PROFILBARU.COM

Benito Mussolini
Benito Mussolini
Premijer Italije
	Vrijeme na dužnosti; 31. oktobar 1922 – 25. juli 1943.
Prethodnik	Luigi Facta
Nasljednik	Pietro Badoglio
Duce fašizma
	Vrijeme na dužnosti; 23. mart 1919 – 28. april 1945.
Lični podaci
Rođenje	Benito Amilcare Andrea Mussolini; 29. juli 1883.; Predappio, Kraljevina Italija
Smrt	28. april 1945 (61 godina); Giulino de Mezzegra, Kraljevina Italija
Politička stranka	Nacionalna fašistička stranka
Supružnik	Ida Dalser (1914–1915) ; Rachele Guidi (1915–1945)
Djeca	6
Potpis

Benito Amilcare Andrea Mussolini (29. jula 1883. – 28. april 1945.) bio je italijanski političar i novinar, bivši premijer Italije i samoproglašeni Duce fašizma.

Biografija

Rođen je 29. jula 1883. u mjestu Predappio u tadašnjoj Kraljevini Italije. 1900. godine kao sedamnaestogodišnjak Musolini ulazi u Socijalističku partiju Italije (PSI). 1901. završava učiteljsku školu. Od 1902. do 1904. provodi vrijeme u Švicarskoj. Od 1905. do 1906. služi u vojsci kod Bersagliera. Nakon vojske, Musollini osniva i jedno vrijeme vodi sedmične novine Lotta di Classe, ali biva više puta uhapšen zbog incidenata protiv Kraljevine Italije. Nedugo nakon toga postaje glavni urednik centralnih socijalističkih novina Avanti (povisuje tiraž novina za 5 puta). 1914. odvaja se od novinaAvanti i osniva fašističke novine Popolo d'Italia u kojima se zalaže za ulazak Italije u Prvi svjetski rat. Od 1914. do 1917. godine ponovo vrši vojnu službu sve do njegovog ranjavanja u ratu.

Nakon završetka rata, Mussolini 1919. godine osniva Fasci di Combattimento, organizaciju vojnih veterana koja se bori protiv socijalizma, parlamentarizma i začeća kapitalizma u Italiji. Poslije reformacije partija se naziva Nacionalna fašistička stranka. 28. oktobra 1922. godine Mussolini organizuje i vodi famozni marš na Rim sa svojim crnokošuljašima. Tri dana kasnije, 31. oktobra, postaje premijer Italije na čelu koalicijske vlade.

Poslije početnih kompromisa, Musolini preuređuje državu u kojoj demokratija, socijalizam i kapitalizam više nemaju mjesta. On uspostavlja jednopartijsku diktaturu i sebe naziva Capo del Governo (šef vlade ) i kao šef partije Duce (Vođa; Hitler se isto tako nazivao: Führer = "Vođa").

Njegova moć, podložena kroz komandu fašističkih paravojski, većim brojem ministarskih pozicija ( djelimično je bio ministar 8 odsjeka ), te od 1938. vrhovnom komandom nad italijanskom vojskom ( prvi maršal države ), je nasuprot Hitlerovoj, kroz simbioze sa tradicionalnom elitom Italije bila ograničena. Musolini ostavlja monarhiju, ne napada industriju i crkvu (Lateranski ugovori iz 1929) i tako sebi daje osnove za dalji uspjeh.

Kroz uspješne, retorički perfektne govore u kojima narodu obećava davno prošlu veličinu Italije, on sve više učvršćuje svoj položaj kao de facto vladar u Italiji pored kralja. Osvajanje Abesinije 1935, udio na pobjedi Francisco Franco 1936. i napad na Albaniju1939., prikazuju mogućnost uspostavljanja italijanske vlasti u čitavom području mediterana (Mare Nostro) kao ne tako dalek cilj. Osovina sa naci Njemačkom obećava bogat plijen u prostoru i vlasti, kad se njemački Wehrmacht u Poljskoj i Francuskoj pokazuje nepobjedljivim.

Nasuprot upozorenjima od strane Pietra Badoglia, on 10. juna 1940. ulazi u Drugi svjetski rat na strani Njemačke.

25. jula 1943. od strane tadašnjeg fašističkog savjeta Italije uhapšen je i pritvoren u pokrajini Abruzze gdje ga kratko poslije (12. septembra 1943) oslobađaju članovi jedne padobranske jedinice SS-a. Do 1945. vlada jednom fašističkom paradržavom (Italijanska Socijalna Republika) pod nadzorom Hitlera u sjevernoj Italiji.

27. aprila 1945. ubijen je od strane italijanskih partizana i tijelo mu je potom izloženo na jednom trgu u Milanu, obješeno za noge.^[1]