Godine 1837. otišao je u Istanbul u Hekim Čelebi medresu i nastavio nauke pred alimima tog vremena, Vidinlijom i Denizlijom. Nakon 15 godina naukovanja u Istanbulu, te kratkog muderizovanja u Bosanskom Novom, prihvata mjesto muderisa Kuršumli medrese u Sarajevu, a godinu dana kasnije biva imenovan za imamaArebi-atik džamije.
U to doba bio je član komisije osnovane za reformu prosvjete, nadzora nad školama i bibliotekama te planiranje i kontrolu budžeta za potrebe vjerskoprosvjetnih ustanova.[1]
Kao poznavalac šerijatskog prava 1856. postavljen je za sarajevskog muftiju. Iako je obnašao funkciju muftije, Mustafa Hilmi Hadžiomerović nije prekidao muderisku službu, kao što će i kao reisu-l-ulema nastaviti držati predavanja sve do 1888. godine. Vršeći muftijsku službu, izdao je veliki broj fetvi. Okupaciona austro-ugarska uprava u jesen 1882. godine, imenovala ga je za prvog reisu-l-ulemuIslamske zajednice u Bosni i Hercegovini o čemu je Car dekretom donio odluku 17. oktobra 1882. godine, dok je svečano ustoličenje obavljeno u Konaku 15. decembra 1882. godine. Istim dekretom imenovana su i 4 člana Ulema-medžlisa.[2]
Mustafa Hilmi Hadžiomerović podnio je ostavku na položaj reisu-l-uleme 1893. godine, a umro je 10. februara 1895. godine.
Literatura
Noel Malcolm, Bosnia: A Short History, 1994
Fikret Karčić, The Bosniaks and the Challenges of Modernity: Late Ottoman and Hapsburg Times (1995)
Reference
^Šuško, Dževada. "SJECANJE NA PRVOG REISU-L-ULEMU MUSTAFU HILMI-EF. HADŽIOMEROVICA" (Sarajevo). journal zahtijeva |journal= (pomoć)
^Fehmi bin Ali, Kemura šejh Sejfuddin (1916). Sarajevske muftije od 926. (1519) do 1334. (1916) (prvo izd.). Sarajevo: Islamska dionička štamparija. str. 28-29.