Ολόκληρος ο τελικός αγώνας της 27ης «Πανεπιστημιάδας» του 2013 στο Καζάν της Ρωσίας
Ο δρόμος 100 μέτρων μετ' εμποδίων, απλούστερα αναφερόμενος ως 100 μέτρα με εμπόδια, είναι αγώνισμα του στίβου (κλασικού αθλητισμού), στο οποίο σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις αγωνίζονται μόνο οι γυναίκες (το αντίστοιχο αγώνισμα για τους άνδρες είναι τα 110 μέτρα μετ' εμποδίων). Σε αυτό το αγώνισμα δέκα εμπόδια για την κάθε αθλήτρια, με ύψος 83,8 εκατοστόμετρα, είναι τοποθετημένα σε ευθεία διαδρομή μήκους 100 μέτρων. Το πρώτο βρίσκεται σε απόσταση 13 μέτρων από τη γραμμή εκκινήσεως, ενώ τα επόμενα εννέα εμπόδια είναι τοποθετημένα σε απόστάσεις 8,5 μέτρων το καθένα από το προηγούμενο εμπόδιο. Τέλος, από το τελευταίο εμπόδιο μέχρι τη γραμμή του τερματισμού η απόσταση είναι 10,5 μέτρα. Στον αγώνα, όπως και στους άλλους δρόμους ταχύτητας, χρησιμοποιούνται αφετήρες στη θέση εκκινήσεως. Οι δρομείς λαμβάνουν θέσεις σε αυτούς με την εντολή «έτοιμοι», παίρνουν τη στάση ισομετρικής τάσεως των μυών και εκκινούν μόλις ακούσουν την εκπυρσοκρότηση του πιστολιού του αφέτη. Οι αφετήρες δίνουν μία επιπλέον ώθηση στις αθλήτριες.
Ιστορία
Το αγώνισμα σε πολύ παρόμοια μορφή είναι πολύ παλαιό, καθώς και στη δεκαετία του 1830 στην Αγγλία διεξαγόταν στην παρόμοια απόσταση των 100 υαρδών με ξύλινα εμπόδια. Συμπεριλήφθηκε έτσι στους πρώτους ήδη «Παγκόσμιους Αγώνες Γυναικών», που έγιναν το 1922, και πρωτοεμφανίσθηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1932 στο Λος Άντζελες, αλλά η απόσταση ήταν 80 μέτρα.
Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972 η απόσταση αυξήθηκε[1] στα σημερινά 100 μέτρα.
Στην αρχή το ύψος των εμποδίων και οι αποστάσεις άλλαζαν αρκετά από διοργάνωση σε διοργάνωση. H τότε Διεθνής Ομοσπονδία Αθλητισμού των Γυναικών (γαλλ.Fédération Sportive Féminine Internationale) είχε καταγράψει επιδόσεις για οκτώ διαφορετικά αντίστοιχα αγωνίσματα το 1926: τις 60 υάρδες με ύψος εμποδίων 75 εκατοστόμετρα (cm), τις 60 υάρδες με ύψος εμποδίων 61 cm, τις 65 υάρδες με 75 cm, τις 83 υάρδες με 75 cm, τις 100 υάρδες με 75 cm, τις 100 υάρδες με 61 cm, τις 120 υάρδες με 75 cm και τα 110 μέτρα με 75 cm. Στους πρώτους Παγκόσμιους Αγώνες Γυναικών όμως το 1922 διεξάχθηκε σε απόσταση 100 μέτρων. Από το 1926 μέχρι το 1968 η απόσταση ήταν μειωμένη στα 80 μέτρα, με οκτώ εμπόδια σε απόσταση 8 μέτρα το καθένα από τα γειτονικά του και με ύψος 30 ιντσών (76,2 cm).
Ακριβώς όπως και στους αγώνες εμποδίων των ανδρών, μέχρι το 1935 υπήρχε ο κανονισμός ότι η κάθε αθλήτρια δεν έπρεπε να ρίξει περισσότερα από τρία εμπόδια, αλλιώς ακυρωνόταν η συμμετοχή της, ενώ η επίδοση καταγραφόταν επισήμως μόνο εάν η δρομέας είχε υπερπηδήσει καθαρά όλα τα εμπόδια. Το 1935 αυτός ο κανονισμός καταργήθηκε και εισάχθηκαν εμπόδια με βάση προς τα πίσω, που έπεφταν εύκολα προς τα εμπρός και μείωναν έτσι κατά πολύ τον κίνδυνο τραυματισμού. Η βάση όμως του εμποδίου έχει και κάποιο αντίβαρο, ώστε η επαφή με αυτά να μειώνει την ταχύτητα των αγωνιζόμενων.
