Ο ντ'Αράστ γεννήθηκε ως Βρετανός υπήκοος, στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, από μια εν μέρει βασκική οικογένεια ευγενών της γαλλικής επαρχίαςΣούλε. Ο πατέρας του, Μισέλ Αμπαντί, γεννήθηκε στο Αράστ-Λαρεμπιέ και η μητέρα του ήταν Ιρλανδή. Ο παππούς του Ζαν-Πιέρ ήταν κληρικός και συμβολαιογράφος στο Σούλε. Η οικογένεια μετακόμισε στη Γαλλία το 1818 όπου τα αδέρφια έλαβαν προσεκτική επιστημονική εκπαίδευση.[13] Το 1827, Αντουάν έλαβε πτυχίο στην Τουλούζη. [15] Το 1829, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου σπούδασε νομικά.[15]
Παντρεύτηκε τη Βιρζινί Βενσάν ντε Σαιν-Μπονέ στις 21 Φεβρουαρίου 1859,[15] και εγκαταστάθηκε στο Ανταΐ όπου αγόρασε 250 εκτάρια για να χτίσει ένα κάστρο και υπήρξε δήμαρχος της πόλης από το 1871 έως το 1875.
Ο Αμπαντί ήταν ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, τίτλο τον οποίο έλαβε στις 27 Σεπτεμβρίου 1850,[15][16] και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών. Πέθανε το 1897 και κληροδότησε την περιουσία του και το κάστρο Αμπαντί στο Ανταΐ, αποδίδοντας 40.000 φράγκα ετησίως, στην Ακαδημία Επιστημών, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραχθεί κατάλογος με μισό εκατομμύριο αστέρια μέσα σε πενήντα χρόνια.[17]
Έρευνα και εξερευνήσεις
Το 1835 η Γαλλική Ακαδημία έστειλε τον Αντουάν σε επιστημονική αποστολή στη Βραζιλία, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν αργότερα (1873)[13] με τίτλο Observations relatives à la physique du globe faites au Brésil et en Éthiope. Το 1837 μαζί με τον αδελφό του ξεκίνησαν για την Αιθιοπία φτάνοντας στη Μασάουα τον Φεβρουάριο του 1838.[13] Ταξίδεψαν σε όλη την Αιθιοπία, φτάνοντας νότια ως το Βασίλειο του Κάφα, άλλοτε μαζί και άλλοτε χωριστά. Εκτός από τις σπουδές του στις επιστήμες, εμβάθυνε στην πολιτική διαμάχη ασκώντας επιρροή υπέρ της Γαλλίας και των Καθολικών ιεραποστόλων.[18] Τα δύο αδέρφια επέστρεψαν στη Γαλλία το 1848 με σημειώσεις για τη γεωγραφία, τη γεωλογία, την αρχαιολογία και τη φυσική ιστορία της περιοχής.[17]
Ο Αντουάν ενεπλάκη σε διάφορες διαμάχες που αφορούσαν τόσο τα γεωγραφικά του αποτελέσματα όσο και τις πολιτικές του διαμάχες. Δέχτηκε ιδιαίτερη επίθεση από τον Τσαρλς Τίλστον Μπέκε, ο οποίος αμφισβήτησε την αληθοφάνειά του, ειδικά σε σχέση με το ταξίδι στην Κάνα. Αλλά ο χρόνος και οι έρευνες των επόμενων εξερευνητών έδειξαν ότι ο Αμπαντί ήταν αρκετά αξιόπιστος ως προς τα γεγονότα του, αν και λάθος στον ισχυρισμό του - που αμφισβητήθηκε έντονα από τον Μπέκε - ότι ο Γαλάζιος Νείλος ήταν ο κύριος ποταμός. Τα τοπογραφικά αποτελέσματα των εξερευνήσεών του δημοσιεύτηκαν στο Παρίσι μεταξύ 1860 και 1873[13] στη Géodésie d'Éthiopie, γεμάτα από πολύτιμες πληροφορίες και εικονογραφημένα από δέκα χάρτες. Από την Géographie de l'Éthiopie (Παρίσι, 1890)[13] εκδόθηκε μόνο ένας τόμος. Στο Un Catalog raisonné de manuscrits éthiopiens (Παρίσι, 1859) υπάρχει περιγραφή 234 αιθιοπικών χειρογράφων που συνέλεξε ο Αντουάν.