Εκλογές στις Σεϋχέλλες

Στις Σεϋχέλλες διεξάγονται προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Ο Πρόεδρος εκλέγεται από το λαό για πενταετή θητεία και το Κοινοβούλιο αποτελείται από ένα σώμα, την Εθνοσυνέλευση (National Assembly of Seychelles ή Assemblée Nationale), αποτελούμενη από 34 μέλη, από τα οποία τα 25 εκλέγονται από το λαό και 9 έδρες διορίζονται αναλογικά με βάση το ποσοστό που έλαβε κάθε κόμμα. Όλα τα μέλη υπηρετούν πενταετείς θητείες.

Προεδρικές εκλογές

2020

1979

Οι πρώτες προεδρικές (και παράλληλες βουλευτικές εκλογές) μετά την ανεξαρτησία διεξήχθησαν στις 23-26 Ιουνίου 1979. Έπειτα από το πραξικόπημα του 1977, το Προοδευτικό Μέτωπο του Λαού των Σεϋχελλών (προηγούμενη ονομασία Ενωμένο Κόμμα του Λαού των Σεϋχελλών) ήταν το μοναδικό νόμιμο πολιτικό κόμμα εκείνη την περίοδο. Μοναδικός υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές ήταν ο Φρανς-Αλμπέρ Ρενέ, ο οποίος εξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 98% και με συμμετοχή 96,4%.^[1]

1984

Στις επόμενες προεδρικές εκλογές στις 17 Ιουνίου 1984, ο Ρενέ επανεξελέγη ως ο μοναδικός υποψήφιος, με ποσοστό 92,63% υπέρ και με συμμετοχή 95,9%.^[1]

1989

Όπως και στις εκλογές του 1979 και του 1984, ο Ρενέ κέρδισε νέα θητεία με τις εκλογές που έγιναν στις 9-11 Ιουνίου 1989.Το ποσοστό του μοναδικού υποψηφίου και νικητή ήταν αυτή τη φορά ακόμα πιο μεγάλο σε σύγκριση με τις εκλογές του 1984 (96,09%) και η προσέλευση στις κάλπες ήταν της τάξης του 91,5%.^[1]

1993

Έπειτα από την έγκριση ενός νέου συντάγματος το 1992, προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 20 -23 Ιουλίου 1993 . Ήταν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές για την ανάδειξη προέδρου.^[2] Ο Φρανς Αλμπέρ Ρενέ ήταν ο νικητής των προεδρικών εκλογών, με ποσοστό 59,5% έναντι 36,7% για τον Τζέιμς Μάντσαμ από το Δημοκρατικό Κόμμα και 3,7% για το Φιλίπ Μπουγιέ από την Ενωμένη Αντιπολίτευση.

1998

Οι τρεις υποψήφιοι έλαβαν μέρος και στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 20-22 Μαρτίου του 1998. Για πρώτη φορά οι εκλογές εποπτεύτηκαν από μια ομάδα παρατηρητών αποτελούμενη από τον Διεθνή Οργανισμό Γαλλοφωνίας και από την Κοινοπολιτεία.^[3][4] Ο Ρενέ αναδείχθηκε και πάλι νικητής με 66,6% και κερδίζοντας τις παράλληλες βουλευτικές εκλογές. Ο Μάντσαμ ήρθε τρίτος με 13,8% πίσω από τον αιδεσιμότατο Γουάβελ Ραμκαλάουαν (19,5%).^[5]

2001

Οι πρόωρες εκλογές διεξήχθησαν στις 31 Αυγούστου - 2 Σεπτεμβρίου του 2001. Το κυβερνών κόμμα SPPF επικράτησε για μία ακόμη φορά, παρότι το κύριο αντιπολιτευόμενο κόμμα, Εθνικό Κόμμα των Σεϋχελλών (προηγούμενα γνωστό ως Κόμμα Ενωμένης Αντιπολίτευσης) με πρόεδρο τον Ραμκαλάουαν πήρε 46% του συνόλου των ψήφων, σημειώνοντας έκπληξη. Το DP, με αρχηγό το Μάντσαμ, δεν έλαβε μέρος στις εκλογές.^[1] Τον Απρίλιο του 2004 ο Ρενέ παραιτήθηκε από την προεδρία.

