Η ανδροληψία κατά το αρχαίο αττικό δίκαιο ήταν μέτρο σύμφωνα με το οποίο εάν ένας Αθηναίος πολίτης δολοφονούνταν εκτός της δικαιοδοσίας της πόλης, και ο υπαίτιος της ανθρωποκτονίας δεν παραδίδονταν από την άλλη πόλη στις αθηναϊκές αρχές, τότε οι συγγενείς του θύματος είχαν δικαίωμα να συλλάβουν έως και 3 πολίτες της πόλης που δεν παρέδιδε τον υπαίτιο. Αυτοί που συλλαμβάνονταν κρατούνταν όμηροι και κατάσχονταν ότι αντικείμενα έφεραν μαζί τους έως ότου ο υπαίτιος τους παραδίδονταν. Στις περιπτώσεις σκλάβων, η ζημία γινόταν στον ιδιοκτήτη τους ο οποίος είχε το δικαίωμα να ζητήσει αποζημίωση. Σε ότι αφορά τους όρους, ως ανδρολήψιον χαρακτηρίζονταν το δικαίωμα της παραπάνω διαδικασίας, ενώ ως ανδροληψία η εφαρμογή της διαδικασίας.[1][2]
Παραπομπές
