Ο Δημήτριος, γεωργιανά: დემეტრე Demetre, (απεβ. το 1042) από τον Οίκο των Βαγκρατιδών-Ιβηρίας ήταν πρίγκιπας της Γεωργίας και διεκδικητής του θρόνου της Γεωργίας. Ήταν ο μικρότερος γιος του Γεωργίου Α΄ της Γεωργίας από τη δεύτερη σύζυγό του Άλντα, κόρη του βασιλιά της Αλανίας.
Βιογραφία
Μετά το τέλος του Γεωργίου Α΄, ορισμένοι Γεωργιανοί ευγενείς θέλησαν να ενθρονίσουν τον Δημήτριο αντί του ετεροθαλούς αδελφού του Βαγράτ Δ΄ (βασ. 1027–1072), αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η Άλντα και ο Δημήτριος ζούσαν στο φέουδό τους στην Ανακοπία, μία οχυρωμένη θαλάσσια πόλη στην Αμπχαζία, που τους είχε κληροδοτήσει ο αείμνηστος βασιλιάς Γεώργιος Α΄. Οι προσπάθειες της μητέρας του Βαγράτ Δ΄, της Μαριάμ να κάνει τον Δημήτριο πιστό στο στέμμα, πήγαν μάταιες. Απειλούμενη από τον Βαγράτ Δ΄, η Άλντα αυτομόλησε στους Βυζαντινούς και παρέδωσε την Ανακοπία στον Αυτοκράτορα Ρωμανό Γ΄ Αργυρό, ο οποίος τίμησε τον γιο της Δημήτριο με τον βαθμό του μαγίστρου. Αυτό συνέβη το 1033. [1]
Το 1039 ο Δημήτριος επέστρεψε στη Γεωργία με Βυζαντινά στρατεύματα. Ο Ο Λιπάριτ Δ΄ του γένους των Λιπαριτιδών, ο πιο ισχυρός ευγενής στη Γεωργία, υποστήριξε τον επαναστατημένο πρίγκιπα και ξεκίνησε αρχικά μία επιτυχημένη εκστρατεία κατά του στρατού του Βαγράτ Δ΄. [2] Ωστόσο ο Δημήτριος απεβίωσε απροσδόκητα το 1042. Η Άλντα, με τον γιο τού Δημητρίου, τον Δαβίδ, κατέφυγαν στην πατρίδα της την Αλανία. Ο Γεωργιανός λόγιος του 18ου αι. πρίγκιπας Βαχούστι υποστηρίζει, ότι οι απόγονοι του Δαβίδ άκμασαν στην Αλανία και παρήγαγαν μία σειρά από τοπικούς πρίγκιπες, ένας από τους οποίους ήταν ο Δαβίδ Σοσλάν, ο δεύτερος σύζυγος της βασίλισσας Tάμαρ της Γεωργίας (βασ. 1184–1213). [3] Ο Δημήτριος μπορεί επίσης να είχε μία κόρη, την Ειρήνη (απεβ. το 1108), την επίσημη ερωμένη του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου στα μέσα της δεκαετίας του 1050 και στη συνέχεια σύζυγο τού σεβαστοκράτορα Ισαακίου Κομνηνού. [4]
Η Ανακοπία, που παραχωρήθηκε από την Άλντα και τον Δημήτριο στον Αυτοκράτορα, παρέμεινε υπό τη Βυζαντινή κυριαρχία, έως ότου ανακτήθηκε από τον γιο τού Βαγράτ Δ΄ και διάδοχο Γεώργιο Β΄ το 1074. Αυτό συνέβη μετά τη μάχη του Μαντζικέρτ (1071). Τότε η Γεωργία, επωφελούμενη από την ήττα των Βυζαντινών στα χέρια των Σελτζουκιδών, ανέκτησε μία σειρά από βασικά εδάφη, που είχαν χαθεί στην Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του 11ου αι., συμπεριλαμβανομένης της Ανακοπίας, καθώς και των φρουρίων που βρίσκονται στο θέμα της Ιβηρίας. [5]
Οικογένεια
Από τη σύζυγό του είχε τέκνα:
- Ειρήνη, επίσημη ερωμένη του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου στα μέσα της δεκαετίας του 1050 και στη συνέχεια η σύζυγος τού σεβαστοκράτορα Ισαακίου Κομνηνού.
- Δαβίδ, νυμφεύτηκε μία πριγκίπισσα των Αλανών.
- Άτον, βασιλιάς του Όσι (της Αλανίας).
- Γιαντάρον, βασιλιάς του Όσι.
Βιβλιογραφικές αναφορές
- ↑ Alemany, Agusti (2000). Sources of the Alans: A Critical Compilation, p. 222. Brill Publishers, (ISBN 90-04-11442-4).
- ↑ Robert Bedrosian, "Liparit IV Orbēlean", p. 586. In: Joseph Reese Strayer (1983), Dictionary of the Middle Ages. Scribner, (ISBN 0-684-16760-3).
- ↑ Alemany, p. 321.
- ↑ Garland, Lynda. «Anna Dalassena, Mother of Alexius I Comnenus (1081-1118)». An Online Encyclopedia of Roman Rulers. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2012.
- ↑ Mariam D. Lordkipanidze. "Concerning the History of Byzantine-Georgian Relations in the Seventies of the Eleventh Century", in: Actes du XVe congrès international d'études byzantines, Athènes, Septembre 1976, 1979: 192-4.
