Γεννήθηκε στην Ύδρα. Το έτος 1822 κατόρθωσε μαζί με τον Κωνσταντίνο Κανάρη να μπει νύχτα στο στενό μεταξύ Χίου και Τσεσμέ όπου ήταν αγκυροβολημένος ο εχθρικός στόλος και κατόρθωσαν ο μεν Κανάρης να πυρπολήσει το πρώτο δίκροτο, ο δε Πιπίνος να προσκολλήσει το πυρπολικό του σε ένα δεύτερο πλοίο. Το εχθρικό πλοίο αποσπάστηκε από τον στόλο, καταστράφηκε όμως και έχασε όλο του το πλήρωμα.
Η επιτυχία αυτή ήταν ιστορική και προκάλεσε τρόμο στον εχθρικό στόλο, ο οποίος αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη.
Ο Πιπίνος τιμήθηκε από την Ύδρα με θρησκευτικές παρατάξεις και με στεφάνια. Στην Νέα Σμύρνη ονομάστηκε προς τιμή του η «οδός Πιπίνου».
Στη ναυμαχία των Σπετσών, στις 8 Σεπτεμβρίου 1822 νίκησε και καταδίωξε τον τουρκικό στόλο, ενώ το 1824 στη Ναυμαχία του Γέροντα ο Πιπίνος κατέκαψε εχθρικό πλοίο, αλλά τραυματίστηκε βαριά. Ανάρρωσε όμως και συνέχισε να πολεμάει. Διορίστηκε από το νεοσύστατο ελληνικό κράτος αρχηγός της ανατολικής μοίρας, και αποστρατεύτηκε το 1836.