Αναμνηστική πλάκα στο στρατιωτικό μουσείο του Βελιγραδίου
Η Σφαγή των Κνέζων, (Σερβικά : Сеча кнезова / Seča knezova), αναφέρεται σε μια σφαγή που διαπράχθηκε τον Ιανουάριο του 1804 στην κεντρική πλατεία της πόλης Βάλιεβο της σημερινής Σερβίας. Θύματα ήταν οι πλέον εξέχοντες ευγενείς της Σερβίας, με τον τίτλο Κνέζες (Knezes) («τοπικοί άρχοντες»), του Πασαλικίου του Βελιγραδίου. Εκτελέστηκαν από τους Γενίτσαρους που κυβέρνησαν τη Σερβία εκείνη την εποχή[1].
Οι Γενίτσαροι είχαν καταλάβη την εξουσία στο πασαλίκι του Βελιγραδίου κατά παράβαση του Σουλτάνου και φοβούνταν ότι ο Σουλτάνος θα χρησιμοποίηση τούς Σέρβους για να τους εκδιώξουν. Για να αποφευχθεί αυτό, αποφάσισαν να εκτελέσουν όλους τους ευγενείς Σέρβους σε όλη τη Σερβία. Αξιοσημείωτα θύματα ήταν ο Αλέξα Νενάντοβιτς και ο Ίλια Μπιρκάνιν. Το γεγονός πυροδότησε μια εκτεταμένη εξέγερση η οποία τελικά εξελίχθηκε στη πρώτης σερβικής επανάσταση, με στόχο να θέσει τέρμα στα 300 χρόνια της Τουρκοκρατίας. Σύμφωνα με τις σύγχρονες πηγές στο Βάλιεβο , τα αποκεφαλισμένα κεφάλια των δολοφονημένων ανδρών τέθηκαν σε δημόσια εμφάνιση στην κεντρική πλατεία για να χρησιμεύσουν ως παραδειγματισμό για όποιον σκεφτόταν να τους πολεμήσει[1].
Οι Κνεζες ήταν οι αντίστοιχοι με τον ελλαδικό χώρο προύχοντες ή προεστοί κάθε χωριού που συνήθως ήταν ντόπιοι. Το πασαλίκι του Βελιγραδίου είχε λίγο μουσουλμανικό πληθυσμό που δεν έφτανε για να τον χρησιμοποιήση ο Πασάς, είχε την επιλογή είτε να προσλάβει μισθοφόρους ή από τον Ορθόδοξο χριστιανικό πληθυσμό. Το 1797 ο Πασάς είχε προγραμματίσει να αυξήσει τους φόρους, αλλά οι Κνέζοι είχαν διαμαρτυρηθεί και τον έπεισαν να στηριχθεί πάνω τους για να οργανώσουν τον τοπικό πληθυσμό[2]. Οι Κνέζες ήταν ικανοί να μαζέψουν στρατιωτική δύναμη πάνω από 10.000 άνδρες[3]. Στη περίπτωση αυτή οι αρχές στην Κωνσταντινούπολη ήταν πολύ αδύναμες για την αντιμετώπιση των Γενιτσάρων και οι ντόπιοι Κνέζες ήταν το προφανές μέσο για την Κωνσταντινούπολη για την εκδίωξη των Γενιτσάρων.
Οι Κνέζοι που αποκεφαλίστηκαν ήταν πάνω από εκατό ανάμεσά τους και αρκετοί κληρικοί. Πολλοί Κνέζοι κατάφεραν να ξεφύγουν και ήταν οι μετέπειτα ηγέτες της εξέργεσης.
