Η πόλη βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Λαν μεταξύ των όρεων Βέστερβαλντ και Τάουνους, κοντά στο σημείο όπου ο ποταμός Βάιλ εκβάλλει στον Λαν και 80 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Κόμπλεντς. Η Παλιά Πόλη, χτισμένη σε βραχώδη λόφο, είναι σχεδόν περικυκλωμένη από τον ποταμό Λαν.[6]
Γειτονικές κοινότητες
Το Βάιλμπουργκ συνορεύει στα βόρεια με τις κοινότητες του Μέρενμπεργκ και του Λένμπεργκ (αμφότερα στην επαρχία Λίμπουργκ-Βάιλμπουργκ), στα ανατολικά με την πόλη του Μπράουνφελς (επαρχία Λαν-Ντιλ-Κράις), στα νότια με τις κοινότητες του Βαϊλμύνστερ και του Βάινμπαχ καθώς και με την πόλη του Ρούνκελ, ενώ στα δυτικά με την κοινότητα του Μπέσελιχ (όλα στην επαρχία Λίμπουργκ-Βάιλμπουργκ).
Κοινότητες του Βάιλμπουργκ
Εκτός από την πόλη όπου μένει περίπου το 40% των κατοίκων, οι οικισμοί Αχάουζεν, Μπέρμπαχ, Ντρομερσχάουζεν, Γκάουντερνμπαχ, Χάσελμπαχ, Χιρσχάουζεν, Κιρσχόφεν, Κούμπαχ, Όντερσμπαχ και Βαλντχάουζεν ανήκουν επίσης στον δήμο του Βάιλμπουργκ.
Πανοραμική φωτογραφία του Βάιλμπουργκ
Ιστορία
Θεωρείται πως τα πρωιμότερα ίχνη εποικιστών στην περιοχή γύρω από το Βάιλμπουργκ καταμαρτυρούνται από ευρήματα της εποχής του Λα Τεν στο όρος Σοϊμπέργκερ Κοπφ κοντά στο Κιρσχόφεν.[6]
Το Βάιλμπουργκ αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 906 σε χρονογράφημα του Ηγουμένου Ρετζίνο του Προυμ ως φρούριο με την ονομασία Βιλίνεμπουρχ (Wilineburch).[7] Έξι χρόνια αργότερα ο βασιλιάς Κορράδος Α΄, του οποίο ο πατέρας είχε ταφεί στο φρούριο αφού πέθανε σε μάχη κοντά στο Φρίτσλαρ το 906, ίδρυσε εκκλησία και μοναστήρι.[8] Το 912, ιδρύθηκε η μονή St. Walpurgis-Chorherrenstift. Το κτίριο, το οποίο χτίστηκε σε ψηλό σημείο, έδωσε στο μοναστήρι τη δυνατότητα ελέγχου της περιοχής του Λαν καθώς και της Hohe Straße («Ψηλή Οδός») μεταξύ Φραγκφούρτης και Κολωνίας και της Via Publica («Δημόσια Οδός») μεταξύ της Φλάνδρας και της Βοημίας.[9]
Το 918, το κάστρο Βιλίνεμπουργκ απέκτησε ειδική ιστορική σημασία όταν ο βασιλιάς Κορράδος Α΄, ευρισκόμενος στο νεκροκρέβατο του, πρότεινε στον αδελφό του Έμπερχαρντ να παραδώσει τα αυτοκρατορικά εμβλήματα στον μεγαλύτερο εχθρό του, τον δούκα Ερρίκο της Σαξονίας (Διαθήκη του Βάιλιμπουργκ).[10]
Από το 993 έως το 1062, η πόλη δωρήθηκε εν μέρει στην Επισκοπή του Βορμς. Περίπου το 1225, ο Επίσκοπος του Βορμς υποσχέθηκε την παράδοση της πόλης στον Οίκο του Νάσσαου, οι οποίοι στο τέλος αγόρασαν την περιοχή, δίνοντας έναν χρόνο αργότερα στην πόλη τα ίδια δικαιώματα με αυτά της Φραγκφούρτης. Ο Κόμης Γιόχαν Α΄ του Νάσσαου έχτισε την κατοικία του στην περιοχή το 1355, ανακαίνισε το κάστρο και κατασκεύασε τα τείχη της πόλης. Το 1359, κατασκεύασε λίθινη γέφυρα επί του Λαν.[11]
Ο Οίκος του Νάσσαου διάπλασε την ιστορία της πόλης για αρκετούς αιώνες. Ο Κόμης Γιόχαν Ερνστ (1664–1719), πιο συγκεκριμένα, ανακαίνισε την πόλη του επεκτείνοντας την ακρόπολη του κάστρου, κατασκευάζοντας πάρκο και αλλάζοντας το πρόσωπο της πόλης. Έτσι το Βάιλμπουργκ έγινε μια από τις πιο καλοσυντηρημένες πόλεις την εποχή του απολυτισμού. Από το 1806, η πόλη διοικούνταν από το νεοϊδρυθέν Δουκάτο του Νάσσαου. Το 1816 ο Γουλιέλμος, Δούκας του Νάσσαου μετέφερε την οικία του στο Μπίμπριχ. Το 1866, το Δουκάτο του Νάσσαου προσαρτήθηκε στην Πρωσία.[12]
