Όταν πέθανε ο πατέρας του (367 π.Χ.) ήταν περίπου 30 ετών αλλά άπειρος να κυβερνήσει επειδή ο πατέρας του δεν τον εμπιστευόταν και τον διατηρούσε μακριά από τις δημόσιες υποθέσεις.[3] Ο θείος του Δίων των Συρακουσών κάλεσε τον δάσκαλο του φιλόσοφο Πλάτωνα από την Αρχαία Αθήνα να έρθει να βοηθήσει τον Διονύσιο τον Νεότερο στη διακυβέρνηση και να τον μετατρέψει σε ένα πρότυπο "φιλοσόφου - βασιλιά" (366 π.Χ.).
Ο Διονύσιος Β΄ ωστόσο υπό την επίδραση των αντιπάλων του Δίωνα συνωμότησε με τον ιστορικό Φίλιστο, έστειλε τον Δίωνα εξορία και ανέλαβε εξ ολοκλήρου την εξουσία στις Συρακούσες (466 π.Χ.). Η εξουσία του Διονυσίου χωρίς τον Δίωνα γινόταν όλο και περισσότερο καταστροφική, στάθηκε ανίκανος να κυβερνήσει την πόλη και να διευθύνει τον στρατό της. Ο φιλόσοφος Πλάτων ζήτησε από τον νεαρό τύραννο να καλέσει τον θείο του να επιστρέψει, ο Διονύσιος αντέδρασε χειρότερα, έκανε κατάσχεση της περιουσίας του Δίωνα και έδωσε τη σύζυγο του σε άλλο άντρα. Ο Δίων που ήταν αδιάφορος μέχρι τότε ύστερα από αυτή την πράξη και επειδή η περιουσία του ήταν απαραίτητη για να χρηματοδοτήσει τη ζωή του στην Αθήνα αποφάσισε να αντιδράσει στρατιωτικά.
Ανατροπή και επάνοδος
Ο Διονύσιος ο Νεώτερος δείχνει στον Δαμοκλή το σπαθί που κρέμεται πάνω από το κεφάλι του - έργο του Ρίτσαρντ Γουέστολ.
Ο Δίων συμμάχησε με τους Ζακύνθιους και επέστρεψε με στρατό στη Σικελία, ο Διονύσιος βρισκόταν στην Καυλωνία, στην Καλαβρία και ο Δίων μπόρεσε να καταλάβει εύκολα την Ακρόπολη των Συρακουσών. Ο Διονύσιος ο Νεώτερος επέστρεψε ταχύτατα, μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να ανακαταλάβει την Ακρόπολη και να κλείσει ειρήνη με τον Δίων δραπέτευσε στους Λοκρούς, στις Συρακούσες παρέμεινε ο γιος του Απολλοκράτης.
Την εποχή που βρισκόταν ο Διονύσιος Β΄ στην εξορία με πλεονέκτημα τις φιλικές σχέσεις που είχε με τους κατοίκους των Λοκρών κατέλαβε την εξουσία και ανακυρήχτηκε τύραννος της πόλης, κυβέρνησε με μεγάλη σκληρότητα και βιαιοπραγίες. Επέστρεψε στις Συρακούσες οκτώ χρόνια μετά τη δολοφονία του Δίωνος (346 π.Χ.) και ανέλαβε ξανά την τυραννία αφού εκμεταλλεύτηκε τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των κατοίκων. Στο διάστημα αυτό πολλές πόλεις στη Σικελία που βρισκόντουσαν την εποχή του πατέρα του στην εξουσία των Συρακουσών επαναστάτησαν και ανεξαρτητοποιήθηκαν με δικούς τους τυράννους. Οι κάτοικοι των Συρακουσών κάλεσαν τις υπόλοιπες πόλεις να συμμαχήσουν για να διώξουν τον Διονύσιο, ο Κορίνθιος στρατηγός Τιμολέων ήρθε με στρατό να τους βοηθήσει (344 π.Χ.). Ο Διονύσιος ο Νεώτερος κατέφυγε στην Ακρόπολη και παραδόθηκε αφού πρώτα του εγγυήθηκαν την ασφάλεια του και τη μετάβαση στην Κόρινθο, πέθανε την επόμενη χρονιά στην Κόρινθο σε άθλιες συνθήκες ασκώντας το επάγγελμα του δασκάλου για να ζήσει (343 π.Χ.).[4]
Η Έβδομη επιστολή του Πλάτωνα
