Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|21|12|2024}}
Το Βαλς με τον Μπασίρ (εβραϊκά: ואלס עם באשיר - Βαλς Ιμ Μπασίρ) είναι ταινία ισραηλινής παραγωγής του 2008, σε σενάριο και σκηνοθεσία Άρι Φόλμαν. Καταγράφει τις απόπειρες του Φόλμαν, ενός βετεράνου του πολέμου Ισραήλ - Λιβάνου του 1982, να ανακτήσει τις χαμένες αναμνήσεις του από γεγονότα σχετικά με τη σφαγή στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα.
Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στο Φεστιβάλ Καννών του 2008, όπου ήταν υποψήφιο για τον Χρυσό Φοίνικα και έκτοτε έχει κερδίσει ή ήταν υποψήφιο για πολλά σημαντικά βραβεία, ενώ δέχθηκε και θερμή υποδοχή από τους κριτικούς. Ανάμεσα στα βραβεία που κέρδισε συγκαταλέγονται η Χρυσή Σφαίρα για καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, το Βραβείο της Εθνικής Ένωσης Κριτικών των ΗΠΑ (NSFC) για την καλύτερη ταινία, ενώ ήταν υποψήφιο στα Όσκαρ του 2008 για βραβείο ξενόγλωσσης ταινίας.
Σύνοψη
Το 1982, ο Άρι Φόλμαν ήταν ένας 19χρονος στρατιώτης πεζικού στις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ. Το 2006 συναντά έναν φίλο από τον στρατό, που του μιλά για τους εφιάλτες που έχει σχετικά με τις εμπειρίες του στον πόλεμο Ισραήλ - Λιβάνου του 1982. Ο Φόλμαν έκπληκτος ανακαλύπτει ότι δεν θυμάται τίποτα από εκείνη την περίοδο. Αργότερα την ίδια νύχτα βλέπει ένα όραμα από τη νύχτα της σφαγής στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα, χωρίς να είναι σε θέση να επιβεβαιώσει κατά πόσο ήταν αληθινή ανάμνηση. Στη ανάμνησή του, αυτός και οι συστρατιώτες του κάνουν νυχτερινό μπάνιο στην παραλία της Βηρυτού, υπό το φως φωτοβολίδων που κατεβαίνουν πάνω από την πόλη. Ο Φόλμαν, μετά από αυτή την ανάμνηση, σπεύδει να συναντήσει έναν άλλο φίλο από τον στρατό, ο οποίος τον συμβουλεύει να μιλήσει για το θέμα και με άλλους ανθρώπους που βρίσκονταν στην Βηρυτό την ίδια περίοδο, ώστε να καταλάβει τι συνέβη εκεί και να ανακτήσει τη μνήμη του. Η ταινία ακολουθεί τον Φόλμαν στις συζητήσεις του με φίλους του, έναν ψυχολόγο και έναν δημοσιογράφο, ο οποίος ήταν στην Βηρυτό την ίδια περίοδο.
