Ο Γκιούλα Λόραντ (Gyula Lóránt, 6 Φεβρουαρίου 1923 – 31 Μαΐου 1981), ήταν Ούγγρος ποδοσφαιριστής και προπονητής. Αγωνίστηκε κυρίως ως αμυντικός ή μέσος για λογαριασμό, μεταξύ άλλων, των ΦΚ ΟΤΑ Αράντ, Βάσας ΣΚ, Χόνβεντ Βουδαπέστης και της Εθνικής Ουγγαρίας. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους Ούγγρους παίκτες όλων των εποχών.[1]
Καριέρα ως παίκτης
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Σόμπατεϊ Χάλαντας το 1942 και την επόμενη χρονιά μεταγράφηκε στη AC Nagyváradi, στην οποία έκανε το ντεμπούτο του το 1943 σε αγώνα πρωταθλήματος με αντίπαλο την προηγούμενη ομάδα του, ως δεξιός πλάγιος αμυντικός. Στον τελευταίο αγώνα πρωταθλήματος και στη νίκης 9-2 επί της BSZKRT, ο Λόραντ αγωνίστηκε ως επιθετικός και σημείωσε πέντε γκολ. Με αυτό, η NAC έγινε η πρώτη ομάδα της περιφέρειας που έγινε πρωταθλήτρια.[2]
Στην εθνική ομάδα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 24 Οκτωβρίου 1948, στη νίκη με 5-1 επί της Ρουμανίας.[2]
Ο Γκούσταβ Σέμπες, είχε δει στο πρόσωπο του Λόραντ τον ιδανικό κεντρικό αμυντικό που θα μπορούσε να φτιάχνει το παιχνίδι από τα πίσω, κάτι που ταίριαζε στη φιλοσοφία του, όμως το πρόβλημα ήταν ότι ο τότε αμυντικός της Βάσας βρισκόταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, καθώς είχε συλληφθεί στην προσπάθεια του να δραπετεύσει από την κομμουνιστική Ουγγαρία. Στο στρατόπεδο ο Λόραντ είχε σχεδιάσει να ηγηθεί μιας ομάδας αποστατών που θα έδινε σειρά αγώνων στη Δυτική Ευρώπη και η αληθινή του ιστορία ενέπνευσε τον Αμερικανό σκηνοθέτη Τζον Χιούστον στη δημιουργία της ταινίας του «Escape to Victory» («Η μεγάλη απόδραση των 11») το 1981. Ο Σέμπες ζήτησε την απελευθέρωση του Λόραντ πριν από ένα φιλικό παιχνίδι με την Αυστρία, στο οποίο ήταν ο κορυφαίος της αναμέτρησης και της πρώτης νίκης επί της μεγάλης αντιπάλου, μετά από δώδεκα χρόνια.[3]
Ακολούθησε η μεταγραφή του στη Χόνβεντ και η καθιέρωση του στην εθνική ομάδα.
Κατά τη δεκαετία του 1950 ήταν σημαντικό μέλος της θρυλικής Εθνικής Ουγγαρίας, που συμπεριλάμβανε παίκτες όπως οι Φέρεντς Πούσκας, Ζόλταν Τσίμπορ, Σάντορ Κότσις, Γιόζεφ Μπόζικ και Νάντορ Χιντεγκούτι. Ήταν χρυσός Ολυμπιονίκης το 1952 και στην ομάδα που έφτασε έως τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954.[4]
Προπονητής
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ασχολήθηκε με την προπονητική, προπονώντας ομάδες όπως η Χόνβεντ Βουδαπέστης, η Μπάγερν Μονάχου και ο ΠΑΟΚ. Με την ομάδα της Θεσσαλονίκης ο Λόραντ κατέκτησε το Ελληνικό Πρωτάθλημα το 1976, το πρώτο στην ιστορία του συλλόγου έχοντας 21 νίκες, 7 ισοπαλίες και δύο ήττες.[5] Στις 31 Μαΐου 1981, κατά τη διάρκεια του ντέρμπι μεταξύ ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού έπαθε καρδιακή προσβολή και απεβίωσε σε ηλικία 58 ετών.[6]
Τίτλοι και διακρίσεις
Ποδοσφαιριστής
Ναγκιβάραντι ΑΚ
- Πρωτάθλημα Ουγγαρίας : 1944
ΦΚ ΟΤΑ Αράντ
- Πρωτάθλημα Ρουμανίας : 1947
Χόνβεντ Βουδαπέστης
- Πρωταθλητής Ουγγαρίας (3): 1952, 1954, 1955
Ουγγαρία
- Χρυσός Ολυμπιονίκης : 1952
Προπονητής
ΠΑΟΚ
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