Στον τομέα της αρχιτεκτονικής ιστορίας, το Βάιλμπουργκ είναι γνωστό για τα κτίρια από παχύ χώμα της εποχής πριν το 1800. Ο Βίλχελμ Γιάκομπ Βιμπφ, «κυβερνητικός συνήγορος», συντέλεσε αποφασιστικό ρόλο στην εξάπλωση του αρχιτεκτονικού ύφους Pisee σε κτίρια της πόλης και των προαστίων της, κατασκευάζοντας μια εξαώροφη οικία, το ψηλότερο κτίριο με παχύ χώμα στη Γερμανία.[13]
Εθνικοσοσιαλισμός και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Το 1933, όπως συνέβη και σε άλλες γερμανικές πόλεις, οι Εθνικοσοσιαλιστές ανέλαβαν τον έλεγχο. Λίγο πριν από αυτό, οι Ναζί στην περιοχή είχαν ισχυρή παρουσία στις εκλογές. Ο τελευταίος δημοκρατικά εκλεγμένος δήμαρχος, ο Ντίφενχαρντ, απομακρύνθηκε το καλοκαίρι του 1933 μετά από ψήφο δυσπιστίας των Ναζί.
Η πόλη υπέστη ελάχιστες καταστροφές κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η μεσαία πρόσοψη του πορτοκαλεώνα του κάστρου κατέπεσε μετά από εναέριο βομβαρδισμό που στόχευε στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Ο σιδηροδρομικός σταθμός και το παρακείμενο ζυθοποιίο καταστράφηκαν. Ενώ τα στρατεύματα των Ηνωμένων Πολιτειών κατέλαβαν την πόλη στις 27 Μαρτίου 1945, η μάχη προκάλεσε ελάχιστες καταστροφές σε αυτήν, αν και οι γέφυρες της είχαν ανατιναχθεί από τα αντιστεκόμενα γερμανικά στρατεύματα.[14]
Δημοτικό κέντρο
Το Βάιλμπουργκ ήταν η παλαιά έδρα του Ομπερλανκράις από τη δημιουργία της επαρχίας μέχρι το 1867. Το Βάιλμπουργκ έχασε την έδρα αυτή κατά τη διοικητική μεταρρύθμιση στην Έσση, όταν διαλύθηκαν οι επαρχίες Ομπερλανκράις και Λίμπουργκ και συγχωνεύθηκαν στην επαρχία Λίμπουργκ-Βάιλμπουργκ την 1η Ιουλίου 1974, με το Λίμπουργκ να είναι η έδρα.[15]
Ο θυρεός της πόλης θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά το 1906, στο πλαίσιο των εορτασμών της χιλιετίας από την πρώτη αναφορά της πόλης σε έγγραφα. Δείχνει ένα κάστρο σε ασημί και μπλε φόντο. Ο μεσαίος πύργος από τους τρεις έχει κόκκινη οροφή με μια χρυσή σφαίρα στην κορυφή. Η πύλη, η οποία είναι κλειστή και έχει μαύρο χρώμα, καλύπτεται από μπλε ασπίδα, η οποία έχει πάνω της τον λέοντα του Νάσσαου σε χρυσό χρώμα. Ο θυρεός χρησιμοποιείται ως έμβλημα της πόλης από το 1329.[16]
Σημαία
Η σημαία του Βάιλμπουργκ είναι οριζόντια και τρίχρωμη (κίτρινο, μπλε και λευκό). Τα χρώματα αυτά προέρχονται από τον θυρεό, με το κίτρινο να αναπαριστά το χρυσό, και το λευκό να αναπαριστά το ασημί. Το μπλε ήταν το χρώμα των πρώην κομήτων που έλεγχαν την περιοχή.[16]
Έμβλημα
Το έμβλημα της πόλης εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε έγγραφο του 1327, αν και θεωρείται πως άρχισε να χρησιμοποιείται από το 1295, όταν το Βάιλμπουργκ απέκτησε δικαιώματα πόλης. Στο έμβλημα υπάρχει η φράση "SIGILLUM CIVITATIS IN WILBURC" («Έμβλημα της Πολιτείας του Βάιλμπουργκ»). Στο σχέδιο αναπαρίσταται το τείχος της πόλης με δυο πύργους ιδίου ύψους στις γωνίες, ενώ ανάμεσα τους υπάρχει ένας ψηλότερος πύργος με βαμμένη οροφή. Στο μέσο του τείχους της πόλης βρίσκεται η πύλη με τον θυρεό.
