δεσλής, πρώην διεθνής πετοσφαιριστής και αθλητής της ομάδας του Ηρακλή Θεσσαλονίκης.
• Βασίλειος Πάππας πολιτικός , πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
• Κατερίνα Ιγγλέζη πολιτικός, βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
• Περικλής Βεργίνης , ήταν ο πρώτος εκλεγμένος Δήμαρχος στον Δήμο Ιερισσού, η κεντρική πλατεία της δημοτικής αγοράς Ιερισσού φέρει το όνομα του ως Πλατεία Περικλή Βεργίνη.
• Δημήτρης Σαραϊδάρης, πρώην διαιτητής,
• Αστέριός Γ. Κεφαλας, Καθηγητής Πανεπιστημίου στην Τζόρτζια της Αμερικής.
• Το Μουσικό-ρεμπέτικο συγκρότημα "The Kleigenians" ιδρύθηκε το 2016 το οποίο αποτελείται από τους κάτωθι Ιερισσιώτες μουσικούς: Αστέριο Γκατζώνη, Παναγιώτη Πλιούκα, Νικόλαο Βαρβαρέσσο, Βασίλείο Παπαστεριανό, Δημήτριο Παρθενιώτη, Κωνσταντίνο Παπαστεριανό, Άννα Μπαντή.
• Κλεάνθης Ιερισσιώτης, ολυμπιονίκης στο άθλημα της σφαιροβολίας συμμετέχοντας στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μοντρεάλ του Καναδά το 1976.
• Ιωάννης Γιώργος, εν ενέργεια βουλευτής (2024) με τη Νέα Δημοκρατία.
• Κωνσταντίνος Χαλκιάς, διάσημος κρυπτογράφος, χάκερ^[32], μηχανικός πληροφορικής και επενδυτής. Πρώην επικεφαλής έρευνας και κρυπτογραφίας της Meta (Facebook)^[33] και συνιδρυτής της Mysten Labs, εταιρίας πληροφορικής με κεφαλαιοποίηση πάνω από 2 δις^[34][35].

Αξιοθέατα

• Αροβίγλι (Αρχαία Άκανθος)
• Πύργος της Κρούνας
• Αρχαία Νεκρόπολις
• Παραλία Κακούδια
• Καρνάγια
• Εκκλησάκι Άγιος Παύλος
• Εκκλησάκι Προφήτης Ηλίας
• Λιμένας Ιερισσού

