Η διαπρωκτική επίχυση του ορθού και του παχέος εντέρου έχει σχεδιαστεί για να βοηθά την εκκένωση των κοπράνων από το έντερο με την εισαγωγή νερού σε αυτά τα διαμερίσματα μέσω του πρωκτού.[1]
Είναι μια θεραπεία για άτομα με δυσλειτουργία του εντέρου, συμπεριλαμβανομένης της ακράτειας κοπράνων και/ή της δυσκοιλιότητας (ιδιαίτερα της δυσχεσίας). Ο αντίκτυπος της διαπρωκτικής επίχυσης ποικίλλει σημαντικά. Μερικά άτομα βιώνουν τον πλήρη έλεγχο της ακράτειας και άλλα αναφέρουν μικρό ή καθόλου όφελος.[1] Τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η θεραπεία μπορεί να εξεταστεί και για παιδιά.[2][3]
Όταν η διατροφή και η φαρμακευτική αγωγή έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές, χρησιμοποιείται διαπρωκτική επίχυση.[1][4]
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα
Πιθανά πλεονεκτήματα:
Αποφεύγονται χειρουργικές επεμβάσεις, φάρμακα ή άλλες επεμβάσεις[5]
Με την τακτική κένωση του εντέρου χρησιμοποιώντας διαπρωκτική επίχυση, η ελεγχόμενη λειτουργία του εντέρου συχνά αποκαθίσταται σε υψηλό βαθμό σε ασθενείς με δυσλειτουργία του εντέρου. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να αναπτύξουν μια συνεπή ρουτίνα του εντέρου επιλέγοντας την ώρα και τον τόπο εκκένωσης.[1]
Σε ασθενείς με δυσκοιλιότητα, η τακτική εκκένωση του κάτω μέρους του παχέος εντέρου και του ορθού μπορεί να επιταχύνει τη διέλευση από ολόκληρο το κόλον.[6] Υπήρξε, προς έκπληξη, μια ταχεία απορρόφηση των μεθόδων διαπρωκτικής επίχυσης σε ομάδες ασθενών με υψηλή συμπτωματολογία με πρωκτικά συμπτώματα.[7]
Σε άτομα με ακράτεια κοπράνων, η αποτελεσματική κένωση του κάτω μέρους του παχέος εντέρου και του ορθού σημαίνει ότι νέα κόπρανα μπορεί να μην φτάσουν στο ορθό για έως και 2 ημέρες, γεγονός που μπορεί να αποτρέψει τη διαρροή μεταξύ των επιχύσεων.[8]
Μπορεί να μειώσει τη συχνότητα εμφάνισης λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος σε ασθενείς με νευρογενή προβλήματα του εντέρου και της ουροδόχου κύστης.[9]
Πιθανά μειονεκτήματα:
Απαιτεί εκπαίδευση από επαγγελματία υγείας, ώστε το άτομο να κατανοήσει πώς να χρησιμοποιεί τον εξοπλισμό
Απαιτείται ένας βαθμός επιδεξιότητας για να πραγματοποιηθεί διαπρωκτική επίχυση στο σπίτι. Εάν το άτομο δεν μπορεί να εκτελέσει μόνο του την άρδευση, μπορεί να χρειαστεί φροντιστής
Απαιτείται περιοδική αντικατάσταση του εξοπλισμού, διαφορετικά μικροβιακά βιοφίλμ μπορεί να αρχίσουν να αναπτύσσονται μέσα στη σωλήνωση, μολύνοντας το υγρό επίχυσης. Οι τρέχουσες συσκευές διαπρωκτικής επίχυσης προσφέρουν ορθικούς καθετήρες ή κώνους μιας χρήσης.
Μπορεί να εμφανιστεί επίμονη διαρροή υπολειπόμενου υγρού επίχυσης μετά την επίχυση και να καθιστά αυτή την επιλογή μη χρήσιμη, καθώς τα υγρά είναι πιο δύσκολο να συγκρατηθούν από τα στερεά σε άτομα με ακράτεια κοπράνων.[10]
↑Mosiello, Giovanni; Marshall, David; Rolle, Udo; Crétolle, Célia; Santacruz, Bruno G.; Frischer, Jason; Benninga, Marc A. (2017). «Consensus Review of Best Practice of Transanal Irrigation in Children». Journal of Pediatric Gastroenterology and Nutrition64 (3): 343–352. doi:10.1097/mpg.0000000000001483. PMID27977546.
↑Colonic emptying after transanal irrigation Bazzocchi G, Poletti E, Pillastrini
↑Christensen, P; Krogh, K; Buntzen, S; Payandeh, F; Laurberg, S (Feb 2009). «Long-term outcome and safety of transanal irrigation for constipation and fecal incontinence.». Diseases of the Colon and Rectum52 (2): 286–92. doi:10.1007/DCR.0b013e3181979341. PMID19279425.