Εκτός από το πρώτο έμβλημα που δημιουργήθηκε κατά πάσα πιθανότητα στα τέλη του 14ου αιώνα, δημιουργήθηκε και ένα μικρότερο έμβλημα, το 1650.
Επιπλέον, ένα ακόμη έμβλημα, δημιουργήθηκε το 1905, και βασίστηκε στο πρώτο.
Πολιτισμός και αξιοθέατα
Μουσεία
thumb|Το Κάστρο του Βάιλμπουργκ
Το Κάστρο του Βάιλμπουργκ (Schloss Weilburg) πρώην κατοικία του Οίκου του Νάσσαου, και των Δουκών του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ) πωλήθηκε στο κράτος της Πρωσίας το 1935 από την Καρλόττα του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ, Μεγάλη Δούκισσα του Λουξεμβούργου, μαζί με την άλλη κατοικία των Νάσσαου, το Παλάτι Μπίμπριχ στο Βισπάντεν. Ωστόσο ο Οίκος του Λουξεβούργου διατήρησε το μοναστήρι ως χώρο ταφής των απογόνων. Το κάστρο λειτουργεί ως μουσείο από το 1935. Στους χώρους του κάστρου λειτουργεί το Μουσείο Ορυκτικής και το Δημοτικό Μουσείο (Bergbau- und Stadtmuseum), με εκθέματα από την ιστορία της πόλης και τα ορυχεία από τις γύρω περιοχές. Το μουσείο αυτό άνοιξε το 1972.[17] Έξω από το Γκάουντερνμπαχ βρίσκεται το Μουσείο Γερμανικών Μοντέλων Μηχανών Κατασκευής Κτιρίων (Deutsche Baumaschinen-Modellmuseum), το οποίο ιδρύθηκε το 1989.[18] Το 2017 άρχισε τη λειτουργία του το Μουσείο Ρόζενχανγκ με εκθέσεις σύγχρονης τέχνης.[19]
Εκδηλώσεις
Το Weilburger Schlosskonzerte είναι το ετήσιο καλοκαιρινό φεστιβάλ κλασικής μουσικής το οποίο άρχισε το 1972 στους χώρους του κάστρου.[20] Στα ερείπια του κάστρου Φράιενφελς, πέντε χιλιόμετρα από το Βάιλμπουργκ διεξάγονται κάθε 1η Μαΐου οι αγώνες ιπποτών Freienfelser Ritterspiele.[21] Οι γιορτές Weilburger Kirmes[22] είναι γνωστές από ιστορικές καταγραφές του 1569. Ακόμη πολύχρονη παρουσία έχει το πανηγύρι Anschießen, με αγώνες σκοποβολής, ξεκινώντας από το 1746.
Κτίρια
Το υψηλότερο κτίριο από παχύ χώμα στη Γερμανία (χτισμένο πριν το 1836)Άποψη από την πύλη Landtor προς την οδό Frankfurter StraßeΤο Κάστρο του Βάιλμπουργκ
Το Βάιλμπουργκ ήταν για πολλά χρόνια ο τόπος κατοικίας και η κυβερνητική έδρα του Οίκου του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ. Ακόμη και σήμερα, το κεντρικό τμήμα της πόλης διαθέτει πολλά κτίρια από την εποχή αυτή. Το πιο σημαντικό κτίριο είναι το κάστρο (Schloss Weilburg) από τον 14ο αιώνα. Ανακαινίστηκε κατά τον 16ο και τον 18ο αιώνα. Τα Αναγεννησιακά τμήματα, γνωστά ως Kernschloss (κυρίως ή κεντρικό κάστρο) αποτελούν μέρος των διατηρημένων Αναγεννησιακών κάστρων της Έσσης. Μετά την επέκταση την εποχή του Μπαρόκ, από τον Γιόχαν-Ερνστ του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ, καταλαμβάνει σχεδόν το μισό τμήμα της Παλιάς Πόλης. Μέρος του κάστρου είναι η ΛουθηρανικήSchlosskirche (Εκκλησία του Κάστρου) από τις αρχές του 18ου αιώνα.[23]
Ακόμη κτήρια στην αγορά της πόλης με το Neptunbrunnen (συντριβάνι του 1709) και αυτά της Παλιάς Πόλης κτίστηκαν την ίδια περίοδο με το κάστρο. Ωστόσο υπάρχουν και άλλα κτίρια με επένδυση ξύλου από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα.
