Ο Διονύσιος Γ. Ίκκος (Συρράκο Ιωαννίνων 5 Σεπτεμβρίου 1921 - Αθήνα 12 Απριλίου 1993) ήταν διακεκριμένος Έλληνας ιατρός με εξειδίκευση στην ενδοκρινολογία. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Αθηνών ως διδάκτορας, και κατόπιν συνέχισε την έρευνα του στο νοσοκομείο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης στη Σουηδία, όπου μαζί με τον Ρολφ Λουφτ περιέγραψαν το μιτοχονδριακό σύνδρομο Λουφτ-Ίκκος.[1] Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού στην Αθήνα όπου ανέλαβε τη διεύθυνση του τμήματος ενδοκρινολογίας όπου διακρίθηκε για τις υπηρεσίες του, και κατόπιν υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας η οποία τιμά τη μνήμη του ετησίως με το βραβείο Διονυσίου Ίκκου.[2][3] Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του είχε πάνω από 550 επιστημονικές δημοσιεύσεις.[2]
Παραπομπές
Σχετική βιβλιογραφία
- Σπύρος Μαρκέτος, «Διονύσιος Γ. Ίκκος», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι, Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2000.
