Ο Αντονέλο Ρίβα (Antonello Riva, 28 Φεβρουαρίου 1962) είναι Ιταλός πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής. Ένας από τους καλύτερους Ιταλούς όλων των εποχών[1] και τους Ευρωπαίους της εποχής του, επιλέχθηκε στους 50 καλύτερους παίκτες της FIBA όλων των εποχών το 1991. Το 2008, ονομάστηκε ένας από τους 50 μεγαλύτερους συνεισφέροντες της Ευρωλίγκας.[2][3]
Βιογραφία
Άρχισε την καλαθοσφαίριση τη σεζόν 1977—78 αγωνιζόμενος με την Παλακανέστρο Καντού. Αυτό που τράβηξε περισσότερο την προσοχή ήταν οι φυσικές του δυνατότητες (ύψος 1,94 μέτρα[4] και ιδιαίτερα αθλητικός) και το εξαιρετικό σουτ του. Τον αποκαλούσαν Νέμπο Κιντ (καουμπόι) γι'αυτούς τους λόγους.[5] Αυτό του επέτρεψε να αγωνιστεί τόσο όσο σούτινγκ γκαρντ (συνηθέστερα), όσο και ως σμολ φόργουορντ. Όπως όλοι οι μεγάλοι σκόρερ, χρειαζόταν ένα καλό πλέι μέικερ στο πλευρό του και το είχε στον Πιερλουίτζι Μαρτζοράτι, σχηματίζοντας ένα σχεδόν αψεγάδιαστο δίδυμο, που ήταν το κυριότερο στοιχείο επιτυχίας της ομάδας εκείνα τα χρόνια.[2][6] Η πρώτη του σπουδαία σεζόν με την ιταλική ομάδα ήταν το 1980—81, τη χρονιά δηλαδή που η Καντού κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, με τον ίδιο να έχει 16 πόντου στον τελικό, ενώ λίγους μήνες αργότερα ο Ρίβα και η ομάδα του κατέκτησαν και το πρωτάθλημα. Στις 20 Απριλίου εκείνης της σεζόν έκανε το επίσημο ντεμπούτο του και με την Εθνική. Έπαιξε μεγάλο μέρος της σταδιοδρομίας του στην Καντού (έως το 1989), με την οποία κέρδισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης δύο φορές, το 1982 και το 1983.[7][8]
Έχει παίξει επίσης για την Φίλιπς Μιλάνο / Ρεκοάρο Μιλάνο (πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του ιταλικού μπάσκετ μέχρι τότε, 1989—94), με την οποία κέρδισε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1993, την Σκαβολίνι Πεζάρο (1994—96), την Ντινάμικα Γκόριτζα (A2 Κατηγορία Ιταλίας, 1996—98), την Πολτί Καντού / Καντουρίνα Καντού / Πολιφόρμ Καντού / Όρεγκον Καντού (1998—2002) και την Σεμπαστιάνι Ριέτι στην A2 Κατηγορία της Ιταλίας, όπου και έκλεισε την καριέρα του στα 43 του χρόνια. Έχει σημειώσει 14.397 πόντους και είναι ο κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών στο Ιταλικό πρωτάθλημα, τρίτος σε όλα τα ευρωπαϊκά και δεύτερος Ευρωπαίος πίσω από τον Ντράζεν Νταλιπάγκιτς.[9][10] Εκτός αυτών, έκανε και άλλα ρεκόρ και μερικά από αυτά παραμένουν ακόμη και σήμερα. Για παράδειγμα, τόσο τα 797 παιχνίδια του στο Ιταλικό πρωτάθλημα όσο και τα 23.269 λεπτά του είναι ρεκόρ. Είναι επίσης στην κορυφή της κατάταξης για κλεψίματα με περισσότερα από 1.000 και αυτή των ασίστ με περισσότερες από 600.[2][11]
Είναι ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της εθνικής Ιταλίας ανδρών με 3.785 πόντους, σε 213 παιχνίδια, με μέσο όρο καριέρας 17,6 πόντους ανά παιχνίδι. Ήταν μέλος της ομάδας που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1983 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γαλλίας, με την Ιταλία να επικρατεί στον τελικό με 105—96 της Ισπανίας συμπληρώνοντας επτά νίκες σε ισάριθμους αγώνες.[12] Ήταν στην καλύτερη πεντάδα των Ολυμπιακών του Λος Άντζελες, έχοντας μέσο όρο πόντων 23,4 ανά αγώνα και την Ιταλία στην πέμπτη θέση της διοργάνωσης.[8][13][14] Πολύ καλές εμφανίσεις έκανε και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1989, όπου είχε μέσο όρο 23,3 πόντους η Ιταλία όμως έχασε το μικρό τελικό από τη Σοβιετική Ένωση και έμεινε εκτός βάθρου.[15][16] Ξεχωριστή διοργάνωση γι'αυτόν ήταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1990, όπου η μεν Ιταλία τελείωσε 9η αλλά ο ίδιος τελείωσε τη διοργάνωση με 242 πόντους (30,2 μέσο όρο ανά αγώνα) και ήταν δεύτερος σκόρερ του τουρνουά.[17][18][19]
Τη σεζόν 2014—15 επέστρεψε, στα 52 του χρόνια, στην ενεργό δράση παίζοντας με την Leopandrillo Cantu για μία αγωνιστική περίοδο, ομάδα στο τοπικό πρωτάθλημα της Λομβαρδίας.[20]
Τίτλοι
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
