Βάλτερ Φάιτ

Βάλτερ Φάιτ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	26 Οκτωβρίου 1930 Βιέννη
Θάνατος	29 Ιουλίου 2004 Μπάνφορντ
Τόπος ταφής	Grove Street Cemetery (41°18′49″ s. š., 72°55′39″ z. d.)[1][2]
Εθνικότητα	Εβραίοι[2]
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[3][4]
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν (1951–1955)[2] Πανεπιστήμιο του Σικάγου (1947–1951)[2] Πανεπιστήμιο Μπρουκς της Οξφόρδης (1943–1946)[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μαθηματικός διδάσκων πανεπιστημίου
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο Κορνέλ (1953–1964)[2] Πανεπιστήμιο Γέιλ (1964–2003)[2]
Αξιοσημείωτο έργο	Feit–Thompson theorem Feit–Thompson conjecture
Οικογένεια
Σύζυγος	Sidnie Dresher Feit[2]
Τέκνα	Paul Feit[2]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	βραβείο Κόουλ στην άλγεβρα (1965)[2]
Σχετικά πολυμέσα

Ο Βάλτερ Φάιτ (Walter Feit, 26 Οκτωβρίου 1930 - 29 Ιουλίου 2004) ήταν Αυστριακής καταγωγής Αμερικανός μαθηματικός που εργάστηκε στη θεωρία πεπερασμένων ομάδων και στη θεωρία αναπαραστάσεων^[5]. Οι συνεισφορές του παρείχαν στοιχειώδη υποδομή που χρησιμοποιείται στην άλγεβρα, τη γεωμετρία, την τοπολογία, τη θεωρία αριθμών και τη λογική. Το έργο του βοήθησε στην ανάπτυξη και αξιοποίηση τομέων όπως η κρυπτογραφία, η χημεία και η φυσική.

Βιογραφία

Ο Βάλτερ Φάιτ φεύγει από τη Βιέννη το 1939 για την Αγγλία με το τελευταίο τρένο μεταφοράς εβραίων παιδιών στο πλαίσιο της επιχείρησης παιδομεταφοράς^[6] από την Αυστρία προς την Αγγλία, δύο ημέρες πριν από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι γονείς του πέθαναν στο Ολοκαύτωμα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Φάιτ φοίτησε στην Οξφόρδη, όπου κέρδισε υποτροφία το 1943. Το 1946 μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και έζησε με έναν θείο του στο Μαϊάμι. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, όπου πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα το 1950. Στη συνέχεια πήγε στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν για να σπουδάσει με τον Ρίτσαρντ Μπράουερ, τον κορυφαίο θεωρητικό των ομάδων της εποχής. Όταν ο Μπράουερ έφυγε για το Χάρβαρντ, ο Φάιτ παρακολούθησε τα μαθήματα του Ζαν Ντιεντονέ, αλλά διατηρούσε επαφή με τον Μπράουερ μέσω αλληλογραφίας. Ο Φάιτ έλαβε το διδακτορικό του το 1955 υπό την καθοδήγηση του Γουόλτερ Θραλ1 στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν με μια διατριβή με τίτλο Θέματα στη θεωρία των χαρακτήρων ομάδων. Το 1953 ήταν διδάσκων στο Πανεπιστήμιο του Κορνέλ, όπου έγινε καθηγητής. Από το 1964 ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, όπου διετέλεσε και πρόεδρος του Τμήματος. Συνταξιοδοτήθηκε το 2003^[7].

Πέθανε το 2004 στο Μπράνφορντ του Κονέκτικατ, έχοντας στο πλευρό του τη σύζυγό του, Δρ Σίντνι Φάιτ, το γιο του και την κόρη του.^[6].

Έρευνες

Ο Φάιτ έκανε έρευνες στη θεωρία πεπερασμένων ομάδων^[8] και στη θεωρία αναπαραστάσεων (θεωρία χαρακτήρων, σπονδυλωτή θεωρία των σπονδυλωτών αναπαραστάσεων του Μπράουερ). Το πιο διάσημο αποτέλεσμά του είναι η μνημειώδης απόδειξη, μαζί με τον Τζον Γκριγκς Τόμσον (με τον οποίο είχε συνεργαστεί από το 1959 στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο^[9]) για την επιλυσιμότητα πεπερασμένων ομάδων περιττής τάξης (Σχετικά με την επιλυσιμότητα ομάδων περιττής τάξης), δημοσιευμένο στο Pacific Journal of Mathematics, περισσότερες από 250 σελίδες). Η εργασία αυτή είναι απαραίτητη για το πρόγραμμα ταξινόμησης των πεπερασμένων απλών ομάδων. Ο Φάιτ συνεργάστηκε επίσης με τον Γκράχαμ Χίγκμαν το 1964 για τα γενικευμένα πολύγωνα.

Ο γιος του Πολ Φάιτ είναι επίσης καθηγητής μαθηματικών. Μεταξύ των μαθητών του είναι ο Ρόναλντ Σόλομον, ο οποίος ήταν επίσης καθοριστικός στο πρόγραμμα ταξινόμησης των πεπερασμένων απλών ομάδων.

Τιμές και βραβεία

Το 1965 έλαβε το βραβείο Φρανκ-Νέλσον-Κολ στην Άλγεβρα. Είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Ο Φάιτ υπήρξε επίσης κάποτε αντιπρόεδρος της Διεθνούς Μαθηματικής Ένωσης. Το 1970 προσκλήθηκε να δώσει διάλεξη ολομέλειας στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών στη Νίκαια (ο τίτλος της διάλεξής του ήταν: Η τρέχουσα κατάσταση στη θεωρία των πεπερασμένων απλών ομάδων).

Δημοσιεύσεις

• (en) Θεωρητική αναπαράσταση πεπερασμένων ομάδων, Άμστερνταμ/Νέα Υόρκη/Οξφόρδη, Βόρεια Ολλανδία, 1982, σελ. 502 (ISBN 0-444-86155-6) (Google Books)
• (en) Χαρακτήρες πεπερασμένων ομάδων^[8], Νέα Υόρκη, Benjamin, 1967 (Archive.org)

Παραπομπές

1. www.grovestreetcemetery.org/gravesite/14063.
2. MacTutor History of Mathematics archive.
3. «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 031628486. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2020.
4. CONOR.SI. 70552419.
5. «Walter Feit - Biography». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2023. 
6. Scott, Leonard; Solomon, Ronald; Thompson, John; Walter, John; Zelmanov, Efim. «Walter Feit (1930–2004)». Notices of the American Mathematical Society 52 (7): 728–735. http://www.ams.org/notices/200507/fea-feit.pdf. 
7. «Walter Feit. In Memoriam». users.math.yale.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2023. 
8. Society, Canadian Mathematical (1968). Canadian Mathematical Bulletin. Canadian Mathematical Society. 
9. Solomon, Ronald (2001-03-27). «A brief history of the classification of the finite simple groups». Bulletin of the American Mathematical Society 38 (3): 315–352. doi:10.1090/S0273-0979-01-00909-0. ISSN 0273-0979. https://www.ams.org/journals/bull/2001-38-03/S0273-0979-01-00909-0/. Ανακτήθηκε στις 2022-07-29.