Народная музыка

Ансамбль беларускай народнай музыкі на святкаванні Дня Незалежнасці Украіны ў Данецку

Паштовая марка СССР

Народная музыка, музычны фальклор — музычна-паэтычнае творчасць народа, неад’емная частка народнай творчасці (фальклору), існуючага, як правіла, у вуснай (бяспісьменнай) форме, якая перадаецца з пакалення ў пакаленне^[1]. Паколькі народная музыка вядомая ўсім грамадска-гістарычным фармацыям (як вусным, так і пісьмовым), то яе варта разглядаць не толькі як кампанент народнай творчасці, але і, у шырэйшым сэнсе, як галіна (корань) музычнага мастацтва^[1]. Адна з галоўных галін, супрацьпастаўляецца музыцы папулярнай і акадэмічнай^[2].

Жанравая дыферэнцыяцыя

Задаўга да ўзнікнення пісьмовых музычных традыцый з розных форм і тыпаў першабытнага сінкрэтызму (абрадавыя дзействы, гульні, песнескокаў у суправаджэнні музычных інструментаў і іншыя) сфармаваліся і развіліся самастойныя жанры музычнага мастацтва — песенныя, інструментальныя, танцавальныя.

Народныя артысты, спевакі і казачнікі

У розны час і ў розных краінах носьбітамі народнай музыкі былі не толькі безназоўныя выканаўцы, але і таленавітыя творцы-выканаўцы:

• кабзар
• вагант
• гусляр
• блазан
• лэўтар
• ашуг
• акын
• кюйшы
• бахшы
• аленшы
• гусан
• тагасац
• мествірэ
• клезмер
• хафіз
• аэд
• жанглёр
• менестрэль
• шпільман
• жыршы
• бард
• трубадур
• трувер
• баян

Зноскі

1. И. И. Земцовский. Народная музыка (руск.)(недаступная спасылка). belcanto.ru (12.01.2011 в 15:03). Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2012. Праверана 6 снежня 2011.
2. Народная музыка (руск.)(недаступная спасылка). .krugosvet.ru. Архівавана з першакрыніцы 17 чэрвеня 2012. Праверана 6 снежня 2011.