[13] Συνέταξε επίσης διάφορα λεξιλόγια, συμπεριλαμβανομένου ενός Dictionnaire de la langue amariñña (Παρίσι, 1881) και ετοίμασε μια έκδοση του Ποιμένα, με τη λατινική έκδοση, το 1860. Δημοσίευσε πολυάριθμες εργασίες που αφορούσαν τη γεωγραφία της Αιθιοπίας, αιθιοπικά νομίσματα και αρχαίες επιγραφές. Με τον τίτλο Reconnaissances magnétiques δημοσίευσε το 1890 έναν απολογισμό των μαγνητικών του παρατηρήσεων[19] που έκανε κατά τη διάρκεια πολλών ταξιδιών στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Λεβάντε. Ο γενικός απολογισμός των ταξιδιών των δύο αδελφών δημοσιεύτηκε από τον Αρνώ το 1868 με τον τίτλο Douze ans dans la Haute Ethiopie.[17]
Ο Αντουάν ήταν υπεύθυνος για τον εξορθολογισμό των τεχνικών στη γεωδαισία, μαζί με την επινόηση ενός νέου θεοδόλιχου για τη μέτρηση των γωνιών.
Ο Αμπαντί έδωσε στο κάστρο το όνομα Αμπαντία, το οποίο είναι το όνομα που χρησιμοποιείται ακόμα στα βασκικά. Ωστόσο, στα γαλλικά αναφέρεται συνήθως ως Chateau d'Abbadie ή Domaine d'Abbadia, και μερικές φορές αποκαλείται le Chateau d'Antoine d'Abbadie.
Το κάστρο χτίστηκε μεταξύ 1864 και 1879 σε έναν βράχο δίπλα στον Ατλαντικό Ωκεανό και σχεδιάστηκε από τον Εζέν Βιολέ-λε-Ντυκ σε νεογοτθικό ύφος. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα παραδείγματα της Γαλλικής Γοτθικής Αρχιτεκτονικής Αναγέννησης.[19] Χωρίζεται σε τρία μέρη: το αστεροσκοπείο και τη βιβλιοθήκη, το παρεκκλήσι και τους χώρους διαβίωσης.
Το κάστρο εξακολουθεί να ανήκει στην Ακαδημία Επιστημών στην οποία κληροδοτήθηκε το 1895 με την προϋπόθεση ότι θα δημιουργήσει έναν κατάλογο με μισό εκατομμύριο αστέρια μέσα σε πενήντα χρόνια, [18] με το έργο να εκτελείται από μέλη θρησκευτικών ταγμάτων.[18]
Το κάστρο χαρακτηρίστηκε ως προστατευόμενο ιστορικό μνημείο από τη Γαλλία το 1984. Το μεγαλύτερο μέρος της ιδιοκτησίας του κάστρου ανήκει πλέον στην Υπηρεσία Προστασίας των Παράκτιων Περιοχών και το διαχειρίζεται η πόλη Ανταΐ.
↑Αν και στο λήμμα αναφέρεται ως Αιθιοπία, η περιοχή που ταξίδεψε ορίζεται καλύτερα ως Αβυσσηνία ή με βάση τη σημερινή γεωγραφία βόρεια Αιθιοπία και Ερυθραία.
Anon (2014). «Dossier». Le Site du Ministére de la Culture et de la Communication (στα Γαλλικά). France. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2022.
Shahan, Thomas Joseph (1907). «Antoine d'Abbadie». Στο: Herbermann, Charles George; Pace, Edward A.; Pallen, Condé Bénoist και άλλοι, επιμ. The Catholic Encyclopedia: An International Work of Reference on the Constitution, Doctrine, Discipline, and History of the Catholic Church. New York, NY: The Encyclopedia Press, Inc.. – Antoine d'Abbadie
