Лясны́ пажа́р — стыхійнае, некантралюемае распаўсюджванне агню па лясных плошчах. Прычыны ўзнікнення пажараў у лесе прынята дзяліць на натуральныя і антрапагенныя. Асноўная прычына ўзнікнення лясных пажараў — дзейнасць чалавека,[1] на сённяшні дзень доля натуральных пажараў (ад маланак) складае каля 7—8%. Такім чынам, існуе вострая неабходнасць працы супрацьпажарных службаў, кантролю над захаваннем пажарнай тэхнікі бяспекі. Памеры пажараў робяць магчымым іх візуальнае назіранне нават з космасу.
Найбольш распаўсюджанымі з натуральных прычын лясных пажараў на Зямлі звычайна з'яўляюцца маланкі.
У маладых лясах, у якіх шмат зеляніны, верагоднасць узгарання ад маланкі істотна ніжэй, чым у лясах узроставых, дзе шмат сухіх і хворых дрэў. Такім чынам, у прыродзе яшчэ задоўга да чалавека існавала своеасаблівая раўнавага. Экалагічная роля лясных пажараў заключалася ў натуральным абнаўленні лясоў.
Часам пажары выклікаюць штучна. Такія пажары прынята называць кіраванымі. Мэтай кіраваных пажараў з'яўляецца: знішчэнне пажаранебяспечных гаручых матэрыялаў, выдаленне адходаў лесанарыхтовак, падрыхтоўка ўчасткаў для пасадкі саджанцаў, барацьба з насякомымі і хваробамі лесу, а таксама наўмысны падпал лесу з мэтай наступнай яго вырубкі.
.jpg)
