Ključ dvohibridnog pregleda je da su, kod većine eukariotskih transkripcijskih faktora, domeni za aktiviranje i vezivanje modulne i mogu funkcionirati u blizini jedna drugoj, bez direktnog vezivanja.[4] To znači da, iako je faktor transkripcije podijeljen na dva fragmenta, on i dalje može aktivirati transkripciju kada su dva fragmenta indirektno povezana.
Najčešći pristup skriningu je dvohibridni test kvasca. U ovom pristupu istraživač zna gdje se svaki plijen nalazi na korištenom mediju (agar ploče). Milioni potencijalnih interakcija u nekoliko organizama provjereni su u posljednjoj deceniji korištenjem sistema visokopropusnog skrininga (često pomoću robota) i preko hiljada interakcija je otkriveno i kategorizirano u bazama podataka kao što je BioGRID.[5][6] Ovaj sistem često koristi genetički modifikovani soj kvasca u kojem nedostaje biosinteza određenih nutrijenata (obično aminokiselina ili nukleinskih kiselina). Kada se uzgaja na podlozi koja nema ove hranjive tvari, kvasac ne uspijeva preživjeti. Ovaj mutantni soj kvasca može se natjerati da inkorporira stranu DNK u obliku plazmida. U dvohibridnom skriningu kvasca, odvojeni plazmidi mamaca i plijena se istovremeno uvode u mutantni soj kvasca ili se koristi strategija uparivanja da se oba plazmida dođu u jednu ćeliju domaćina.
Drugi pristup visoke propusnosti je pristup pregleda biblioteke. U ovoj postavi, mamac i ćelije u kojima se nalazi plijen se uparuju nasumičnim redoslijedom. Nakon parenja i odabira preživjelih ćelija na selektivnom mediju, mogu se sekvencirati izolovani plazmidi, kako bi vidio koji plijen (sekvenca DNK) stupa u interakciju sa upotrijebljenim mamcem. Ovaj pristup ima nižu stopu ponovljivosti i ima tendenciju da daje veće količine lažnih pozitivnih rezultata u poređenju sa matričnim pristupom.
Plazmidi su konstruirani da sintetiziraju proteinski proizvod u kojem je fragment domena DNK (BD) fuzioniran na protein, dok je drugi plazmid konstruiran da proizvodi protein u kojem je fragment domena aktivacije (AD) fuzionisan na drugi protein. Protein spojen na BD može se nazvati proteinom mamaca i obično je poznati protein koji istraživač koristi za identifikaciju novih partnera za vezivanje. Protein spojen sa AD može se nazvati proteinom plijena i može biti ili jedan poznati protein ili biblioteka poznatih ili nepoznatih proteina. U ovom kontekstu, biblioteka se može sastojati od kolekcije sekvenci koje kodiraju proteine i predstavljaju sve proteine eksprimirane u određenom organizmu ili tkivu, ili može biti generirana sintezom nasumičnih sekvenci DNK.[3] Bez obzira na izvor, oni se zatim inkorporiraju u sekvencu plazmida koja kodira proteine, koji se zatim transficira u ćelije odabrane za primjenu skrininga.[3] Ova tehnika, kada se koristi biblioteka, pretpostavlja da svaka ćelija nije transficirana sa ne više od jednog plazmida i da, stoga, svaka ćelija na kraju ne eksprimira više od jednog člana iz biblioteke proteina.
Ako su proteini mamaca i plijena u interakciji (tj. vežu se), tada su AD i BD faktori transkripcije indirektno povezani, dovodeći AD u blizinu početnog mjesta transkripcije i može doći do transkripcije reporterskih gena. Ako dva proteina nisu u interakciji, nema transkripcije reporterskog gena. Na ovaj način, uspješna interakcija između prerađenog proteina povezana je s promjenom ćelijskog fenotipa.[1]
^Gietz RD, Triggs-Raine B, Robbins A, Graham KC, Woods RA (juli 1997). "Identification of proteins that interact with a protein of interest: applications of the yeast two-hybrid system". Molecular and Cellular Biochemistry. 172 (1–2): 67–79. doi:10.1023/A:1006859319926. PMID9278233. S2CID32413316.