Ćele-kula(ćir.: Ћеле-кула, tur.Кelle Кulesi – "kula od lobanja") je toranj-utvrda koja je sagrađena od ljudskih lobanja, a koja se nalazi u Nišu, u Srbiji. Tokom 1809. kada se odigrala čuvena bitka na Čegru, za vrijeme Prvog srpskog ustanka, srpski revolucionari predvođeni Stevanom Sinđelićem su napadnuti od strane osmanlijske vojske na obroncima Čegra, u neposrednoj blizini Niša. Kako ne bi bili zarobljeni od strane Osmanlija i nabijeni na kolac, što je bila kazna svakom ustaniku protiv osmanslijske vojske, Sinđelić je pucao pištoljem u bure baruta, te je na taj način oduzeo sebi život, kao i živote svih pobunjenika i osmanlijskih vojnika koji su se nalazili u blizini. Nakon toga je niški vezir, Huršid-paša, naredio da se sagradi toranj od lobanja srpskih pobunjenika. Toranj je visok 3 metra i sagrađen je od 952 lobanje, koje su uklopljene u sve četiri strane tornja i u četrnaest redova.
Nakon povlačenja Osmanlija iz Niša, 1878. kula je natkrivena, a 1892. je pored nje izgrađena kapelica, koja je 1937. renovirana, a naredne godine je dodana Sinđelićeva bista. 1948. Ćele-kula je zajedno s kapelicom proglašena spomenikom kulture od izuzetnog značaja, koji je došao pod zaštitu Socijalističke republike Srbije. Dalje renoviranje kapele je uslijedilo 1989. Do 2013. samo su 54 lobanje ostale na tornju, a ona za koju se vjeruje da je Sinđelićeva je zatvorena u staklo. Kao simbol nezavisnosti, kula je spomenuta i u dijelima francuskog književnika Alphonsa de Lamartinea.
Historija
Pozadina
Za vrijeme Osmanslijskog carstva, među osmanlijskom vojskom je postojao običaj da se od neprijateljskih lobanja grade zidne konstrukcije, s ciljem da se iskaže teror prema pobunjenicima.[1]Prvi srpski ustanak protiv Osmanlija je izbio 1804. na čelu sa Karađorđem Petrovićem.[2] 19. maja 1809, oko 3,000 srpskih revolucionara, pod vodstvom komandanta Stevana Sinđelića, bilo je napadnuto od strane velike osmanlijske sile na obroncima Čegra, nedaleko od grada Niša. Zbog nedostatka u koordinaciji između srpskog komandanta, revolucionari nisu uspjeli dobiti nikakvu podršku od drugih Srba. Osmanlije su također izgubile nekoliko stotina svojih vojnika u napadima protiv pobunjenika.[3] Znajući za kaznu koja ga očekuje, nakon što je uvidio da Srbi nemaju nikakve šanse protiv daleko moćnije osmanlijske vojske, Sinđelić je pucao u obližnje bure baruta.[4][5] Jačina eksplozije ga je ubila, kao i brojne njegove pobunjenike i osmanlijske vojnike u njegovoj blizini.[3]
Izgradnja
Nakon bitke, osmanlijski vezir iz Niša, Huršid-paša, naredio je da se glave Sinđelića i njegovih pobunjenika pošalju sultanuMahmudu II. Zatim je lobanja vraćena u Niš, gdje su Osmanlije podigle čuvenu Ćele-kulu, kao upozorenje narednim generacijama koje se opiru protiv osmanlijske vlasti.[4] Kula je visoka tri metra[6] i prvobitno se sastojala od 952 lobanja, usađenih u četiri zida, u četrnaest redova.[4] U narednom periodu, mnoge lobanje su se odvojile od zidova konstrukcije, a neke su bile izvađene na zahtjev porodica poginulih pobunjenika, s ciljem da se identifikuju.[7] Godine 1892. kapelicu je dizajnirao arhitekt Dimitrije Leko, a novac je obezbjeđen zahvaljujući donacijama iz cijele države.[8] Ona je obnovljena 1937.[9]
Ćele-kulu godišnje posjeti između 30.000 i 40.000 ljudi, a među brojnim domaćim, mnogo je i stranih turista.[9]