Godine 1941., još u Cornellu, postao je honorarni konsultant u David Taylor Model Basin (DTMB), modelarskom postrojenju američke mornarice. U periodu 1946–49. bio je šef laboratorije za hidromehaničku tehniku, a od 1950. do 1957. godine bio je šef laboratorije za konstrukcijsku mehaniku. Od 1957. do penzionisanja 1960. bio je generalni naučni savjetnik komandanta DTMB-a. I nakon penzionisanja nastavio je raditi za DTMB po ugovoru. Velik dio njegovih istraživanja za mornaricu bio je fokusiran na hidrodinamiku i elastičnost, posebno na teoriju potencijalnog strujanja, fiziku podvodnih eksplozija i strukturnih vibracija.
2018. godine, više od 90 godina nakon njegovog predviđanja, prvo eksperimentalno posmatranje Kennardove faze postignuto je u saradnji istraživača sa izraelskih, njemačkih i američkih univerziteta. [2][3]
Richtmyer, F.K.; Kennard, E.H.; Cooper, J.N. (1969). Introduction to modern physics (6th izd.). McGraw-Hill. ISBN0-07-052506-4. Originally by Richtmyer in 1928. Also the 1934, 1942, and 1955 editions are co-authored with Kennard (and later also with T. Lauritsen and J.N. Cooper).