2006

Οι προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν τον Ιούλιο του 2006 ήταν οι τέταρτες από τότε που επαναφέρθηκε ο πολυκομματισμός το 1993. Τρεις ήταν οι υποψήφιοι που έλαβαν μέρος. Ο Τζέιμς Μίτσελ κέρδισε τις προεδρικές εκλογές με το κόμμα Προοδευτικό Μέτωπο του Λαού των Σεϋχελλών (SPPF), καθώς έλαβε 53,7% έναντι 45,7% για τον κύριο αντίπαλό του, Γουάβελ Ραμκαλάουαν (SNP, Εθνικό Κόμμα των Σεϋχελλών) και 0,5% για τον ανεξάρτητο υποψήφιο Φιλίπ Μπουγιέ.^[6] Ορκίστηκε πρόεδρος για νέα θητεία την 1η Αυγούστου του 2006.^[7]

ε • σ Πρόεδρος, 28-30 Ιουλίου 2006

Υποψήφιοι - Κόμματα	Ψήφοι	%
Τζέιμς Μισέλ - Προοδευτικό Μέτωπο του Λαού των Σεϋχελλών	30.119	53,73
Γουάβελ Ραμκαλάουαν - Εθνικό Κόμμα των Σεϋχελλών	25.626	45,71
Φιλίπ Μπουγιέ	314	0,56
Σύνολο (συμμετοχή 88,7%)	56.059	100,00
Πηγή: ιστότοπος του SNP και του SPPF και sumij

2011

Στις προεδρικές εκλογές, οι οποίες διενεργήθηκαν από τις 19 ως τις 21 Μαΐου 2011, ο πρόεδρος Τζέιμς Μισέλ επανεξελέγη για άλλη μία πενταετή θητεία, με ποσοστό 55% των ψήφων έναντι 41% για τον Γουάβελ Ραμκαλάουαν.^[8]

ε • σ Πρόεδρος, 19-21 Μαΐου 2011

Υποψήφιοι - Κόμματα	Ψήφοι	%
Τζέιμς Μισέλ - Κόμμα του Λαού	31.966	55,46
Γουάβελ Ραμκαλάουαν - Εθνικό Κόμμα των Σεϋχελλών	23.878	41,43
Φιλίπ Μπουγιέ - Ανεξάρτητος	956	1,66
Ραλφ Βολσέρ - Νέο Δημοκρατικό Κόμμα	833	1,45
Σύνολο (συμμετοχή %)	57.633	100,00
Πηγή: Γραφείο Προέδρου Δημοκρατίας των Σεϋχελλών Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.

2015

Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν τον Δεκέμβριο του 2015 ο Τζέιμς Μίτσελ προηγήθηκε με ποσοστό 47,76% στον πρώτο γύρο. Για πρώτη φορά στην εκλογική ιστορία της χώρας χρειάστηκε και δεύτερος γύρος, καθώς ο αντίπαλος του Μισέλ, Γουάβελ Ραμκαλάουαν, ήρθε 2ος με ποσοστό 33,93%.^[9] Στον δεύτερο γύρο στις 16-18 Δεκεμβρίου 2015 επανεξελέγη ο Μισέλ, επικρατώντας του Γουάβελ Ραμκαλάουαν με διαφορά μόλις 193 ψήφων.^[10]

Βουλευτικές εκλογές

2016

Οι πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 8-10 Σεπτεμβρίου 2016. Στις εκλογές έλαβαν μέρος 3 ανεξάρτητοι υποψήφιοι και 3 κόμματα, με την αντιπολίτευση να κερδίζει τη νίκη. Για πρώτη φορά έπειτα από 39 χρόνια το Λαϊκό Κόμμα απώλεσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε έδρες.^[11]

