Αργάς

Αργάς
Ιδιότητα	ποιητής

«	Χορόνικος: ὁ ποιητὴς ὁδί. {Β.} τίνων ποιητὴς ᾀσμάτων; {Α.} σεμνῶν πάνυ. {Β.} τί πρὸς τὸν Ἀργᾶν οὗτος; {Α.} ἡμέρας δρόμῳ κρείττων. Τραγουδά ο ποιητής Χορόνικος . {Β.} ποιητής τίνος είδους τραγουδιών; {Α.} Πολύ σεμνών. {Β.} τι σχέση έχει αυτός με τον Αργά; {Α.} Περισσότερο από μια μέρα απόσταση με τα πόδια.	»
—Αθήναιος ο Ναυκράτιος, Δειπνοσοφισταί, 14.42

Ο Αργάς (αρχ.ελλ. Ἀργᾶς, fl. ~380 π.Χ.) ήταν Έλληνας ποιητής των αρχαίων χρόνων. Από τον Πλούταρχο περιγράφεται ως δημιουργός αηδιαστικών και ενοχλητικών ποιημάτων (νόμων πονηρῶν καὶ ἀργαλέων ποιητής). Το όνομά του, συνώνυμο του φιδιού σε κάποια ποιητικά κείμενα ή, κατά άλλους^[1], ανάμεσα στους Δωριείς, αποδόθηκε ως παρωνύμιο στον Δημοσθένη εξαιτίας της τραχύτητας του ρητορικού ύφους ή της συμπεριφοράς του^[2]. Σε απόσπασμα από το έργο του κωμικού ποιητή Αναξανδρίδη, «Πρωτεσίλαος»^[3], αναφέρεται ότι ο Αργάς παρέστη στο γάμο του Αθηναίου στρατηγού Ιφικράτη, μαρτυρία στην οποία βασίζεται και η τοποθέτηση της περιόδου ακμής του^[4][5].

Ο φιλόσοφος και μαθητής του Αριστοτέλη, Φανίας ο Ερέσιος, αναφέρει στο έργο του «Πρὸς τοὺς Σοφιστὰς»^[6]: «Ο Τελένικος ο Βυζαντινός και ο Αργάς, όντες δημιουργοί ασέμνων ποιημάτων, όσον αφορά αυτό το είδος ποίησης εθεωρούντο ικανοί. Αλλά δεν μπορούσαν να αγγίξουν στο ελάχιστο τα έργα του Τερπάνδρου ή του Φρύνη.» Στο ίδιο απόσπασμα ο φιλόσοφος παραθέτει ένα σπάραγμα του κωμικού ποιητή Άλεξι από το έργο Αποβάτης στο οποίο καυτηριάζεται ο άσεμνος χαρακτήρας των ποιημάτων του Αργά.

Παραπομπές

1. Dilts M. R.,Σχόλια εις Αισχίνη, Walter de Gruyter, 1998 σ. 81
2. Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι: Δημοσθένης, 4.5
3. Αθήναιος ο Ναυκράτιος, Δειπνοσοφισταί, 4.7.17 : Ἀργᾶν δ' ᾄδειν καὶ κιθαρίζειν
4. Studies in Later Greek Comedy, Manchester University Press ND σ. 30
5. Angelo Meriani, Sulla musica greca antica: studi e ricerche, Guida Editori, 2003 σ. 23:...e al citarodo e poeta Argas, vissuto, a quanto pare, nella prima mèta del secolo, ...και στον κιθαρωδό και ποιητή Αργά, ο οποίος έζησε καταπώς φαίνεται στο πρώτο μισό του αιώνα (4ος αιώνας π.Χ)
6. Απόσπασμα στο Αθήναιος ο Ναυκράτιος, Δειπνοσοφισταί, 14.42