Ο Γιασουνάρι Καβαμπάτα (ιαπωνικά: 川端 康成, 11 Ιουνίου1899, Οζάκα – 16 Απριλίου1972, Τόκιο) ήταν ο πρώτος Ιάπωνας λογοτέχνης που βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1968.
Τα πρώτα διηγήματα τα δημοσίευσε στα φοιτητικά χρόνια του, ενώ ταυτόχρονα δούλευε σε λογοτεχνικά περιοδικά. Η φήμη ήρθε για τον Καβαμπάτα το 1926 με τη δημοσίευση μιας σειράς διηγημάτων με τον τίτλο «Η χορεύτρια από το Ίζου». Το έργο που τον καθιέρωσε όμως ήταν «Η χώρα του χιονιού» που το έγραψε το 1934. [4]
Εργα του μεταφρασμένα στα ελληνικά
1926, 1953: Izu no odoriko - Η μικρή χορεύτρια του Ιζού
μτφ. Γιώργης Μαθόπουλος (εκδ. "Γαβριηλίδης/Άρκτος", 1992 και εκδ. "ΕΡΑΤΩ", 2000)
Περιλαμβάνει πέντε νουβέλες και διηγήματα ("Η Χορεύτρια του Ίζου", "Ελεγεία", "Θηριοδαμαστής", "Συνάντηση" και "Φεγγάρι στο Νερό")
1961: Nemureru Bijo - Το σπίτι των κοιμισμένων καλλονών, νουβέλα
μτφ. Δάφνη Πετρίδου, ως «Το πανδοχείο των απομάχων» (εκδ. "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ", χχ)
μτφ. Έφη Κουκουμπάνη-Πολυτίμου, ως «Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών» (εκδ. "ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ", 1995, 2004, 2010, 2013). Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει επίσης τα διηγήματα «Περί ζώων και πουλιών» και «Το μπράτσο»
1965: Utsukushisa to kanashimi to - Ομορφιά και θλίψη
