Meteorski pljuskovi su astronomski događaji koji se zapažaju više puta godišnje na našem nebu. Nastaju kada veliki broj meteorida u grupi (engl. meteor stream) prividno prolazi kroz određeni dio nebeske hemisfere. Ovisno o tome u kojem sazviježđu se otkriju dobijaju po njemu i ime. Mjera aktvnosti meteorida naziva se ZHR (engl. zenithal hourly rate).[1] Ona daje broj meteora na sat koji ulaze u atmosferu.[1]
Metode posmatranja
Zapažanje se vrši golim okom. Otkriće se bilježi na već pripremljenoj papirnoj traci (engl. counting method). [2]
Golim okom moguće je vidjeti samo objekte sa prividnom magnitudom do +7. Fotografijom se mogu raspoznati i objekti do +8. Pored toga moguće je odrediti i osobine pojedinih meteorida:[2]
- Visina atmosfere na kojoj su zapaženi
- Pozicija odnosno sazviježđe u kojem su otkriveni
- Brzina, koja može da varira od 11 do 72 km/s
- Ubrzanje pada koje daje informacije o sastavu (gustini) meteorida i na osnovu toga
- Težinu koja varira od 0,01 grama pa do nekoliko tona.
Ova metoda je relativno nova, prvi put primjenjena 1986 godine kod japanskih astronoma amatera .[2] Ona omogućava veće sakupljanje podataka a i tačnu projekciju putanje meteorida. Ipak metoda fotografije daje bolje rezultate kod objekata sa slabijom magnitudom.
Radiotalasi
Obični radio prijemnik se promjeni na frekvenciju neke radio stanice udaljene oko 2000 km. Smetnje koje nastaju tokom prijema otkrivaju meteoride prilikom ulaska u atmosferu.[2]
S teleskopom je moguće i tamnije meteoride raspoznati, potrebna je dodatna opreme kao što su električni motori.[2]
Meteoridi s prividnom magnitudom od -2 do -6 u praksi nazivaju se zvijezde repatice.[2]
Reference
