Ο πατέρας του ακολουθούσε τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Α΄ Βαρβαρόσσα από τον Οίκο των Χοενστάουφεν στις εκστρατείες του αλλά σε μια από αυτές αρνήθηκε να τον ακολουθήσει στην Ιταλία. Ο αυτοκράτορας υπέστη δεινή ήττα και υπεύθυνος γι'αυτό θεωρήθηκε ο Ερρίκος ο Λέων, καθαιρέθηκε από τα δουκάτα του και εξορίστηκε στον πεθερό του στην Αγγλία όπου μεγάλωσαν τα παιδιά του. Η οικογένεια επέστρεψε στη Γερμανία (1189) στο Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ ιδιοκτησία των Γουέλφων που ήταν ελεύθερο φεουδαρχικά μη υποτελές. Υποστήριξε με πάθος τις πατρικές κτήσεις απέναντι στον νέο αυτοκράτορα Ερρίκο ΣΤ΄, γιο του Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα αλλά την επόμενη χρονιά έκλεισε ειρήνη και παρέμεινε όμηρος. Ακολούθησε τον αυτοκράτορα σε εκστρατεία στο Βασίλειο της Σικελίας και στο Βασίλειο της Νεαπόλεως (1191), τελικά δραπέτευσε στη Μασσαλία και επέστρεψε στη Γερμανία. Με την επιστροφή του δήλωσε ψευδώς ότι ο αυτοκράτορας Ερρίκος ΣΤ΄ είχε αποβιώσει και ήταν ο ίδιος ο κατάλληλος διάδοχος, αποτέλεσμα ο αυτοκρατορικός στρατός διαλύθηκε και η αυτοκράτειρα Κωνσταντία του Ωτβίλ αιχμαλωτίστηκε.
Ο Ερρίκος του Ρήνου τέθηκε υπό αυτοκρατορική απαγόρευση αλλά κληρονόμησε το Παλατινάτο αφού παντρεύτηκε την ξαδέλφη του αυτοκράτορα Αγνή (1193), κόρη του Κορράδου του Ρήνου που ήταν μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του Φρειδερίκου Α΄. Ο Ερρίκος συμφιλιώθηκε με τον αυτοκράτορα και κληρονόμησε την Κομητεία του Παλατινάτου με τον θάνατο του πεθερού του (1195). Από τότε έγινε πιστός σύμμαχος του αυτοκράτορα, τον συνόδευσε στην κατάκτηση της Σικελίας (1195) και σε Σταυροφορία (1197).[2]
Διεκδικήσεις του τίτλου του βασιλιά των Γερμανών
Το 1197 ο Ερρίκος ΣΤ΄ απεβίωσε και ο μικρότερος αδελφός του Ερρίκου του Ρήνου, ο Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν υποψήφιος για την εκλογή του Γερμανού βασιλιά. Στην αρχή τον υποστήριξε όμως κατόπιν υποστήριξε τον άλλο υποψήφιο τον μικρότερο αδελφό του Ερρίκου ΣΤ΄, τον Φίλιππο (1203), όταν εκλέχθηκε του επιβεβαίωσε την παλατινή κομητεία του Ρήνου. Το 1202 μοιράστηκε την οικογενειακή κτήση με τους νεότερους αδελφούς του Όθωνα και Γουλιέλμο του Λύνεμπουργκ και έλαβε από το Μπράουνσβαϊγκ το Στάντε και το Αλτενσέλε. Όταν το 1208 δολοφονήθηκε ο Φίλιππος, ο Όθων ήταν πάλι υποψήφιος, έχοντας την υποστήριξη του Ερρίκου Ε΄ αυτή τη φορά εκλέχθηκε βασιλιάς της Γερμανίας ως Όθων Δ΄. Υπηρετώντας τον βασιλιά αδελφό του, προσπάθησε να αποκρούσει τους πρίγκιπες - αρχιεπισκόπους της Κολωνίας, του Τριρ και του Μάιντς αλλά χωρίς επιτυχία.
Διανομή κληρονομιάς
Το 1212 παραιτήθηκε υπέρ του γιου του Ερρίκου ΣΤ΄ που έγινε παλατινός κόμης του Ρήνου, τα επόμενα χρόνια απεβίωσαν ο αδελφός του Γουλιέλμος (1213) και ο γιος του Ερρίκος ΣΤ΄ πρόωρα (1214). Ο Ερρίκος Ε΄ παραχώρησε το μέρος του Μπράουνσβαϊγκ που κατείχε στον γιο του Γουλιέλμου τον Όθων Α΄ του Μπράουνσβαϊγκ. Το 1218 απεβίωσε και ο αδελφός του Όθων Δ΄ άτεκνος, έτσι στον ανιψιό του Όθωνα τον παίδα επανενώθηκε η κτήση των Γουέλφων, το Μπράουνσβαϊγκ και το Λύνεμπουργκ. Ο ίδιος απεβίωσε το 1227 και ετάφη στον Καθεδρικό του Μπράουνσβαϊγκ. Στην παλατινή κομητεία του Ρήνου τον διαδέχθηκε ο Λουδοβίκος Α΄ δούκας της Βαυαρίας μέλος του Οίκου του Βίττελσμπαχ.
↑Helen Nicholson, Love, War, and the Grail, (Brill, 2001), 129.
↑Herbert Schutz, The Medieval Empire in Central Europe: Dynastic Continuity in the Post-Carolingian Frankish Realm, 900-1300, (Cambridge Scholars Publishing, 2010), 239.
Πηγές
Lyon, Jonathan R. (2013). Princely Brothers and Sisters: The Sibling Bond in German Politics, 1100-1250. Cornell University Press.
Nicholson, Helen (2001). Love, War, and the Grail. Brill.
Schutz, Herbert (2010). The Medieval Empire in Central Europe: Dynastic Continuity in the Post-Carolingian Frankish Realm, 900-1300. Cambridge Scholars Publishing.