1948-1976

Στις πρώτες εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν το 1948 με συμμετοχή 89%, οι περισσότεροι από τους εκλεγέντες στο Νομοθετικό Συμβούλιο πιστεύεται ότι ήταν μέλη του Ομίλου Φορολογουμένων, που ήταν και το πρώτο πολιτικό κόμμα. Εξελέγησαν 4 βουλευτές.^[12] Ακολούθησαν οι εκλογές του 1951 και του 1953, όπου όλες οι έδρες κερδήθηκαν από ανεξάρτητους.^[13] Στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν τον Ιούλιο του 1957 το Νομοθετικό Συμβούλιο είχε 13 μέλη. Εκλογές έγιναν μετά το 1960 και στις 12-14 Αυγούστου 1963, την πρώτη φορά που ένα κόμμα εκτός από τον Όμιλο Φορολογουμένων έλαβε μέρος (ήταν το Ενωμένο Κόμμα των Σεϋχελλέζων).^[14] Το 1964 συστάθηκε το Ενωμένο Κόμμα του Λαού των Σεϋχελλών (SPUP), με ηγέτη το Φρανς-Αλμπέρ Ρενέ, το οποίο έκανε εκστρατεία υπέρ της ανεξαρτησίας του κράτους από το Ηνωμένο Βασίλειο. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε από τον Τζέιμς Μάντσαμ το Δημοκρατικό Κόμμα των Σεϋχελλών (DP), το οποίο επιζητούσε στενότερους δεσμούς και ένταξη στη Βρετανία. Στις εκλογές του 1967 το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε 4 επί συνόλου 8 εδρών.^[15] Ακολούθησαν οι εκλογές το Νοέμβριο του 1970 και εκείνες του Απριλίου του 1974, στις οποίες έλαβε τις περισσότερες έδρες το κόμμα του Μάντσαμ (10 επί συνόλου 15 εδρών το 1970 και 13 από 15 το 1974). Οι εκλογές του 1974 ήταν οι πρώτες πολυκομματικές βουλευτικές εκλογές. Το DP και το SPUP σχημάτισαν κυβέρνηση συνασπισμού το 1975 και έγιναν αλλαγές στον αριθμό των εδρών στην Εθνοσυνέλευση, οι οποίες αυξήθηκαν κατά 10. Σχηματίστηκε νέο υπουργικό συμβούλιο, με 8 υπουργούς να προέρχονται από το κόμμα DP και 4 από το SPUP. Ο ανώτερος υπουργός Μάντσαμ έγινε πια πρωθυπουργός. Στις 29 Ιουνίου του 1976 η χώρα έγινε ανεξάρτητη και ο Μάντσαμ πρόεδρος, με πρωθυπουργό το Ρενέ.

1979 - 1992

Οι εκλογές του 1979 (23-26 Ιουνίου) έγιναν υπό μονοκομματικό καθεστώς, ταυτόχρονα με τις προεδρικές εκλογές. Το Προοδευτικό Μέτωπο του Λαού των Σεϋχελλών (SPUP) κατέλαβε και τις 15 έδρες της Εθνοσυνέλευσης.^[1] Στις 7 Αυγούστου 1983 και στις 5 Δεκεμβρίου 1987 διενεργήθηκαν βουλευτικές εκλογές. Οι έδρες ήταν 25 και ανάμεσα στους βουλευτές ήταν και 2 διορισμένα μέλη από τον πρόεδρο.^[16]

1992

Οι πρώτες πολυκομματικές βουλευτικές εκλογές για συνταγματική επιτροπή διενεργήθηκαν στις 23-26 Ιουλίου 1992 και σε αυτές έλαβαν μέρος τρεις πολιτικές ομάδες: το SPPF, το DP και η Ηνωμένη Αντιπολίτευση (UO). Ο τελευταίος ήταν ένας συνασπισμός από μικρότερα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του Parti Seselwa. Όλες οι πολιτικές παρατάξεις αλλά και οι εκλογικοί παρατηρητές χαρακτήρισαν τις εκλογές "ελεύθερες και δίκαιες". Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 85,3%.^[17]

1993

Οι εκλογές του 1993 έγιναν στις 20-23 Ιουλίου ταυτόχρονα με τις προεδρικές. Ο αριθμός των εδρών στην εθνοσυνέλευση αυξήθηκε από 22 σε 33. Το κόμμα του νικητή των προεδρικών εκλογών Ρενέ (SPPF) κέρδισε 27 έδρες. Τα άλλα δύο κόμματα που έλαβαν μέρος στις εκλογές έλαβαν 5 έδρες (το Δημοκρατικό Κόμμα των Σεϋχελλών) και η Ενωμένη Αντιπολίτευση 1 έδρα. Η Ενωμένη Αντιπολίτευση ήταν συνασπισμός από κόμματα (Κόμμα Σεσελουά, Εθνικό Κόμμα, Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού). Η συμμετοχή ήταν 86,5%.^[2]