Στην Έβδομη Επιστολή του Πλάτωνα ο φιλόσοφος επικεντρώνεται στην επιστημονική καλλιέργεια, έμεινε γνωστή σαν "Δόγμα του διαφωτισμού".[5] Μετά τη δεύτερη επίσκεψη του στη Σικελία ο Πλάτων δέχτηκε μία επιστολή από τον Αρχύτα με την οποία τον παρακαλούσε να διδάξει τον Διονύσιο τον Νεώτερο και να τον μετατρέψει σε μικρό φιλόσοφο. Στην τρίτη επίσκεψη του στη Σικελία ο Πλάτων προσπάθησε να ελέγξει την πρόοδο του Διονυσίου στο θέμα της φιλοσοφικής καλλιέργειας. Ο Πλάτων στην Έβδομη Επιστολή τονίζει ότι ο σωστός φιλόσοφος έχει μέσα του από τον θεό τη φιλοσοφική φλόγα και μπορούσε να τη δεχτεί εύκολα, αντίθετα όποιος δεν είναι γεννημένος φιλόσοφος αρνείται τη σοφία.[6] Το δόγμα του διαφωτισμού διδάσκει ότι ο αληθινός φιλόσοφος ρυθμίζει από μόνος του τις καθημερινές του ανάγκες με μοναδικό στόχο τη διδασκαλία και τη μάθηση. Η άποψη του Πλάτωνα ήταν ότι οι φιλόσοφοι θα έπρεπε την εποχή της εκπαίδευσης τους να αναπτύξουν έναν αποφασιστικό χαρακτήρα, όσοι δεν δέχονταν τη σκληρή δουλειά απορρίπτονταν, ο Διονύσιος Β΄ αλαζονικά δήλωσε ότι γνωρίζει τη διδασκαλία του Πλάτωνα. Στην Έβδομη Επιστολή ο Πλάτων υποπτεύεται ότι ο Διονύσιος έγραψε μία πραγματεία με την οποία ισχυρίζεται ότι η γνώση της φιλοσοφίας έχει σχέση μόνο με τη διδασκαλία, αυτό στάθηκε αιτία να τον απορρίψει.[5]
Τέχνη
Η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα σημειώνει ότι ο Διονύσιος ο Νεώτερος και ο πατέρας του Διονύσιος ο Πρεσβύτερος ήταν πρωταγωνιστές στον γνωστό θρύλο Δαμόκλειος σπάθη.[7] Ο Δάντης στο έργο του Θεία Κωμωδία τον παρουσιάζει σαν "Διονύσιος ο Σικελός", ήταν μία από τις πολλές ψυχές που έβραζαν σαν τιμωρία για την αιματηρή βία απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Ο γνωστός Αναγεννησιακός Αλχημιστής Μίχαελ Μάιερ (1568 - 1622) σχετίζει έναν θρύλο με τον Διονύσιο Β΄ στο βιβλίο του "Οι δραπέτες της Αταλάντης". Ο Μίχαελ Μάιερ γράφει ότι ο Διονύσιος ναυάγησε στον Κορινθιακό αλλά έφτασε στην ξηρά επειδή ήξερε κολύμπι, στη συνέχεια έφτασε στην Κόρινθο και έζησε ταπεινά σαν δάσκαλος. Την ιστορία αυτή χρησιμοποίησε ο Μάιερ σαν αλληγορία για να εξηγήσει το φαινόμενο της "φιλοσοφικής λίθου" που ανέρχεται στην επιφάνεια μέσα από τα "φιλοσοφικά ύδατα".[8] Ο Διονύσιος ο Νεώτερος εμφανίζεται στο έργο της Μάρι Ρενόντ (1905 - 1983) "Η μάσκα του Απόλλωνα".
↑ 5,05,1Joseph Cimakasky (2017). The Role of Exaiphnes in Early Greek Literature: Philosophical Transformation in Plato’s Dialogues and Beyond. Lexington Books. σ. 62.
↑Joseph Cimakasky (2017). The Role of Exaiphnes in Early Greek Literature: Philosophical Transformation in Plato’s Dialogues and Beyond. Lexington Books. σσ. 61 - 62.
↑Maier, Michael (1617). Atalanta Fugiens. trans. Peter Branwin. Johann Theodor de Bry. Κεφάλαιο 31.
Πηγές
Joseph Cimakasky (2017). The Role of Exaiphnes in Early Greek Literature: Philosophical Transformation in Plato’s Dialogues and Beyond. Lexington Books.
Maier, Michael (1617). Atalanta Fugiens. trans. Peter Branwin. Johann Theodor de Bry.
Plutarch (1859). John Dryden and Arthur Hugh Clough (ed.). Plutarch's Lives: Dion
