У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл.
Чылаэ.
Чылаэ́ (ісп.: Chiloé) — група астравоў на поўдні Чылі. Агульная плошча — 9 181 км². Насельніцтва (2012 г.) — 154766 чал.
Геаграфія і прырода
Архіпелаг Чылаэ з’яўляецца працягам Паўднёвых Андаў, аддзелены пралівам Чакаа ад кантынентальнай часткі Чылі. Складаецца з некалькіх дзесяткаў астравоў. Найбуйнейшы востраў Вялікі Чылаэ займае плошчу 8 394 км². Усе астравы гарыстыя. Найвышэйшы пункт на востраве Сан-Педра (960 м). Клімат марскі мяккі. Сярэднегадавая тэмпература +11 °C.
Значная частка архіпелага пакрыта хваёвымі і мяшанымі лясамі. Флора і фаўна складаецца з відаў, якія трапілі на астравы з розных кліматычных зон. На астравах Чылаэ арганізавана некалькі нацыянальных паркаў, у тым ліку Нацыянальны парк Чылаэ. У 1834 г. прыроду архіпелага даследаваў Чарлз Роберт Дарвін.
Гісторыя
Археолагі выявілі, што архіпелаг Чылаэ — адно з найстаражытнейшых месц Паўднёвай Амерыкі, населеных чалавекам. Рэшткі прылад працы, знойдзеныя на адным з астравоў, дазваляюць казаць, што першыя людзі маглі з’явіцца тут у 12 тысячагоддзі да н. э. Аднак найстаражытнейшыя рэшткі чалавека, раскапаныя на востраве Чылаэ, адносяцца да пластоў 6 тысячагоддзя да н. э.
Старажытнейшымі вядомымі насельнікамі былі індзейцы-рыбаловы чона. У XVI ст. на архіпелаг перасяліліся мапучэ. У 1558 г. ён быў заваяваны іспанцамі. З 1826 г. у складзе Чылі. У XIX ст. жыхары архіпелага актыўна ўдзельнічалі ў каланізацыі Патагоніі.
У выніку змяшэння еўрапейскай і індзейскай культур на Чылаэ сфарміравалася субэтнічная група чылота, прадстаўнікі якой размаўляюць на асобным дыялекце іспанскай мовы, славутыя сваёй арыгінальнай міфалогіяй, народнай кулінарыяй і драўлянай архітэктурай.
Эканоміка
Большасць насельніцтва архіпелага жыве на востраве Чылаэ. Адміністрацыйны цэнтр і найстарэйшае вядомае паселішча — горад Кастра. Востраў злучаны з кантынентам паромнай пераправай. З 2012 г. працуе аэрапорт. Галоўныя галіны эканомікі — рыбалоўства, штучнае вырошчванне ласося, сельская гаспадарка. Развіваецца турызм.
Спасылкі
