Vrhovni vođa Sjeverne Koreje је nezvanični naslov šefa države. Obuhvata službene titule poput vrhovnog komandanta Korejske narodne armije, predsjednika komisije za nacionalnu odbranu Demokratske Narodne Republike Koreje, generalnog sekretara Korejske radničke partije i razne političke funkcije koje nemaju jasno definiran kontinuitet u sukcesiji. Nakon smrti, svaki vođa proglašava se vječnim nositeljem određene funkcije. Taj se naslov gasi od tog trenutka, dok se za nasljednika formiraju nove političke funkcije.
Na kraju Drugog svjetskog rata, Sovjetski Savez je okupirao sjevernu polovicu Koreje i 1946. godine osnovao Privremeni narodni odbor za Sjevernu Koreju, kojim je predsjedavao Kim Il-sung. Dana 9. septembra 1948. proglašena je DNRK, koju je takođe vodio Kim Il-sung.
Vođe DNRK bili su Kim Il-sung, njegov sin Kim Jong-il i njegov unuk Kim Jong-un. U ovoj ulozi nisu imali dosljedna zvanja, premda su bili lideri Korejske radničke partije (RPK) - naslovljeni kao predsjednik od 1948. do 1966, generalni sekretar od 1966. do 2011., prvi sekretar od 2011. do 2016, predsjednik ponovo od 2016. do 2021, i konačno generalni sekretar ponovo od 2021. tokom gotovo cijelog njihovog perioda vlasti. Iako izgledaju kao dinastije, nasljedstvo je neformalno.
Trenutni vrhovni vođa je Kim Jong-un, obnašavši tu dužnost od 17. decembra 2011. godine.[2]
Od 1948. do 1972. nominalni šef države bio je predsjednik Stalnog odbora Vrhovne narodne skupštine. 1972. godine ustav je izmijenjen i dopunjen da bi se stvorilo izvršno predsjedništvo. Kim Il-sung, koji je bio premijer Sjeverne Koreje od osnivanja DNRK, Vrhovna narodna skupština 28. decembra jednoglasno je izabrala njega za predsjednika Sjeverne Koreje. Tu je dužnost obnašao do svoje smrti 8. jula 1994., kada je proglašen "vječnim predsjednikom Republike". Praktične funkcije šefa države izvršavao je tada predsjednik Prezidijuma Vrhovne narodne skupštine, prije nego što je premješten na predsjednika Komisije za državne poslove.
Nakon smrti Kim Il-sunga, shvatilo se da je njegov sin Kim Jong-il naslijedio gotovo apsolutnu kontrolu svog oca nad zemljom.[3][4] Iako je očev nasljednik bio barem od 1991. godine, trebale su mu tri godine da u potpunosti učvrsti svoju moć. Za generalnog sekretara stranke izabran je 1997, a za predsjednika Nacionalne komisije za odbranu (NDC) izabran je 1998. Tijekom svoje vladavine dobio je niz zvanja. Upravljao je zemljom sve do svoje smrti 17. decembra 2011. godine. Naslijedio ga je sin Kim Jong-un, za kojeg je Rodong Sinmun otkrio da je vodio zemlju od očeve smrti i konačno je javno priznat kao "Vrhovni vođa" na vojnoj smotri koja je završila sahranu Kim Jong-ila 29. decembra 2011. Tko će naslijediti Kim Jong-una, neizvjesno je i o njemu se spekulira nakon što su se u aprilu 2020. pojavile zdravstvene zabrinutosti.[5]
Na čelu vlade je premijer kabineta, koji se ranije zvao premijer upravnog vijeća.
Dok dvije druge partije, socijaldemokratska partija Koreje i Chondoist Chongu partija, nominalno postoje, samo RPK ima bilo kakvu moć na nacionalnom nivou. Ostale partije, kao i sve ostale masovne organizacije u zemlji, u potpunosti su podređene RPK. O manjim partijama se gotovo ništa ne spominje, osim imena njihovih trenutnih vođa.[6]
Trenutno je pozicija Generalnog sekretara Radničke partije Koreje prva prioritetna politička pozicija Vrhovnog vođe.[7]
^Korea Focus on Current Topics. Korea Foundation. 2000. str. 109–110. Kim Jong-il exercises near absolute power based on juche thought and respect for his revolutionary legacy.
.jpg)