Παραπομπές

1. Λαγόντζου, Μαρία (3 Οκτωβρίου 2017). «Η παραδοσιακή τέχνη των καραβομαραγκών της Ιερισσού». ΕΡΑΝΙΣΤΗΣ. 
2. Λαγόντζου, Μαρία (Αύγουστος 2017). «Η παραδοσιακή τέχνη των καραβομαραγκών της Ιερισσού». ΚΥΤΤΑΡΟ ΙΕΡΙΣΣΟΥ (15/2017): 1. 
3. http://doumbia-istoria.blogspot.com/2010/12/18.html
4. Καραστέργιος, Χρήστος (12 Αυγούστου 2010). «Κύτταρο Ιερισσού » Άγνωστοι Ιερισσιώτες αγωνιστές κατά την επανάσταση του 1821 [ Πολιτισμικό περιοδικό έντυπο) ]». www.kyttaro.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2017. 
5. Παπαοικονόμου 2016, σελ. 261-274.
6. Καραστέργιος Μ., Χρήστος. «Ένας Ιερισσιώτης αγωνιστής του 1821 αφηγείται». Ομάδα Κυττάρου. 
7. Καραστέργιος Μ., Χρήστος (25 Μαρτίου 2014). «Ένας Ιερισσιώτης αγωνιστής του 1821 αφηγείται». Ερανιστής. 
8. «Μνήμες από τον σεισμό της 26ης Σεπτεμβρίου του '32 της Μαρίκας Ν. Κουτσούπη-Γκατζώνη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2017. 
9. Κούμαρος, Αλκιβιάδης- Αναμνήσεις (26 Σεπτεμβρίου 2014). «26 Σεπτεμβρίου 1932 - Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ». ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ. ΚΥΤΤΑΡΟ ΙΕΡΙΣΣΟΥ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2015. 
10. ΜΑΡΑΒΕΛΑΚΗΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ Ι. (1937). ΣΠΟΥΔΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ (ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1932). Θεσσαλονίκη. σελ. 1. 
11. ΕΛΕΝΗ ΤΡΑΚΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΣΑΛΑΚΙΔΟΥ (1998). ΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ Πρακτικά Συμποσίου- ΑΡΧΑΙΑ ΑΚΑΝΘΟΣ. Άνδρος. σελ. 93. ISBN 960-7709-08-X. 
12. Παπάγγελος, Ιωακείμ Αθ. (1988). Χαλκιδική. Θεσσαλονίκη. σελ. 207. 
13. ΒΟΚΟΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΙΟΥΛΙΑ (2002). ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ-Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ. ΑΘΗΝΑ. σελ. 76. ISBN 960-86691-3-8. 
14. Ελένη Τρακασοπούλου Σαλακίδου (2014). Κοροπλαστική και μικροτεχνία στον αιγαιακό χώρο από τους γεωμετρικούς χρόνους έως και τη ρωμαϊκή περίοδο- Χρυσά κοσμήματα από την Άκανθο της Εποχής του Σιδήρου. Αθήνα. σελ. 315. ISBN 978-960-87174-4-2. 
15. Stavros A. Paspalas, Eleni Trakosopoulou-Salakidou (2005). ASPECTS OF THE EXCAVATIONS AT ACANTHUS: THE EARLY IRON AGE AND THE EARLY ARCHAIC PERIOD. Athens. σελ. 47. 
16. Eleni Trakosopoulou-, Salakidou (Ιούλιος 2006). «ASPECTS OF THE EXCAVATIONS AT ACANTHUS: THE EARLY IRON AGE AND THE EARLY ARCHAIC PERIOD». JSTOR. PROCEEDINGS OF THE 25TH ANNIVERSARY SYMPOSIUM of the AUSTRALIAN ARCHAEOLOGICAL INSTITUTE AT ATHENS: Athens 10–12 October, 2005 (2006/07). 
17. Ζητήματα 30., Ελληνικά. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ. 
18. ΕΛΕΝΗ ΤΡΑΚΟΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΑΛΑΚΙΔΟΥ (1998). ΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ, ΑΡΧΑΙΑ ΑΚΑΝΘΟΣ. ΑΝΔΡΟΣ. σελ. 95. ISBN 960-7709-08-X. 
19. D. C. Samsaris, Les mines et la metallurgie de fer et de cuivre dans la province romaine de Macédoine, Klio 69(1987), 1, σ. 154
20. Δημήτρης Κ. Σαμσάρης (1985–1986). «Οι Ρωμαίοι και η Χαλκιδική». Πρώτο Πανελλήνιο Συμπόσιο "Ιστορία και Αρχαιολογία της Χαλκιδικής", Πολύγυρος, 7-9 Δεκεμβρίου 1984, σ. 113. Μακεδονικά 25. σελίδες 33–46. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 25 Δεκεμβρίου 2014. 
21. Ελένη Τρακασοπούλου Σαλακίδου (2014). Κοροπλαστική και μικροτεχνία στον αιγαιακό χώρο από τους γεωμετρικούς χρόνους έως και τη ρωμαϊκή περίοδο- Χρυσά κοσμήματα από την Άκανθο της Εποχής του Σιδήρου. Αθήνα. σελ. 315. 
22. 26 Σεπτεμβρίου 1932 - Ο μεγάλος σεισμός της Ιερισσού Αρχειοθετήθηκε 2019-01-03 στο Wayback Machine., Ρεσπέντζα 26/09/2014.
23. 26 Οκτωβρίου: Επέτειος του φονικού σεισμού της Ιερισσού του 1932 (>7,0 Ρίχτερ), ΠΜΔ 26/09/2018.
24. Συνέντευξη του Γεράσιμου Χουλιάρα στον Δημ. Κωνσταντάρα, ΠΜΔ 06/04/2013.
25. Γεράσιμος Χουλιάρας: Το ενεργό ρήγμα-τέρας της Ιερισσού και η εξορυκτική δραστηριότητα, ΠΜΔ 06/04/2013.
26. Παπαζάχος: Το φράγμα στις Σκουριές κατασκευάζεται πάνω από σεισμικό ρήγμα, ΠΜΔ 19/01/2016.
27. Παπαζάχος: Τεράστιες τεχνικές ελλείψεις στη μελέτη των φραγμάτων αποβλήτων στις Σκουριές, ΠΜΔ 12/02/2016.
28. Εκδήλωση για τις επιπτώσεις από την εξόρυξη χρυσού^{[νεκρός σύνδεσμος]}, ΑΠΕ/ΜΠΕ 25/04/2018.
29. «Ἱερός Καθεδρικὸς Ναός Γενεσίου Θεοτόκου Ἱερισσοῦ». Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου. 4 Αυγούστου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2017. 
30. Παπαγγελου, Ιωακείμ Αθ. (1988). Χαλκιδική. Θεσσαλονίκη. σελ. 210. 
31. «Τό θαῦμα τῆς ἀνέγερσης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς Ἱερισσοῦ». Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού Αγίου Όρους & Αρδαμερίου. 11 Δεκεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2017. 
32. «Dozens of cryptography libraries vulnerable to private key theft». The Daily Swig | Cybersecurity news and views (στα Αγγλικά). 28 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2024. 
33. KAPILKOV, Michael (Μάιος 2020). «Facebook's Calibra Team Introduces a Novel Distributed Audit Protocol». CoinTelegraph. 
34. Alexakis, Alex. «A Blockchain For The Next Billion Users». www.startuppirate.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2024. 
35. «Blockchain startup attracts major investment abroad | eKathimerini.com». www.ekathimerini.com (στα English). 19 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2024. 

Πηγές

• Παπαοικονόμου, Νικόλαος Εμμ. (2016). Προσωπογραφία αγωνιστών του 1821 από τη Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη : όψεις της συμβολής της Μακεδονίας στην επανάσταση του 1821 και στη συγκρότηση του πρώτου τακτικού στρατού του Ελληνικού κράτους. Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. ISBN 978-960-9458-12-2. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ierissos στο Wikimedia Commons
• Λεξιλογικός ορισμός του Ιερισσός στο Βικιλεξικό
• Επίσημη ιστοσελίδα της πολιτισμικής ομάδας του "Κυττάρου Ιερισσού", http://www.kyttaro.eu/to-periodiko/

Η αρχική έκδοση αυτού του άρθρου προέρχεται από τον ιστότοπο του Δήμου Σταγείρων και δημοσιεύεται στη Βικιπαίδεια κάτω από την Άδεια GFDL μετά από άδεια.