1998

Στις βουλευτικές εκλογές του 1998 που έγιναν τον Μάρτιο παράλληλα με τις προεδρικές, το SPPF αναδείχθηκε νικητής, με 30 έδρες επί συνόλου 34.^[18] Η αντιπολίτευση ήταν διαιρεμένη.

2002

Στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 4-6 Δεκεμβρίου του 2002, το κυβερνών κόμμα SPPF πήρε 18 επί συνόλου 25 εδρών.^[19] Επιπλέον, με τη μέθοδο της αναλογικής κερδήθηκαν άλλες 9 έδρες (οι 5 από το SPPF και οι υπόλοιπες από το Εθνικό Κόμμα).

2007

Στις 10-12 Μαΐου 2007 διενεργήθηκαν βουλευτικές εκλογές. To κυβερνών Προοδευτικό Μέτωπο του Φρανς Αλμπέρ Ρενέ διατήρησε όλες τις 23 έδρες του στην Εθνοσυέλευση (18 άμεσα εκλεγμένες και 5 με αναλογική).^[20]

ε • σ  Εθνοσυνέλευση, 10-12 Μαΐου 2007

Κόμμα	Ψήφοι	%	Απευθείας έδρες	+/-	Κερδισμένες αναλογικά έδρες	+/-	Σύνολο εδρών	+/-
Προοδευτικό Μέτωπο του Λαού των Σεϋχελλών (Front Progressiste du Peuple Seychellois)	30.571	56,76%	18	±0	5	±0	23	±0
Εθνικό Κόμμα των Σεϋχελλών Δημοκρατικό Κόμμα	23.869	43,43%	7	±0	4	±0	11	±0
Σύνολο (έγκυρα ψηφοδέλτια)	54.440	100%	25	—	9	—	34	—
Πηγή: African Elections Database, ιστότοπος του SPPF

2011

Στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν από τις 29 Σεπτεμβρίου ως την 1η Οκτωβρίου 2011, η συμμετοχή ήταν της τάξης του 74,3%, ενώ το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης (Εθνικό Κόμμα) αποφάσισε να μη λάβει μέρος, διαμαρτυρόμενο για την αποτυχία της κυβέρνησης να μειώσει τα κονδύλια για την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων αλλά και για την αποτυχία της να αλλάξει τους εκλογικούς νόμους.

Η Εθνοσυνέλευση είχε σχεδόν διαλυθεί στις 12 Ιουλίου 2011, νωρίτερα από την λήξη της κανονικής της θητείας.^[21] Η διάλυση του Κοινοβουλίου είχε ακυρωθεί προσωρινά με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου στις 18 Ιουλίου 2011 με το αιτιολογικό ότι είχε τηρηθεί λάθος διαδικασία. Με νέα του απόφαση, το Δικαστήριο επέβαλε την επανασύγκληση της Συνέλευσης στις 19 Ιουλίου 2011. Ωστόσο, η διάλυσή της είχε γίνει ήδη τον Ιούλιο.^[22][23]

Το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα κέρδισε τις εκλογές, με ποσοστό 89% των ψήφων έναντι 7% για την αντιπολίτευση (Λαϊκό Δημοκρατικό Κίνημα, σχηματισμός από πρώην μέλη του SNP.^[24] Υψηλά ήταν τα ποσοστά και του άκυρου ψηφοδελτίου, με ποσοστό 31,87%.^[25]

ε • σ Εθνοσυνέλευση των Σεϋχελλών, 29 Σεπτεμβρίου ως 1η Οκτωβρίου 2011

Κόμμα	Ψήφοι	%	Απευθείας έδρες	+/-	Έδρες με απλή αναλογική	+/-	Σύνολο εδρών	+/-
Λαϊκό Κόμμα	31.123	88,56%	25	+7	6	+1	31	+8
Λαϊκό Δημοκρατικό Κίνημα	3.828	10,89%	0	—	0	—	0	—
Ανεξάρτητοι	194	0,55%	0	—	0	—	0	—
Σύνολο (έγκυρα- συμμετοχή 74,3%)	35.145	100,00%	25	—	6	–3	31	–3
Πηγή: African Elections Database

