PROFILBARU.COM

Сафія Федаровіч
Сафія Федаровіч
Дата нараджэння	3 снежня 1893
Месца нараджэння	Мінск, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	25 студзеня 1953 (59 гадоў)
Месца смерці	Кенсінгтан і Чэлсі, графства Вялікі Лондан, Вялікі Лондан[d], Англія, Вялікабрытанія;
Род дзейнасці	дызайнер касцюмаў
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сафія Федаровіч (англ.: Sophie Fedorovitch; 3 снежня 1893 — 25 студзеня 1953^[2]) — тэатральная мастачка беларускага паходжання, якая супрацоўнічала з балетным харэографам Фрэдэрыкам Аштанам з моманту яго першай балетнай пастаноўкі ў 1926 годзе да яе выпадковай смерці ў 1953 годзе.

Федаровіч рабіла праекты для шэрагу брытанскіх харэографаў, у тым ліку Нінет дэ Валуа (укр.) (бел. і Энтані Цюдара (укр.) (бел., а таксама для оперы і тэатра. З 1951 года і да сваёй смерці ў 1953 годзе яна была членам мастацкай кансультатыўнай групы балета Сэдлера Уэлса (руск.) (бел., і гэтую ролю яна выконвала неафіцыйна на працягу многіх гадоў^[3].

У артыкуле 2012 года ў «Research in Dance Education» Элізабет Мак-Лін сцвярджае, што Федаровіч аказала «фарміравальны ўплыў» на дызайн брытанскага балета 1930-х і 1940-х гадоў і што яе трэба лічыць роўнай сучасніку Крысціяну Берару^[4].

Ранні перыяд жыцця

Федаровіч нарадзілася і вырасла ў Мінску, вучылася жывапісу ў Кракаве, Маскве і Санкт-Пецярбургу. У 1920 годзе пераехала ў Англію. Пачынала як жывапісец, пасля сустрэчы з Аштанам больш увагі надавала сцэнаграфіі і дызайну касцюмаў^[5].

Кар’ера

Аштан і Федаровіч сустрэліся ў 1925 годзе, іх пазнаёміла Мары Рамбер, якую Сафія Федаровіч ведала з 1921 года. Яны працавалі разам над балетам «Трагедыя моды (англ.) (бел.», першым балетам Аштана ў 1926 годзе. Касцюмы і дэкарацыі былі створаны Федаровіч, якая працягнула працаваць з Аштанам больш за дваццаць гадоў і стала, паводле яго слоў, «не толькі яго самым блізкім сябрам, але і яго лепшым мастацкім супрацоўнікам і дарадцам»^[5]. Як сябар і супрацоўнік, яна зрабіла большасць сваіх ранніх работ для Аштана^[6]. Усяго яны супрацоўнічалі над адзінаццаццю творамі^[5].

У 1940 годзе Федаровіч зрабіла сцэнічны дызайн і «простыя, але цудоўныя касцюмы» для самай вядомай працы харэографа Андрэ Говард (англ.) (бел. «La fête étrange» для Лонданскага балета, заснаванага на фрагменце з рамана Алена-Фурнье (руск.) (бел. «Вялікі Мольн (руск.) (бел.»^[7]. Ён быў пастаўлена больш за 200 разоў Каралеўскім балетам (руск.) (бел. і Шатландскім балетам (руск.) (бел..

Яе даверанымі асобамі, акрамя Аштана, былі Барбара Кер-Сеймер (англ.) (бел., Алівія Уіндхэм (англ.) (бел., Марці Ман (англ.) (бел. і Люсі Нортан^[8].

Смерць

Федаровіч загінула ў выніку ўцечкі газу ў сваім доме па адрасе Чэлсі, Bury Walk, д.22^[2]. Дом, вядомы як «Гатычная скрыня», быў пакінуты Сайману Фліту, пазнейшаму настаўніку дызайнера інтэр’ераў Нікі Хэслэма (англ.) (бел.^[9]. Пазней тут была ўстаноўлена мемарыяльная шыльда «Сафі Федаровіч, мастаку па касцюмах»^[9].

Яе памяці Аштан прысвяціў «Месяц у вёсцы (англ.) (бел.»^[10].

Працы

1926: «Трагедыя моды (англ.) (бел.», для Фрэдэрыка Аштана
1933: «Маскі (англ.) (бел.», для Фрэдэрыка Аштана
1934: «Мефіста-вальс», для Фрэдэрыка Аштана
1935: «Пацалунак феі», для Фрэдэрыка Аштана
1936: «Накцюрн», для Фрэдэрыка Аштана
1938: «Эндыміён», для Моны Інглесбі^[11]
1938: «Гараскоп», для Фрэдэрыка Аштана
1940: «Дантэ саната», для Фрэдэрыка Аштана
1940: «Дзіўная вечарына», для Андрэ Говард (англ.) (бел. і Лонданскага балета
1946: «Сімфанічныя варыяцыі», для Фрэдэрыка Аштана
1948: «Травіята», для оперы Ковент-Гардэн (цяпер Каралеўская опера)
1950: «Мадам Батэрфляй», для оперы Ковент-Гардэн (цяпер Каралеўская опера)
1953: «Венецыяна», для Андрэ Говард (англ.) (бел. і Уэльскага балета Сэдлера
1953: «Арфей і Эўрыдыка», для оперы Ковент-Гардэн (цяпер Каралеўская опера), з танцавальнай харэаграфіяй Фрэдэрыка Аштана^[12]^[10]

Зноскі

↑ Sophie Fedorovitch // https://www.oxfordreference.com/view/10.1093/oi/authority.20110803095813248
↑ ^а ^б Grater. Frederick Ashton, Following the Fred Step (нявызн.)(недаступная спасылка). Ballet.co.uk. Архівавана з першакрыніцы 4 October 2013. Праверана 24 чэрвеня 2013.
↑ Craine, Debra; Mackrell, Judith (2010). The Oxford Dictionary of Dance. Oxford University Press. p. 164. ISBN 978-0-19-956344-9.
↑ Influences and Inspirations: The Ballet Designs of Sophie Fedorovitch (нявызн.). Research in Dance Education, v13 n2 pp. 197–213. Праверана 6 July 2013.
↑ ^а ^б ^в Genné, Beth. «My Dearest Friend, My Greatest Collaborator — Ashton, Fedorovitch and Symphonic Variations» Архівавана 4 кастрычніка 2013 года., Ballet.co.uk, accessed 23 June 2013
↑ Sophie Fedorovitch (нявызн.)(недаступная спасылка). Birmingham Royal Ballet. Архівавана з першакрыніцы 31 мая 2013. Праверана 26 June 2013.
↑ Bids for recognition (нявызн.). Праверана 6 July 2013.
↑ Fleet. Sophie Fedorovitch (нявызн.). Elvira Barney. Праверана 26 June 2013.
↑ ^а ^б Haslam, Nicholas (2009). Redeeming features : a memoir (1st ed.). New York: Alfred A. Knopf. p. 73. ISBN 9780307271679.
↑ ^а ^б Sophie Fedorovitch (нявызн.)(недаступная спасылка). Birmingham Royal Ballet. Архівавана з першакрыніцы 6 верасня 2015. Праверана 24 чэрвеня 2013.
↑ Mona Inglesby with Kay Hunter (2008). Ballet in the Blitz. Groundnut Publishing.
↑ Orpheus (нявызн.)(недаступная спасылка). kennethmacmillan.com. MacMillan Estate. Архівавана з першакрыніцы 21 чэрвеня 2013. Праверана 27 June 2013.