Αλί Ζεϊντάν

Αλί Ζεϊντάν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	علي زيدان (Αραβικά)
Γέννηση	15  Δεκεμβρίου 1950 Γουαντάν
Χώρα πολιτογράφησης	Λιβύη
Θρησκεία	Σουνιτισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Σπουδές	Πανεπιστήμιο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός διπλωμάτης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	National Forces Alliance
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρωθυπουργός της Λιβύης (2012–2014)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλί Ζεϊντάν (αραβικά: علي زيدان), γεννημένος στις 15 Δεκεμβρίου 1950 στο Ουεντάν, είναι Λίβυος κρατικός αξιωματούχος, καθώς και πρωθυπουργός μεταξύ της 14ης Νοεμβρίου 2012 και της 11ης Μαρτίου 2014.

Βιογραφία

Ως διπλωμάτης, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, υπήρξε μέλος του επιτελείου του Μοχάμεντ Γιουσέφ ελ-Μαγκαριάφ, τότε πρέσβη της Αραβολιβυκής Τζαμαχιρίγια του Καντάφι στην Ινδία. Το 1980, οι δύο άνδρες αυτομόλησαν, προχωρώντας στην ίδρυση, εν εξορία, του Λιβυκού Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας.

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου του 2011, ο Ζεϊντάν διετέλεσε αντιπρόσωπος του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου στην Ευρώπη, καθώς και εκπρόσωπος του λιβυκού παραρτήματος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων^[1]. Παράλληλα, συνέβαλλε προκειμένου να πειστεί ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, στην πραγματοποίηση στρατιωτικής επέμβασης στη Λιβύη προς υποστήριξη της εξεγέρσεως εναντίον του Καντάφι^[2].

Στις 7 Ιουλίου 2012, εξελέγη ως μέλος του Γενικού Εθνικού Συμβουλίου του οποίου και υπήρξε υποψήφιος για την ανάληψη της προεδρίας στις 9 Αυγούστου του ίδιου έτους, συγκεντρώνοντας, ωστόσο, μόνον 85 ψήφους έναντι 113 υπέρ του Μοχάμεντ Γιουσέφ ελ-Μαγκαριάφ, ο οποίος και ανέλαβε, εκ των πραγμάτων, καθήκοντα αρχηγού κράτους^[3].

Πρωθυπουργός

Στις 14 Οκτωβρίου 2012, έπειτα από την απόρριψη της υποψηφιότητας του Μουσταφά Αμπουσαγκούρ, εξελέγη ως πρωθυπουργός από το Γενικό Εθνικό Συμβούλιο^[4]. Στις 31 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου, αναλαμβάνοντας, επισήμως, τα καθήκοντά του στις 14 Νοεμβρίου του ίδιου έτους^[5].

Στις 10 Οκτωβρίου 2013, κατά τη διάρκεια των πρώτων πρωινών ωρών, απήχθη από το Ξενοδοχείο Κορίνθια της Τρίπολης, όπου και διέμενε, από ένοπλη ομάδα του «Πυρήνα Επιχειρήσεων Τρίπολης»^[6] της «Βουλής των Επαναστατών της Λιβύης» ή της «Ταξιαρχίας Καταπολέμησης Εγκληματικότητας», οι οποίες, θεωρητικά, υπάγονται στα Υπουργεία Άμυνας και Εσωτερικών Υποθέσεων^[7]. Στη συνέχεια, αφέθηκε ελεύθερος κατά τη διάρκεια του μεσημεριού της ίδιας ημέρας. Πληροφορίες ανέφεραν πως επρόκειτο για ενέργεια με χαρακτήρα αντιποίνων απέναντι στη σύλληψη του τρομοκράτη Ανάς αλ-Λιμπί, στις 5 Οκτωβρίου, από τις στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών.

Στις 11 Μαρτίου 2014, το Γενικό Εθνικό Συμβούλιο υπερψήφισε με 124 ψήφους επί συνόλου 194 ψήφων την άρση της ψήφου εμπιστοσύνης προς τον Αλί Ζεϊντάν και ανέθεσε στον Υπουργό Άμυνας, Αμπντουλάχ αλ-Τινί, την ανάληψη της προσωρινής διακυβέρνησης ως πρωθυπουργός^[8].

Επακόλουθα της πρωθυπουργίας

Στη συνέχεια, ο Αλί Ζεϊντάν μετέβη στη Μάλτα, όπου και τέθηκε υπό την προστασία της τοπικής κυβερνήσεως^[9], ενώσω εκκρεμούσε εις βάρος του απαγόρευση εξόδου από την χώρα υπό την κατηγορία της διαφθοράς^[10].

Στις 13 Αυγούστου 2017, αποφάσισε, σε συμφωνία με τον αρχηγό της κυβερνήσεως ενότητας, Φαγιέζ αλ-Σαράτζ, την επιστροφή του στην Τρίπολη, παρά το εις βάρος του ένταλμα σύλληψης. Απώτερος σκοπός ήταν η εκ μέρους του κατάθεση της δικής του εκδοχής ως προς τις εις βάρος του κατηγορίες διαφθοράς, καθώς και η από πλευράς του διεξαγωγή συνέντευξης Τύπου, ωστόσο, τελικώς, απήχθη από ένοπλη πολιτοφυλακή^[11][12].

Υπήρξε υποψήφιος στις λιβυκές προεδρικές εκλογές του 2021^[13].

Παραπομπές

1. (Γαλλικά) «Répression sanglante en Libye». Διεθνής Ομοσπονδία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. 28 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2022. 
2. (Αγγλικά) «Ali Zidan elected Libya's new prime minister». BBC. 14 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2022. 
3. (Γαλλικά) Gambotti, Christian (2013). «La Libye nouvelle, les enjeux des prochaines échéances électorales». Géoéconomie 64 (1). ISSN 1620-9869. https://www.cairn.info/revue-geoeconomie-2013-1-page-133.htm. Ανακτήθηκε στις 2018-06-25. 
4. (Γαλλικά) «Un Premier ministre élu en Libye». Le Figaro. 14 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2022. 
5. (Γαλλικά) «Le nouveau gouvernement libyen prête serment». Reuters. 14 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2022. 
6. (Γαλλικά) «Libye: le Premier ministre Ali Zeidan enlevé par d'anciens rebelles». L'Express. 10 Οκτωβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2022. 
7. (Γαλλικά) «Libye : le Premier ministre Ali Zeidan enlevé par un groupe armé». Le Parisien. 10 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2022. 
8. (Γαλλικά) «Libye : le Congrès fait tomber le gouvernement de Ali Zeidan». Africa n°1. 11 Μαρτίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2022. 
9. (Αγγλικά) «EXCLUSIVE : The man hiding out under heavily armed guard at L-Ambjent in Xemxija is Ali Zeidan, Libya's ex prime minister». Daphne Caruana Galizia's Notebook / Running Commentary. 8 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
10. (Γαλλικά) «Libye : le Congrès limoge le premier ministre, Ali Zeidan». Le Monde. 12 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2016. 
11. (Γαλλικά) «Libye: l'ancien Premier ministre Ali Zeidan enlevé». BBC Afrique. 21 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2022. 
12. (Γαλλικά) «Libye : le mystère plane sur l'enlèvement de l'ancien Premier ministre Ali Zeidan à Tripoli». Jeune Afrique. 22 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. 
13. (Γαλλικά) Gillon, Jihâd (18 Νοεμβρίου 2021). «Présidentielle en Libye : Bechir Saleh veut rivaliser avec Seif el-Islam Kadhafi». Jeune Afrique. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2022.