У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам
Брант.
Раман Фёдаравіч Брант (ням.: Robert Ernst Martin Brandt, 16 снежня 1853, Санкт-Пецярбург — 2 сакавіка 1920) — рускі мовазнавец, славіст. Член-карэспандэнт Імператарскай Пецярбургскай акадэміі навук (1902). Прафесар Маскоўскага ўніверсітэта (1886). Малодшы сын акадэміка Ф. Ф. Бранта.
Біяграфія
Нарадзіўся ў Санкт-Пецярбургу 4 (16) снежня 1853 года; быў малодшым сынам выхадца з Прусіі, вядомага заолага, акадэміка Ф. Ф. Бранта.
У 1875 годзе скончыў Імператарскі Пецярбургскі ўніверсітэт. Быў пакінуты на два гады пры ўніверсітэце для падрыхтоўкі да прафесарскага звання; першы год займаўся пад кіраўніцтвам І. І. Сразнеўскага і У. І. Ламанскага (руск.) (бел., на другі год адправіўся за мяжу (Лейпцыгскі і Пражскі ўніверсітэты). Пасля вяртання, 1 жніўня 1877 года быў вызначаны выканаўцам пасады экстраардынарнага прафесара Нежынскага гісторыка-філалагічнага інстытута па кафедры славянскай філалогіі.
Навуковая дзейнасць
Аўтар прац па гісторыі славянскіх моў і літаратур; з лінгвістычных даследаванняў найбольш значныя па славянскаму націску, словаўтварэнні, фанетыцы, граматыцы, палеаграфіі («Апісанне славянскай акцэнталогіі», 1880, і інш.).
Распрацоўваў праблемы стварэння і выкарыстання міжнародных штучных моў (у т.л. эсперанта).
Далучаўся да кірунку младаграматызму.
Зноскі
Літаратура