Violina je gudački instrument sa četiri žice, i od svih gudačkih instrumenata proizvodi najviše tonove i najmanjih je dimenzija.
Sastoji se od trupa (kutije za rezonancije) dugačkog oko 35 cm pljosnatog i izvijenog oblika sa ispupčenim dnom.
Trup je prekriven tankim pokrovcem od smrekovine, dok se dno i obod izrađuju od javora. Na pokrovcu (glasnjači) simetrično su urezana dva kosa otvora u obliku slova f, radi širenja zvučnih talasa iz rezonantne kutije. Na gornjem dijelu trupa ugrađen je vrat dužine oko 15 cm, koji se završava sa glavom, u koju su usađene 4 čivije za zatezanje žica. Ranije su se koristile žice od sušenih crijeva, dok su danas u upotrebi čelične žice. Ton na violini proizvodi se prevlačenjem gudala preko žica. Gudalo se razvilo iz "luka" i napravljeno je od oko 75 cm dugog štapića, od elastičnog tvrdog drveta, u koji je utaknut snop konjske strune koji se posebnom žabicom zateže. Da bi trenje o žice bilo što veće, strune se premazuju posebnom vrstom smole (kalafonijumom).
[1]
Riječ violina dolazi od latinske riječivitula što označava žičani instrument.
Historija
Violina je nastala u sjevernoj Italiji u ranom 16. vijeku. Prvi graditelji violina vjerovatno su spojili elemente tri tada raširena instrumenta: rebek koji je bio u upotrebi od 10. vijeka (nastao od arapskog muzičkog instrumenta zvanog rabab), renesansnegusle i lira da braccio. Jedan od najranijih detaljnih opisa tog muzičkog instrumenta, uključujući i njegovo ugađanje je Jambe de Ferov Epitome musical, objavljen u Lyonu1556. godine. Do tada se violina već bila počela širiti Evropom. Najstariju dokumentiranu violinu sa četiri žice nalik današnjoj, izgradio je 1555. godine Andrea Amati. Druge violine koje se spominju ranije imale su samo tri žice. Postala je omiljeni muzički instrument među uličnim sviračima i plemstvom, što pokazuje i činjenica da je francuskikralj Karlo IX1560. godine od Amatija naručio 24 violine. Iz toga kompleta je i najstarija očuvana violina poznata kao "Karlo IX", proizvedena u Cremoni oko 1560. godine. Violina "Mesija" ili "Le Messie" (poznata i kao "Salabue" koju je proizveo Antonio Stradivari1716. godine. Nikada nije korištena i još uvijek je u očuvanom stanju. Danas se nalazi u muzeju Ashmolean u Oxfordu.
Error using {{music}}: unable to parse music symbol ""