Στο Παλαιό Νεκροταφείο υπάρχει Λόφος του Γολγοθά μαζί με το παρεκκλήσι Heilig-Grab-Kapelle (Παρεκκλήσι της Αναστάσεως) που έχει κατεύθυνση προς το Ναός της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ.[24]
Το Γυμνάσιο Philippinum Weilburg, είναι αντιπροσωπευτικό κτίριο του 18ου αιώνα, το οποίο στεγάζει τη βιβλιοθήκη της πόλης.[25]
Τον 19ο αιώνα, η πόλη επεκτάθηκε σημαντικά πέρα από τα μεσαιωνικά όρια της. Κατασκευάστηκαν αρκετά κτίρια από παχύ χώμα σε οδούς της πόλης. Στην πόλη βρίσκεται και το ψηλότερο κτίριο αυτού του είδους στη Γερμανία.
Λέγεται πως η Weilburger Tunnelensemble, μια συστάδα τριών σηράγγων, είναι μοναδική στον κόσμο. Οι τρεις αυτές σήραγγες που βρίσκονται η μία μετά την άλλη, έχουν διαφορετική λειτουργία. Η μία είναι σιδηροδρομική σήραγγα, η άλλη είναι σήραγγα αυτοκινητοδρόμου και η τρίτη είναι υδάτινη σήραγγα για βάρκες. Η τελευταία είναι μοναδική κατασκευή στη Γερμανία.[26]
Οι τρεις σήραγγες του Βάιλμπουργκ
Η σιδηροδρομική σήραγγα
Η σήραγγα για τις βάρκες
Η οδική σήραγγα
Κοντά στο Ντρομμερσχάουζεν βρίσκονται τα ερείπια του πρώην μοναστηριού κα ιτου Ναού της Παναγίας και του Αγίου Ιωάννη στο Πφανστίλ, τα οποία εμφανίζονται στην ιστορία του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Η μονή και ο ναός αναφέρονται σε έγγραφα για πρώτη φορά το 1364. Η μονή διαλύθηκε τον 16ο αιώνα λίγο πριν τη Μεταρρύθμιση.[27]
Πάρκα
Το κάστρο έχει πάρκο εντός του κτήματος, το οποίο εκτείνεται σε μεγάλη έκταση κατά μήκος του Λαν. Επιπλέον, στο Χιρσχάουζεν βρίσκεται ο Ζωολογικός Κήπος του Βάιλμπουργκ (Tiergarten Weilburg). Ο χώρος ήταν αρχικά η τοποθεσία θήρας των κομητών του Βάιλμπουργκ.[28]
Φυσικά μνημεία
Στο Κούμπαχ βρίσκεται το Kristallhöhle, ή Κρυστάλλινο Σπήλαιο. Μεγάλα τμήματα των τοιχομάτων του σπηλαίου είναι καλυμμένα με κρυστάλλους ασβεστίτη και ασβεστούχου συσσωματόματος. Έχει μήκος 200 μέτρων, πλάτος 23 μέτρων και ύψος 30 μέτρων.[29]
Οικονομία και υποδομές
Μεταφορές
Η πόλη βρίσκεται επί του Σιδηροδρόμου της Κοιλάδας του Λαν (που εξυπηρετεί τις πόλεις Κόμπλεντς, Λίμπουργκ, Βάιλμπουργκ, Βέτσλαρ και Γκίσεν) και ανήκει στην εταιρεία Rhein-Main-Verkehrsverbund. Μέχρι το 1969, το Βάιλμπουργκ ήταν ο τερματικός σταθμός του Weiltalbahn από το Γκρεβενβίσμπαχ. Για τις ανάγκες αυτής της γραμμής κατασκευάστηκε αμαξοστάσιο με περιστροφική πλάκα στον σιδηροδρομικό σταθμό. Μετά την εγκατάλειψη της γραμμής, τα κτίρια κατεδαφίστηκαν τη δεκαετία του 1980.
Στο Βάιλμπουργκ βρίσκονται τα κεντρικά γραφεία της Vistec Semiconductor Systems.[30]
Εκπαίδευση
Το Βάιλμπουργκ έχει μακραίωνη παράδοση ως πόλη σχολείων. Από το 1231, αναφέρθηκε μοναστικός σχολάρχης (Scholaster) και από το 1360 το ίδιο το σχολείο της μονής. Διάδοχος αυτού του σχολείου ήταν η Ευαγγελική Σχολή που ιδρύθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1540 από τον Κόμη Φίλιππο Γ΄ του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ. Το παλαιότερο σχολείο του Βάιλμπουργκ, το Gymnasium Philippinum, αναπτύχθηκε ως συνέχεια αυτών. Σήμερα η πόλη διαθέτει πληθώρα σχολείων ενώ οι μαθητές υπολογίζονται σε 8.000.
.jpg)