Δημοψηφίσματα

1992

Στις 12-15 Νοεμβρίου 1992 διεξήχθη δημοψήφισμα, προκειμένου να εγκριθεί ένα νέο σύνταγμα, που καταρτίστηκε από την αρμόδια επιτροπή (αναδειχθείσα στις εκλογές του 1992). Το νέο σύνταγμα εγκρίθηκε από το 53,7% των πολιτών έναντι 44,6% που το καταψήφισαν.^[26] Ωστόσο, το δημοψήφισμα απέτυχε, λόγω χαμηλής συμμετοχής του εκλογικού σώματος (λιγότερο από το 60% που ήταν το απαιτούμενο όριο συμμετοχής).

1993

Ένα ακόμα δημοψήφισμα για την έγκριση νέου συντάγματος έγινε στις 15-18 Ιουνίου 1993, έπειτα από την αποτυχία του δημοψηφίσματος του 1992. Το σύνταγμα καταρτίστηκε ξανά και τέθηκε σε ψηφοφορία. Το 73,6% των ψηφοφόρων υπερψήφισε το σύνταγμα, με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 86,5%.^[27]

Παραπομπές

1. Seychelles: Presidential election results under one party rule Αρχειοθετήθηκε 2010-09-02 στο Wayback Machine. EISA
2. Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p785 ISBN 0-19-829645-2
3. Cornwell, Rupert (12-3-1998). «Co-operation in Africa». The Independent, σελ. 13. 
4. «International: Serpent in the garden». The Economist. 14-3-1998, σελ. 52. 
5. «News in brief: Seychelles sticks to Rene». The Guardian. 24-3-1998, σελ. 11. 
6. BBC News, Seychelles head wins re-election, 31-7-2006.
7. Tanya Salseth-Feau, "Seychelles Inaugurates President-Elect James Michel" Αρχειοθετήθηκε 2008-01-11 στο Wayback Machine., usinfo.state.gov, 2-8-2006.
8. Reuters Αρχειοθετήθηκε 2011-08-16 στο Wayback Machine., Seychelles' Michel wins 55 pct of presidential vote, 22-5-2011.
9. Seychelles heads for an election run-off, Al Jazeera, 6 Δεκεμβρίου 2015.
10. Seychelles president re-elected, opposition cries foul Αρχειοθετήθηκε 2015-12-20 στο Wayback Machine. Reuters, 19 Δεκεμβρίου 2015
11. LDS supporters celebrate Seychelles' election victory; party leaders agree on unity call Seychelles News Agency, 11-9-2016
12. Deryck Scarr (2000) Seychelles Since 1770: History of a Slave and Post-slavery Society, C Hurst & Co. Publishers, p153
13. Dolf Sternberger, Bernhard Vogel, Dieter Nohlen & Klaus Landfried (1978) Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Zweiter Halbband, p1872
14. Dolf Sternberger, Bernhard Vogel, Dieter Nohlen & Klaus Landfried (1978) Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Zweiter Halbband, p1873
15. Dolf Sternberger, Bernhard Vogel, Dieter Nohlen & Klaus Landfried (1978) Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Zweiter Halbband, p1879
16. Seychelles Inter-Parliamentary Union
17. Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p784 ISBN 0-19-829645-2
18. Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, pp785-786 ISBN 0-19-829645-2
19. Seychelles: 2002 National Assembly election results Αρχειοθετήθηκε 2016-01-05 στο Wayback Machine. EISA
20. "All set for parliamentary election in Seychelles", People's Daily Online, 9-5-2007
21. http://english.people.com.cn/90001/90777/90855/7438513.html
22. http://english.people.com.cn/90001/90777/90855/7445044.html
23. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2015. 
24. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2015. 
25. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2015. 
26. Seychelles, 15 November 1992: Constitution Direct Democracy (Γερμανικά)
27. Εκλογικά αποτελέσματα