Ο δρόμος 80 μέτρων μετ' εμποδίων βρισκόταν στον κατάλογο των γυναικείων αγωνισμάτων που είχε ζητήσει η Διεθνής Ομοσπονδία Αθλητισμού των Γυναικών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928, αλλά συμπεριλήφθηκε στα ολυμπιακά αγωνίσματα μόλις το 1932. Από το 1949 τα 80 μέτρα μετ' εμποδίων ήταν ένα από τα αγωνίσματα του πεντάθλου γυναικών.
Κατά τη δεκαετία του 1960 έγιναν μερικοί πειραματικοί αγώνες δρόμου εμποδίων με απόσταση 100 αντί 80 μέτρων, με ύψος επίσης 30 ιντσών. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1968 λήφθηκε η απόφαση να εισαχθούν τα 100 μέτρα αντί των 80, με εμπόδια στο σημερινό, μεγαλύτερο ύψος των 83,8 εκατοστών (33 ιντσών).
Οι πρώτοι διεθνείς αγώνες με τον δρόμο 100 μ. μετ' εμποδίων δεν ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1972, αλλά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου της Αθήνας το 1969, στο παλαιό Στάδιο Καραϊσκάκη, με νικήτρια στο αγώνισμα την Ανατολικογερμανίδα Κάριν Μπάλτσερ. Το αγώνισμα ήταν το ίδιο με το σημερινό, που έχει δύο επιπλέον εμπόδια για την κάθε αθλήτρια σε σχέση με το αγώνισμα των 80 μ., ύψος εμποδίων 83,8 εκατοστόμετρα, με μεγαλύτερες αποστάσεις μεταξύ τους, αλλά με μικρότερη απόσταση από το τελευταίο εμπόδιο μέχρι τον τερματισμό κατά 1,5 μέτρο.
Ορόσημα για τα 100 μέτρα
Καταγραφή του πρώτου επίσημου χρόνου με εμπόδια των 30 ιντσών (76,2 cm): Πάμελα Κίλμπορν (Αυστραλή), 26 Νοεμβρίου 1961
Καταγραφή του πρώτου επίσημου χρόνου με το σημερινό ύψος εμποδίων (33 ιντσών, 83,8 cm): 15,1 δευτερόλεπτα, Κόνι Πέτερσον, Αμερικανίδα, 28 Μαΐου 1966
Πρώτη δρομέας κάτω των 13 δευτερολέπτων: 12,9 δευτερόλεπτα, Κάριν Μπάλτσερ, 5 Σεπτεμβρίου 1969
Πρώτη χώρα που κέρδισε χρυσό, αργυρό και χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα στους ίδιους Ολυμπιακούς Αγώνες: ΗΠΑ (με τις Μπριάνα Ρόλινς-Μακνήλ, Νία Άλι και Κρίστι Κάστλιν αντιστοίχως) το 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που Αμερικανίδες κατέλαβαν και τις τρεις πρώτες θέσες σε οποιοδήποτε αγώνισμα Ολυμπιακών Αγώνων.[2]
Αγώνες βετεράνων (Masters)
Στο αγώνισμα των 100 μ. μετ' εμποδίων τρέχουν και άνδρες ηλικίας 50 έως 59 ετών, σε αγώνες βετεράνων (Masters). Τα εμπόδια απέχουν μεταξύ τους την ίδια απόσταση με εκείνη το αγωνίσματος των γυναικών, γεγονός που διευκολύνει καθώς υπάρχουν σημάδια για την τοποθέτησή των εμποδίων στα περισσότερα στάδια, αλλά το ύψος των εμποδίων είναι 36 ίντσες αντί 33, δηλαδή 91,4 εκατοστόμετρα (τρία πόδια). Εξάλλου για τις ηλικίες από 60 έως 69 ετών αλλάζουν και οι αποστάσεις ανάμεσα στα εμπόδια. Οι γυναίκες άνω των 40 ετών και οι άνδρες άνω των 70 δεν αγωνίζονται στα 100, αλλά στα 80 μέτρα μετ' εμποδίων, με χαμηλότερο ύψος εμποδίων και βεβαίως με μικρότερη απόσταση μεταξύ διαδοχικών εμποδίων.[3][4]
